คุณตาบอดสีไหม?
คุณตาบอดสีไหม?
“เมื่อผมแต่งตัว ภรรยาจะช่วยผมดูว่าสีของเสื้อผ้าที่ผมเลือกเข้ากันได้หรือไม่” รอดนีย์กล่าว. “เมื่อรับประทานอาหารเช้า เธอจะเลือกผลไม้ชิ้นที่สุกแล้วให้ผมเพราะผมไม่รู้ว่ามันสุกหรือยัง. ในที่ทำงาน ผมไม่รู้ว่าจะคลิกตรงไหนในจอคอมพิวเตอร์ เนื่องจากบ่อยครั้งมีการแยกรายการต่าง ๆ โดยใช้สี. ตอนผมขับรถ ไม่ว่าไฟจราจรจะเป็นสีแดงหรือสีเขียวผมก็เห็นเป็นสีเดียวกันหมด ผมจึงใช้วิธีสังเกตดูว่าไฟจราจรสว่างข้างบนหรือข้างล่าง. แต่จะมีปัญหาถ้าไฟจราจรนั้นอยู่ในแนวนอน.”
รอดนีย์ตาบอดสี. เขาได้รับการถ่ายทอดความบกพร่องทางพันธุกรรมที่ทำให้เกิดความผิดปกติกับเรตินา (จอตา) ซึ่งเป็นเยื่อบุภายในลูกตาที่ไวต่อแสง. รอดนีย์เป็น 1 ในผู้ชายชาวยุโรปทุก ๆ 12 คนที่มีอาการตาบอดสี ส่วนผู้หญิงมีอัตราการบอดสี 1 ในทุก ๆ 200 คน. * เช่นเดียวกับคนส่วนใหญ่ที่ตาบอดสี รอดนีย์มองเห็นสีต่าง ๆ ได้ เขาไม่ได้มองเห็นแค่สีขาวกับสีดำเท่านั้น. แต่บางสีที่เขามองเห็นจะต่างไปจากสีที่คนปกติมองเห็น.
ในตาของมนุษย์ โดยปกติแล้วเรตินาจะมีเซลล์รูปกรวยที่ไวต่อแสงสีอยู่สามชนิด. แต่ละชนิดถูกออกแบบให้มีความไวต่อช่วงความยาวคลื่นของแสงสีหลัก ๆ ซึ่งก็ได้แก่ สีน้ำเงิน, สีเขียว, และสีแดง. สีที่มีความยาวคลื่นของแสงต่างกันจะกระตุ้นเซลล์รูปกรวยที่ไวต่อแสงสีนั้น ๆ ซึ่งจะส่งสัญญาณไปยังสมองและทำให้เรามองเห็นสีสันต่าง ๆ ได้. * อย่างไรก็ตาม สำหรับคนที่ตาบอดสี เซลล์รูปกรวยที่ไวต่อแสงสีหนึ่งหรือสองชนิดเกิดความบกพร่องหรือเปลี่ยนความไวต่อช่วงความยาวคลื่น ส่งผลให้การมองเห็นสีผิดเพี้ยนไป. คนที่มีอาการเช่นนี้ส่วนใหญ่จะแยกไม่ค่อยออกว่าสีเหลือง, เขียว, ส้ม, แดง, และน้ำตาลต่างกันอย่างไร. ความบกพร่องเช่นนี้ทำให้ยากที่จะมองเห็นราสีเขียวบนขนมปังสีน้ำตาลหรือชีสสีเหลือง หรือยากที่จะแยกแยะคนผมบลอนด์ตาสีฟ้ากับคนผมแดงตาสีเขียว. ถ้าเซลล์รูปกรวยที่ไวต่อแสงสีแดงของคนหนึ่งอ่อนแอมากก็จะทำให้เขามองเห็นกุหลาบสีแดงเป็นสีดำ. มีน้อยคนที่จะตาบอดสีน้ำเงิน.
ตาบอดสีกับเด็ก
ตามปกติแล้วตาบอดสีจะถ่ายทอดทางกรรมพันธุ์และเป็นมาแต่กำเนิด และเด็กที่ตาบอดสีมักเรียนรู้วิธีชดเชยโดยไม่รู้ตัว. ตัวอย่างเช่น ถ้าไม่สามารถแยกความแตกต่างของสีบางสีได้ พวกเขาอาจเปรียบเทียบความแตกต่างและความสว่าง และนำข้อมูลที่ได้ไปเชื่อมโยงกับชื่อของสีนั้น ๆ. นอกจากนั้น เด็ก ๆ อาจเรียนรู้วิธีแยกแยะสิ่งต่าง ๆ โดยดูจากลักษณะพื้นผิวและเนื้อของวัสดุ แทนที่จะแยกแยะโดยใช้สี. ที่จริง หนุ่มสาวหลายคนยังไม่ทราบว่าตนมีอาการตาบอดสีตลอดช่วงที่เป็นเด็ก.
เนื่องจากโรงเรียนมักจะใช้อุปกรณ์ช่วยสอนที่อาศัยสีเป็นหลักโดยเฉพาะในชั้นอนุบาล พ่อแม่และครูจึงอาจเข้าใจผิดว่าเด็กมีปัญหาเรื่องการเรียนรู้ทั้ง ๆ ที่ความจริงแล้วเด็กอาจตาบอดสี. ครูคนหนึ่งถึงกับลงโทษเด็กชายวัยห้าขวบเพราะเขาระบายรูปเมฆเป็นสีชมพู, คนเป็นสีเขียว, และต้นไม้มีใบไม้เป็นสีน้ำตาล. สำหรับเด็กที่ตาบอดสี สีสันเหล่านี้อาจดูเหมือนจริงที่สุดแล้ว. ฉะนั้น นับว่ามีเหตุผลที่บางหน่วยงานจะแนะนำให้หมั่นพาเด็กเล็ก ๆ ไปตรวจว่าเป็นตาบอดสีหรือไม่.
แม้ยังไม่ทราบวิธีรักษาอาการตาบอดสี แต่อาการตาบอดสีก็ไม่แย่ลงเมื่ออายุมากขึ้นหรือไม่เป็นเหตุให้เกิดปัญหาทางสายตาอย่างอื่น. * กระนั้น ตาบอดสีเป็นความบกพร่องที่อาจทำให้ข้องขัดใจ. อย่างไรก็ตาม ภายใต้การปกครองแห่งราชอาณาจักรของพระเจ้า พระเยซูคริสต์จะขจัดร่องรอยของความไม่สมบูรณ์ทุกอย่างจากมนุษย์ผู้เกรงกลัวพระเจ้า. ด้วยเหตุนั้น คนที่มีปัญหาทางสายตา ไม่ว่าจะแบบใดก็ตาม จะมีโอกาสเห็นพระหัตถกิจอันสง่างามของพระยะโฮวาได้อย่างเต็มที่.—ยะซายา 35:5; มัดธาย 15:30, 31; วิวรณ์ 21:3, 4.
[เชิงอรรถ]
^ วรรค 3 คนตาบอดสีพบได้ในผู้คนทุกเชื้อชาติ แต่ที่พบบ่อยที่สุดคือคนผิวขาว.
^ วรรค 4 สัตว์หลายชนิดสามารถมองเห็นสีได้ แม้การเห็นสีจะต่างไปจากมนุษย์เราก็ตาม. ตัวอย่างเช่น สุนัขมีเซลล์รูปกรวยเพียงสองชนิดในเรตินา ชนิดหนึ่งไวต่อแสงสีน้ำเงินและอีกชนิดหนึ่งไวต่อแสงสีระหว่างสีแดงและสีเขียว. ในอีกด้านหนึ่ง นกบางชนิดมีเซลล์รูปกรวยสี่ชนิดและสามารถมองเห็นแสงอัลตราไวโอเลตที่มนุษย์ไม่สามารถมองเห็นได้.
^ วรรค 8 บางครั้งตาบอดสีอาจมีสาเหตุมาจากโรคบางอย่าง. หากคุณสังเกตว่าการมองเห็นสีสันของคุณเปลี่ยนไปจากเดิมเมื่ออายุมากขึ้น คุณอาจต้องการไปพบจักษุแพทย์.
[แผนภูมิ/ภาพหน้า 18]
การทดสอบตาบอดสี
ในการตรวจดูว่าเป็นตาบอดสีชนิดใดและในระดับใดนั้น จะมีการใช้แผ่นภาพทดสอบที่มีจุดสีหลาย ๆ สีและมีในระดับเฉดสีต่างกัน. แผ่นภาพทดสอบอิชิฮาราซึ่งใช้กันอย่างกว้างขวางมีทั้งหมด 38 แบบ. ตัวอย่างเช่น เมื่อมองแผ่นภาพทดสอบแบบหนึ่งในเวลากลางวัน คนสายตาปกติควรจะมองเห็นเลข 42 และเลข 74 (ด้านซ้าย) ขณะที่บางคนซึ่งตาบอดสีแดงและสีเขียว ซึ่งเป็นปัญหาของผู้ที่เป็นตาบอดสีส่วนใหญ่ อาจมองไม่เห็นตัวเลขที่ภาพบนและอาจเห็นเลข 21 ที่ภาพล่าง. *
หากการทดสอบปรากฏว่าตาบอดสี จักษุแพทย์อาจแนะนำให้ทำการตรวจเพิ่มเติมว่ามีสาเหตุมาจากพันธุกรรมหรือจากสาเหตุอื่น.
[เชิงอรรถ]
^ วรรค 15 แผ่นภาพเหล่านี้เป็นเพียงตัวอย่างเท่านั้น. การทดสอบเพื่อวินิจฉัยควรทำโดยผู้เชี่ยวชาญโดยเฉพาะ.
[ที่มาของภาพ]
Color test plates on page 18: Reproduced with permission from the Pseudoisochromatic Plate Ishihara Compatible (PIPIC) Color Vision Test 24 Plate Edition by Dr. Terrace L. Waggoner/www.colorvisiontesting.com
[กรอบหน้า 19]
เหตุใดจึงพบในผู้ชายมากกว่า?
การถ่ายทอดลักษณะตาบอดสีเกี่ยวข้องกับโครโมโซม X. ผู้หญิงมีโครโมโซมเพศเป็น XX ขณะที่ผู้ชายมีโครโมโซมเพศเป็น XY. ด้วยเหตุนั้น ถ้าผู้หญิงได้รับการถ่ายทอดยีนตาบอดสีในโครโมโซม X อันหนึ่ง ยีนปกติในโครโมโซม X อีกอันหนึ่งก็อาจข่มยีนที่ผิดปกตินั้น และส่งผลให้ผู้หญิงมองเห็นสีเหมือนคนปกติ. แต่ถ้าผู้ชายได้รับการถ่ายทอดยีนตาบอดสีในโครโมโซม X ก็จะไม่มีโครโมโซม X อีกอันหนึ่งมาข่มยีนที่ผิดปกตินั้น.
[แผนภูมิ/ภาพหน้า 18]
(รายละเอียดดูจากวารสาร)
เรามองเห็นสีสันต่าง ๆ ได้อย่างไร?
แสงจากวัตถุจะผ่านกระจกตาและเลนส์ไปรวมจุดอยู่ที่เรตินา
กระจกตา
เลนส์ตา
เรตินา
ภาพที่เห็นจะกลับหัวแต่สมองจะปรับให้เป็นภาพปกติในภายหลัง
ประสาทตา จะส่งกระแสประสาทการมองเห็นไปยังสมอง
เรตินา เป็นบริเวณที่มีเซลล์รูปกรวยและเซลล์รูปแท่ง. การทำงานร่วมกันของเซลล์ทั้งสองชนิดช่วยให้มองเห็นได้อย่างเต็มที่
เซลล์รูปแท่ง
เซลล์รูปกรวย
เซลล์รูปกรวย จะไวต่อแสงสีแดง, สีเขียว, หรือสีน้ำเงิน
สีแดง
สีเขียว
สีน้ำเงิน
[รูปภาพ]
การมองเห็นตามปกติ
การมองเห็นเมื่อตาบอดสี
