ได้รับการปฏิบัติเสมือนไม่มีค่า
ได้รับการปฏิบัติเสมือนไม่มีค่า
“ระหว่างปีแรกที่หนูเรียนชั้นประถมในสเปน เด็กร่วมชั้นเรียกหนูอย่างดูถูกเนื่องจากหนูตัวเตี้ยกว่าใคร ๆ. หนูร้องไห้กลับบ้านแทบทุกวัน.”—เจนนิเฟอร์ ลูกสาวผู้ย้ายถิ่นชาวฟิลิปปินส์
“เมื่อผมย้ายไปโรงเรียนใหม่ เพื่อนนักเรียนผิวขาวเรียกผมอย่างดูหมิ่น. ผมรู้ว่าเขาอยากยั่วให้ผมชกต่อยกับพวกเขา. แต่อย่างไรก็ดี ผมวางตัวเฉย—แต่ก็รู้สึกเจ็บใจอยู่ลึก ๆ และรู้สึกว่าไม่มีใครต้องการ.”—ทิโมที คนอเมริกันผิวดำ
“เมื่อผมอายุเจ็ดขวบ มีการต่อสู้กันระหว่างเผ่าอิกโบกับเผ่าเฮาซาในประเทศไนจีเรีย. ผมก็พลอยรู้สึกเกลียดชังคนต่างเผ่าไปด้วย และเริ่มล้อเลียนเด็กนักเรียนคนหนึ่งในชั้นที่เป็นเผ่าเฮาซาทั้ง ๆ ที่เขาเคยเป็นเพื่อนของผม.”—จอห์น คนเผ่าอิกโบ
“ขณะที่ฉันกับเพื่อนมิชชันนารีกำลังประกาศข่าวสารจากคัมภีร์ไบเบิลกับเพื่อนบ้านของเรา มีเด็กกลุ่มหนึ่งซึ่งถูกนักบวชท้องถิ่นยุยงเริ่มเดินตามและขว้างหินใส่เรา. นักบวชคนนั้นต้องการให้เราออกจากเมือง.”—โอลกา
คุณเคยประสบการเลือกปฏิบัติอย่างไม่เป็นธรรมเนื่องจากอคติไหม? บางทีอาจเพราะสีผิวของคุณ หรือไม่ก็ศาสนา ฐานะทางการเงิน เพศ หรือกระทั่งวัยของคุณด้วยซ้ำ. ผู้ที่ถูกปฏิบัติอย่างไม่เป็นธรรมอยู่เรื่อย ๆ มักจะดำรงชีวิตอยู่ด้วยความหวั่นกลัวว่าต่อไปตนก็จะถูกปฏิบัติอย่างนั้นอีก. เมื่อพวกเขาเดินผ่านกลุ่มคน เดินเข้าห้างร้าน ย้ายไปเรียนที่ใหม่ หรือเมื่อเข้าสังคม เขาอาจรู้สึกวิตกกังวลอย่างมาก.
นอกจากนั้น คนที่ตกเป็นเหยื่อของความลำเอียงและการเลือกปฏิบัติอาจหางานทำได้ยาก หรืออาจได้รับการรักษาพยาบาลแบบที่ไม่ค่อยมีคุณภาพ ได้รับการศึกษาที่ต่ำกว่า และเข้าถึงสิทธิประโยชน์ด้านสังคมและสิทธิทางกฎหมายน้อยกว่า. เมื่อเจ้าหน้าที่บ้านเมืองมีอคติก็อาจนำไปสู่การกระทำต่าง ๆ ที่เลวร้ายได้ อาทิ การฆ่าล้างชาติพันธุ์. ตัวอย่างสมัยโบราณเกี่ยวกับการพยายามฆ่าล้างชาติพันธุ์พบได้ในหนังสือเอศเธระของคัมภีร์ไบเบิล. โปรดสังเกตว่าความเกลียดชังและอคติมีส่วนเกี่ยวข้องอย่างไร.—เอศเธระ 3:5, 6
อคติและการเลือกที่รักมักที่ชังยังคงมีอยู่แม้ว่าจะมีกฎหมายห้ามการเลือกปฏิบัติ. อดีตข้าหลวงใหญ่ประจำสำนักเพื่อสิทธิมนุษยชนแห่งสหประชาชาติแถลงว่า “หกสิบปีหลังจากการรับรองปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิมนุษยชน . . . หลักการของความเสมอภาคและการไม่เลือกปฏิบัติยังไม่ได้นำมาใช้กับผู้คนถ้วนหน้า.” เรื่องนี้น่าวิตกเพราะการย้ายถิ่นฐานเข้าเมืองและการหลั่งไหลของผู้ลี้ภัยได้เปลี่ยนสภาพทางประชากรในหลายดินแดน.
ถ้าอย่างนั้นสังคมที่ไม่มีการเลือกปฏิบัติจะเป็นเพียงความฝันไหม? จะเอาชนะอคติและการเลือกหน้าลำเอียงได้ไหม? บทความถัดไปจะพิจารณาคำถามนี้.
