หนุ่มสาวถามว่า
ฉันพูดอย่างนั้นไปได้อย่างไร?
บทความนี้จะช่วยคุณให้เข้าใจว่า
เหตุใด บางครั้งคุณจึงพูดสิ่งที่ไม่ควรพูด
คุณควร ทำอะไร เมื่อคุณพลั้งปาก
คุณจะควบคุมลิ้น ได้อย่างไร
“ปกติแล้วผมเป็นคนที่ระวังคำพูด แต่บางครั้งผมพลั้งปาก แล้วก็อยากจะหายตัวไปเลย!”—เชส
“บางครั้งฉันพูดสิ่งที่ทุกคนคงกำลังคิดอยู่ในใจ แต่เป็นสิ่งที่ไม่ควรพูดออกมา . . . อุ๊ย!”—แอลลี
ทำไมจึงเกิดขึ้น?
ข้อคัมภีร์หลัก: “ถ้าผู้ใดไม่พลาดพลั้งทางวาจาเลย ผู้นั้นก็เป็นคนสมบูรณ์.” (ยาโกโบ 3:2) ข้อนี้หมายความอย่างไร? ทุกคน ล้วนเคยพลาดพลั้งในการพูดทั้งนั้น. คนส่วนใหญ่คงรู้สึกอย่างเดียวกับแอนเนตต์ * ซึ่งบอกความรู้สึกของเธอว่า “บางครั้งฉันพูดไปโดยไม่คิด.”
ประสบการณ์จริง: “เพื่อนคนหนึ่งของฉันสนใจเสื้อผ้าที่ฉันกำลังจะทิ้ง. ฉันพูดโดยไม่ทันคิดว่า ‘ฉันว่าเธอใส่ไม่ได้หรอก.’ เธอตอบว่า ‘อะไรนะ? เธอหาว่าฉันอ้วนหรือ?’ ”—คอร์รีน
เพื่อจะเข้าใจว่าทำไมบางครั้งคุณจึงพูดบางอย่างโดยไม่ตั้งใจ ให้ลองถามตัวเองต่อไปนี้.
● จุดอ่อนของคุณคืออะไร?
․․․․․ ฉันมักจะพูดโพล่งออกไปตอนโมโห
․․․․․ ฉันมักจะพูดโดยไม่คิด
․․․․․ ฉันมักจะพูดโดยไม่ฟัง
․․․․․ อื่น ๆ ․․․․․
ตัวอย่าง: “ฉันมีปัญหาเรื่องการพูดเล่นมากเกินไป และบางครั้งคำพูดของฉันทำให้คนอื่นเข้าใจผิด.”—อะเล็กซิส
● คุณมักจะพลั้งปากกับใครมากที่สุด?
․․․․․ พ่อแม่
․․․․․ พี่น้อง
․․․․․ เพื่อน
․․․․․ คนอื่น ๆ ․․․․․
ตัวอย่าง: คริสตินวัย 20 ปีกล่าวว่า “น่าเสียใจ ที่คนซึ่งฉันรักมากที่สุดมักจะเป็นคนที่ฉันทำร้ายความรู้สึกบ่อยที่สุด. ฉันคิดว่าเป็นเพราะฉันรู้สึกเป็นกันเองกับพวกเขาเกินไปจนไม่ระวังตัว.”
คุณควรทำอะไรเมื่อพลั้งปาก?
ข้อคัมภีร์หลัก: “ให้เรามุ่งทำสิ่งที่สร้างสันติสุข.” (โรม 14:19) วิธีหนึ่งในการทำตามคำแนะนำนี้คือการขอโทษ.
ประสบการณ์จริง: “แม่ฉันเสียตอนฉันอายุสิบเดือน ส่วนพ่อก็ไม่เคยอยู่กับฉัน ป้ากับลุงจึงเลี้ยงฉันมา. วันหนึ่งตอนฉันอายุ 10 หรือ 11 ขวบ ฉันรู้สึกเหงามากและคับข้องใจที่แม่เสียชีวิต ฉันจึงอยากจะระบายอารมณ์ใส่ใครสักคน. พอป้ามาบอกให้ช่วยทำอะไรบางอย่าง ฉันก็เริ่มโวยวาย สุดท้ายฉันหลุดปากออกไปว่า ‘หนูเกลียดป้า’ และ ‘ป้าไม่ใช่แม่ของหนู.’ ป้ามีสีหน้าตกใจมาก แล้วก็เดินเข้าไปในห้องนอนปิดประตู. ฉันได้ยินป้าร้องไห้. ฉันรู้สึกแย่มาก. ป้าเลี้ยงดูและทำทุกอย่างให้ฉัน แต่ฉันกลับทำไม่ดีกับป้า. ลุงมาพูดเรื่องนี้และเปิดพระคัมภีร์เรื่องการควบคุมคำพูด. หลังจากนั้น ฉันบอกป้าว่าฉันเสียใจจริง ๆ. ฉันต้องยอมรับว่าฉันทำผิด.”—แคเรน
ข้างล่างนี้ เขียนเหตุผลสักข้อหนึ่งที่ว่าทำไมจึงอาจเป็นเรื่องยากที่คุณจะขอโทษ.
․․․․․
ทำไมการขอโทษจึงอาจทำให้คุณรู้สึกดีขึ้น?
․․․․․
วิธีหาคำตอบ: พิจารณาหลักการที่สุภาษิต 11:2 และมัดธาย 5:23, 24.
แน่นอน การป้องกัน ไม่ให้เกิดเหตุการณ์เช่นนั้นย่อมดีกว่า แล้วคุณจะไม่จำเป็นต้องขอโทษ. คุณจะทำได้อย่างไร?
คุณจะควบคุมลิ้นได้อย่างไร?
ข้อคัมภีร์หลัก: “ต้องไวในการฟัง ช้าในการพูด ช้าในการโกรธ.” (ยาโกโบ 1:19) ต่อไปนี้เป็นข้อแนะบางประการที่จะช่วยคุณทำตามคำแนะนำนี้.
อ่านข้อคัมภีร์ต่อไปนี้ แล้วจับคู่แต่ละข้อกับคำแนะนำด้านข้าง.
1 “อย่าถือตัวเกินไป แล้วคุณจะไม่โกรธง่าย.”—แดเนตต์
2 “ฉันออกไปเดินเล่น เพื่อจะมีโอกาสอยู่ตามลำพังสักครู่และมีเวลาทำให้อารมณ์เย็นลง.”—บรีเอลล์
3 “ตอนที่ฉันอายุน้อยกว่านี้ ฉันเคยคิดว่าต้องเอาชนะให้ได้ทุกครั้ง และเถียงทุกเรื่อง. แต่ฉันได้มารู้ว่าดีกว่าที่จะไม่สนใจเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ.”—เซเลีย
4 “ถ้ามีคนตะโกนใส่คุณแต่คุณไม่ตอบอะไรเลย ในที่สุดคนนั้นจะเบื่อไปเอง. ขอให้อดทนไว้. อย่าเติมฟืนในกองไฟ.”—เคร์ริน
5 “บางครั้งผมโมโหคนหนึ่ง. ผมจะคิดว่าผมอยากพูดอะไรกับเขาบ้าง. แต่เมื่อผมรอสักครู่ ผมก็ตระหนักว่าสิ่งที่ผมอยากจะพูดนั้นไม่มีประโยชน์อะไรเลย. สิ่งที่ผมเรียนรู้คือ อย่าโต้ตอบทันที.”—ชาลส์
ถ้าต้องการอ่านบทความชุด “หนุ่มสาวถามว่า” เพิ่มเติม ให้ดาวน์โหลดตื่นเถิด!ฉบับอื่น ๆ จากเว็บไซต์ www.pr418.com.
[เชิงอรรถ]
^ วรรค 10 บางชื่อในบทความนี้เป็นชื่อสมมุติ.
[กรอบ/ภาพหน้า 22]
แอลลี—ก่อนที่ฉันจะพูด ฉันถามตัวเองทำนองนี้ ‘พูดไปแล้วจะทำให้สถานการณ์ดีขึ้นไหม? พูดไปแล้วจะทำให้คนที่เราพูดด้วยรู้สึกอย่างไร?’ ถ้าไม่แน่ใจว่าพูดไปแล้วจะเกิดอะไรขึ้น ก็อย่าพูดเลยดีกว่า.
เชส—เมื่อผมอยากจะพูดบางอย่าง ผมพยายามคิดก่อนว่ามันจะกระทบคนรอบข้างอย่างไร. ผมคิดว่าเมื่ออายุมากขึ้น ผมก็ควบคุมการพูดของตัวเองได้ดีขึ้น. เราได้บทเรียนจากประสบการณ์ของเรา.
[กรอบหน้า 23]
ลองถามพ่อแม่ของคุณดูสิ
ไม่มีใครเป็นคนสมบูรณ์เลย อย่างที่ยาโกโบเขียนไว้ที่ว่า “เราต่างพลาดพลั้งกันหลายครั้ง.” ดังนั้น จงพูดคุยกับพ่อแม่ว่าท่านเคยต้องพยายามอย่างไรบ้างเพื่อควบคุมลิ้น.—ยาโกโบ 3:2
[ภาพหน้า 22]
“ถ้าเราบีบยาสีฟันออกมาแล้ว เราก็เอากลับเข้าไปในหลอดอีกไม่ได้. เรื่องนี้ก็เหมือนคำพูดของเรา. ถ้าเราพูดสิ่งที่ทำร้ายความรู้สึกของคนอื่นไปแล้ว เราก็เอาคำพูดนั้นกลับคืนมาไม่ได้.”—เจมส์
