การเพ่งดูโลก
การเพ่งดูโลก
“ผู้หญิงที่อยู่ในประเทศยากจนมีความเสี่ยงจะเสียชีวิตระหว่างการตั้งครรภ์หรือ คลอดลูกมากกว่าผู้หญิงที่อยู่ในประเทศร่ำรวย 300 เท่า.”—บิสเนสส์เวิลด์ ฟิลิปปินส์
จากการสำรวจในเยอรมนี 40 เปอร์เซ็นต์ ของเยาวชนอายุระหว่าง 11-15 ปี ไม่รู้ว่าดวงอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันออก และ 60 เปอร์เซ็นต์ไม่รู้ว่าช่วงเวลาตั้งแต่ ดวงจันทร์เต็มดวงถึงดวงจันทร์เต็มดวงอีกครั้งหนึ่งคือสี่สัปดาห์.—เวลท์ ออนไลน์ เยอรมนี
นักโบราณคดีได้พบวิหารของชาวฟิลิสตินในเมืองกาทโบราณ. อาคารหลังนี้ซึ่งค้ำ ไว้ด้วยเสากลางสองต้นชวนให้นึกถึงเรื่องราวของซิมโซนในคัมภีร์ไบเบิล ซึ่งเอามือ ยึดเสาที่ค้ำอาคารไว้ และทำให้วิหารพังลงมา.—เดอะ เยรูซาเลม โพสต์ อิสราเอล
เจ้าสาวนำเข้า
หนังสือพิมพ์ออนไลน์บิสเนสส์เวิลด์ แห่งฟิลิปปินส์กล่าวว่า “มีแนวโน้มเพิ่มขึ้นที่ผู้ชายชาวเอเชียจากประเทศที่ร่ำรวย เช่น ญี่ปุ่นและเกาหลีใต้ จะหาเจ้าสาวจาก [ประเทศในเอเชีย] ที่ยากจนอย่างเวียดนามและฟิลิปปินส์.” ระหว่างปี 1995 ถึง 2006 จำนวนของผู้ชายญี่ปุ่นที่แต่งงานกับผู้หญิงชาวต่างชาติได้เพิ่มขึ้น 73 เปอร์เซ็นต์. ทำไม? รายงานนั้นกล่าวว่า “ผู้หญิงในประเทศเดียวกันที่สามารถหาเลี้ยงตัวเองมักเป็นคนช่างเลือก” และหลายคนลังเลที่จะแต่งงาน. ในอีกด้านหนึ่ง ผู้หญิงจากประเทศที่ยากจนเต็มใจจะแต่งงานแม้แต่กับผู้ชายชนชั้นแรงงานในประเทศร่ำรวย เพราะว่าการทำอย่างนั้น “ให้ความหวังว่าชีวิตความเป็นอยู่จะดีขึ้น.”
ช่วยให้การนอกใจแนบเนียนยิ่งขึ้นหรือ?
เว็บไซต์หาคู่แห่งหนึ่งซึ่งเปิดดำเนินการในห้าประเทศได้ก่อให้เกิดการถกเถียงกันเนื่องจากส่งเสริมการให้บริการที่มีคำขวัญว่า “ชีวิตนั้นแสนสั้น. มานอกใจกันเถิด.” ตามคำกล่าวของผู้ก่อตั้ง เว็บไซต์นี้ไม่ได้ส่งเสริมผู้คนให้นอกใจมากขึ้น เนื่องจากคนที่มาใช้บริการ “ตัดสินใจแล้วว่าจะนอกใจ.” เขายืนยันว่า “ปัญหาส่วนใหญ่ของการนอกใจเกิดขึ้นเพราะถูกจับได้. เราช่วยคนที่ต้องการนอกใจให้ระวังตัว. เราไม่ได้ริเริ่มให้มีการนอกใจ เราแค่ช่วยให้มันแนบเนียนยิ่งขึ้น.” ขณะนี้เว็บไซต์ดังกล่าวอ้างว่ามีสมาชิกประมาณ 6.4 ล้านคน.
เกิดมาเต้นหรือ?
รายงานซึ่งจัดพิมพ์โดยนักวิจัยของมหาวิทยาลัยยอร์ก ประเทศอังกฤษ และมหาวิทยาลัยยือวัสกือลา ประเทศฟินแลนด์ กล่าวว่า “มนุษย์มีความสามารถที่โดดเด่นในการเคลื่อนไหวตามจังหวะเสียงดนตรี เช่น การเคาะเท้าหรือการเต้น.” นักวิจัยพบว่าแม้แต่ก่อนทารกจะพูดได้ ทารกจะตอบสนองต่อจังหวะดนตรีหรือพยายามขยับตัวให้เข้ากับจังหวะดนตรี. ยิ่งทารกขยับตัวได้มากเท่าไร ทารกก็จะยิ้มนานเท่านั้น. เรื่องนี้บ่งชี้ว่าการรับรู้เรื่องจังหวะและความต้องการขยับตัวไปพร้อมกับเสียงดนตรีไม่ใช่สิ่งที่เราต้องเรียน แต่เป็นธรรมชาติของเรา.
