จักรยานที่ใช้ลับมีด
จักรยานที่ใช้ลับมีด
โดยผู้เขียนตื่นเถิด! ในแทนซาเนีย
▪ คุณจะคิดอย่างไรถ้าคุณเห็นผู้ชายคนหนึ่งนั่งกลับหลังหันบนจักรยานที่เขาถีบอย่างแข็งขัน แต่จักรยานนั้นอยู่กับที่? ในบางส่วนของโลก อย่างเช่นที่แอฟริกาตะวันออกนี้ คุณคงกำลังดูช่างลับมีดทำงานอยู่ ซึ่งก็คือคนที่หาเลี้ยงชีพด้วยการให้บริการแก่คนที่อยู่ในชุมชน.
จักรยานของเขาเป็นจักรยานธรรมดา แต่ว่ามีการดัดแปลงส่วนที่สำคัญ ๆ บางอย่าง. จักรยานคันนี้มีหินลับมีดแบบแผ่นกลมตั้งอยู่บนที่วางสัมภาระซึ่งได้รับการเสริมให้แข็งแรงขึ้น. มีการพันสายพานที่เป็นเชือกไนลอนรอบขอบล้อเสริม ซึ่งถูกผ่าครึ่งแล้วเอาไปเชื่อมติดกับล้อหลังของจักรยาน.
ไม่เป็นที่ทราบแน่ชัดว่าการลับมีดด้วยวิธีที่ชาญฉลาดแบบนี้มาถึงแอฟริกาได้อย่างไร. อันเดรอา ผู้ที่ลับมีดด้วยวิธีดังกล่าวมาตั้งแต่ปี 1985 กล่าวว่า “มีคนบอกผมว่ามีการใช้จักรยานแบบนั้นในดาร์เอสซาลามเมืองหลวงของแทนซาเนีย ก่อนที่แนวคิดวิธีลับมีดแบบนี้จะมาถึงเมืองโมชิที่ผมอาศัยอยู่.” เขากล่าวเพิ่มเติมว่า “จักรยานแบบนั้นเริ่มใช้ที่นี่ในปี 1982.”
ผู้คนจะได้จักรยานสำหรับลับมีดมาได้อย่างไร? อันเดรอาอธิบายว่า “เราไปหาฟุนดี ภาษาสวาฮิลีที่แปลว่า ‘ช่าง’ แล้วขอให้เขาดัดแปลงจักรยานธรรมดา ๆ คันหนึ่งตามแบบที่เรากำหนด.” โดยปกติช่างจะทำจักรยานแบบที่ว่านั้นเสร็จภายในเวลาหนึ่งหรือสองวัน.
ประกายไฟและหยาดเหงื่อ!
วันของอันเดรอาเริ่มขึ้นประมาณเจ็ดโมงเช้า เมื่อเขาขี่จักรยานมุ่งหน้าไปในย่านที่เป็นชุมชน. เมื่อไปถึง เขาก็ร้องว่า “ลับมีดครับ! ลับมีด!” เขายังดีดกระดิ่งที่ติดไว้บนจักรยานของเขาด้วย. ไม่นาน แม่บ้านคนหนึ่งก็โผล่หน้าออกมาที่หน้าต่าง. เธอร้องเรียกอันเดรอาแล้วก็ยื่นมีดทื่อ ๆ ให้เขาสองสามเล่ม. เพื่อนบ้านคนหนึ่งเอามีดพร้ามา ส่วนช่างตัดผมอีกคนหนึ่งก็เอากรรไกรมาให้ลับ. อันเดรอายังลับจอบ, ดอกสว่าน, และของมีคมแทบทุกอย่างด้วย.
เมื่อเตรียมจักรยานเพื่อจะลับมีด อันเดรอามองหาพื้นที่เรียบ ๆ แล้วเอาขาตั้งคู่ยันลงบนพื้น พร้อมกับดึงท้ายจักรยานให้ล้อหลังลอยขึ้น. แล้วเขาก็ใส่สายพานไนลอนเข้าไป ส่วนตัวเขาก็นั่งบนเบาะอีกอันหนึ่งที่หันกลับมาทางด้านหลัง และถีบจักรยาน. ประกายไฟพุ่งออกมาและเหงื่อของเขาก็ไหลย้อยขณะที่เขาลับเครื่องมือหลายชนิดจนคมกริบ. ประมาณหกโมงเย็น อันเดรอาก็เสร็จงานของเขาในวันนั้น.
ช่างลับมีดที่ถีบจักรยานแบบนี้เป็นเพียงตัวอย่างหนึ่งที่แสดงให้เห็นว่า ‘คนขยัน’ สามารถใช้เชาวน์ปัญญาและความคิดริเริ่มเพื่อทำมาหากินด้วยความซื่อสัตย์สุจริต แม้จะอยู่ภายใต้สภาพการณ์ที่ยากลำบากทางเศรษฐกิจก็ตาม.—สุภาษิต 13:4.
