ที่นี่มีเงินที่เดินสี่ขา
ที่นี่มีเงินที่เดินสี่ขา
“ในเขตที่เราอาศัยอยู่ หมูเป็นสมบัติที่มีค่าของครอบครัว การเลี้ยงหมูจึงเป็นหน้าที่รับผิดชอบที่สำคัญมาก.” นี่เป็นคำบอกเล่าของอองมารี คานี เด็กสาววัย 17 ปีซึ่งอยู่ในเขตภูเขาของปาปัวนิวกินี. เธอเล่าต่อไปว่า “เมื่อพ่อบอกว่าจะให้ฉันเลี้ยงลูกหมูตัวหนึ่ง ฉันตื่นเต้นมากแต่ก็กังวลใจอยู่บ้าง. มันตัวเล็กมากจนฉันกลัวว่ามันจะไม่รอด.”
อองมารีเลี้ยงลูกหมูตัวน้อยของเธออย่างไร? และทำไมผู้คนในชนบทของปาปัวนิวกินีจึงถือว่าหมูมีค่าพอ ๆ กับเงิน? ให้เรามาฟังคำสัมภาษณ์ของเธอกับตื่นเถิด!
ขอช่วยเล่าว่าบ้านของคุณเป็นอย่างไร.
ฉันอาศัยอยู่กับพ่อแม่และน้องสาวสองคนกับน้องชายอีกสองคนในกระท่อมหลังเล็กที่มุงด้วยหญ้า. บ้านของเราอยู่ในหมู่บ้านที่ห่างไกลในเขตเวสเทิร์น ไฮแลนด์. หมู่บ้านนี้มีคนอาศัยอยู่ประมาณ 50 คนและทุกคนเป็นญาติของฉัน. พวกเราตั้งบ้านเรือนอยู่ริมแม่น้ำสายเล็กที่ไหลผ่านป่าทึบที่มีเนินเขาสูง ๆ ต่ำ ๆ.
ชาวบ้านส่วนใหญ่ในหมู่บ้านของเรามีอาชีพทำไร่ทำสวน. ครอบครัวของฉันมีสวนผักขนาดใหญ่. เราปลูกมันเทศ ฟักทอง แตงกวา กาแฟ และพืชอื่น ๆ อีกหลายชนิด. ฉันชอบปลูกผักมากและชอบทำงานที่ต้องใช้แรง. นอกจากนั้น ฉันยังช่วยทำงานอื่น ๆ ในบ้าน เช่น ทำความสะอาด ซักเสื้อผ้า และที่สำคัญก็คือดูแลหมูของเรา.
คุณเลี้ยงหมูอย่างไร?
ตอนที่พ่อซื้อหมูตัวหนึ่งมาเมื่อปีที่แล้ว มันตัวเล็กมากจนวางบนมือของฉันได้. ฉันเอาปลาป่น มันเทศบด น้ำ เกลือ และน้ำอ้อยคลุกให้มันกินทุกวัน. ตอนกลางคืน เขตภูเขาที่เราอยู่นี้อากาศค่อนข้างหนาว ฉันจึงให้มันนอนในกระสอบข้าวแล้วเอาไปแขวนใต้เพดานใกล้เตาผิงในบ้านของเรา. ฉันจะนอนบนพื้นใกล้ ๆ มัน. นอกจากมันจะไม่ตายแล้วมันยังโตวันโตคืนอีกด้วย!
ฉันไม่เคยตั้งชื่อน่ารัก ๆ ให้มันเลย ฉันได้แต่เรียกมันว่าหมู มันก็เลยชื่อหมูมาตลอด. ฉันเลี้ยงมันเหมือนกับเป็นลูกของฉัน ทั้งให้อาหาร อาบน้ำ และเล่นกับมันวันละหลายชั่วโมง. เจ้าหมูติดฉันมากและตามฉันไปทุกที่.
พอมันโตขึ้น ฉันก็ฝึกให้มันทำอะไรใหม่ ๆ ซึ่งเราก็ยังทำกันอยู่จนถึงทุกวันนี้. ฉันจะจูงมันเดินไปที่แปลงผักของเราซึ่งอยู่ห่างจากบ้านไป 15 นาที. เมื่อไปถึงฉันจะผูกมันไว้กับต้นไม้และปล่อยให้มันขุดโน่นขุดนี่อยู่แถวแปลงผักไปทั้งวัน. มันใช้คอที่แข็งแรงและจมูกที่มีหนังหนาขุดหารากไม้กับไส้เดือน ในเวลาเดียวกันมันก็พรวนดินและใส่ปุ๋ยให้ด้วย. พอตกเย็นฉันจะพามันกลับบ้าน แล้วเอามันเทศทั้งดิบและสุกให้มันกิน จากนั้นก็พาไปนอนในคอกไม้.
ทำไมหมูจึงสำคัญมากสำหรับชาวบ้านบนภูเขา?
ชาวบ้านบนภูเขาอย่างเรามีคำพูดที่ว่า เงินคือหมูและหมูก็คือเงิน. นานก่อนที่ผู้คนแถบนี้จะรู้จักใช้เงินอย่างในปัจจุบัน เราใช้หมูแทนเงินและทุกวันนี้เราก็ยังทำกันอยู่. ตัวอย่างเช่น ร้านขายรถยนต์ร้านหนึ่งเคยเสนอจะให้หมูตัวหนึ่งเป็นของแถมกับลูกค้าทุกคนที่ซื้อรถใหม่. บ่อยครั้งชนเผ่าต่าง ๆ ก็เจรจาสงบศึกได้ด้วยการให้เงินและหมู. หลายครั้งหมูถูกรวมอยู่ในสินสอดที่เจ้าบ่าวนำไปให้พ่อแม่หรือหัวหน้าเผ่าของเจ้าสาว.
ถ้าอย่างนั้นการกินหมูก็เท่ากับเอาเงินทุนมากินน่ะสิ!
ถูกแล้ว! เนื่องจากหมูมีค่ามาก เราจึงกินหมูเฉพาะในโอกาสพิเศษเท่านั้น เช่น ในงานศพ และในพิธีสำคัญต่าง ๆ. กล่าวกันว่าคนภูเขาบางเผ่าจะฆ่าหมูหลายร้อยตัวในพิธีใหญ่ ๆ เพื่อประกาศความร่ำรวยหรือเพื่อตอบแทนน้ำใจกัน.
ครอบครัวของคุณจะทำอะไรกับหมูพวกนี้?
ถูกต้องแล้วล่ะที่คุณพูดว่า “หมูพวกนี้” เพราะเจ้าหมูของเราตกลูกหลายตัว. เมื่อเร็ว ๆ นี้เราขายลูกหมูตัวหนึ่งไปในราคา 100 คีนา (ราว ๆ 1,200 บาท). เราใช้เงินนี้เป็นค่ารถโดยสารเพื่อเดินทางไปร่วมการประชุมภาคของพยานพระยะโฮวาที่เมืองบานซ์ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากหมู่บ้านของเรา. พ่อคงจะขายลูกหมูตัวอื่น ๆ ด้วยเพื่อนำเงินมาใช้จ่ายในครอบครัว.
ทำไมไม่เลี้ยงหมูอีกหลาย ๆ ตัวจะได้มีเงินเยอะ ๆ?
เราไม่ได้หวังจะร่ำรวย เราเพียงแค่ต้องการมีสิ่งจำเป็นต่าง ๆ เช่น อาหาร เสื้อผ้า และที่อยู่อาศัยเท่านั้น. ครอบครัวของเราให้ความสำคัญกับการนมัสการพระเจ้ามากกว่าเงิน. การนมัสการพระยะโฮวาพระเจ้ารวมถึงการรับใช้พระองค์ เข้าร่วมการประชุมคริสเตียน ช่วยเหลือคนอื่นเท่าที่เราจะทำได้ไม่ว่าด้านวัตถุหรือด้านจิตใจ และทำสิ่งต่าง ๆ ด้วยกันเป็นครอบครัว. เราใช้ชีวิตเรียบง่าย แต่ก็ใกล้ชิดสนิทสนมกันและมีความสุข.
จริงอยู่ งานอาชีพของฉันตอนนี้คือปลูกผักและเลี้ยงหมู แต่ฉันก็ไม่ได้ทำงานนี้ตลอดทั้งวัน. งานหลักของฉันคือเป็นคริสเตียนผู้เผยแพร่ซึ่งออกไปบอกความจริงในคัมภีร์ไบเบิลแก่เพื่อนบ้าน. ฉันใช้เวลาสัปดาห์ละหลายวันเพื่อทำงานนี้ ซึ่งเป็นงานที่พระเยซูทรงมอบหมายแก่สาวกทุกคน. (มัดธาย 28:19, 20) ฉันใฝ่ฝันว่าสักวันหนึ่งจะได้ไปทำงานที่สำนักงานสาขาของพยานพระยะโฮวาที่เมืองพอร์ตมอร์สบี ซึ่งมีการแปลหนังสืออธิบายคัมภีร์ไบเบิลเป็นภาษาท้องถิ่น. แต่ถ้าไม่มีโอกาสได้ทำงานที่นั่นอย่างที่ตั้งใจไว้ ฉันก็รู้ว่าฉันจะมีความสุขแท้ได้เช่นกันถ้าฉันจัดให้การรับใช้พระยะโฮวาและการนมัสการพระองค์มาเป็นอันดับแรกเสมอ. ฉันขอบคุณพระยะโฮวาสำหรับเงินที่เดินสี่ขาซึ่งช่วยให้เรามีสิ่งจำเป็นด้านวัตถุโดยไม่ขาดแคลนสิ่งใด.
[กรอบ/ภาพหน้า 12]
เรื่องน่ารู้ของหมู
● บนเกาะนิวกินี มีการเลี้ยงหมูในครัวเรือนอย่างน้อย 2 ล้านตัว หรือประมาณ 1 ตัวต่อประชากร 3 คน.
● ประชากรในชนบทมากกว่าครึ่งหนึ่งเลี้ยงหมู.
[แผนที่หน้า 10]
(ดูรายละเอียดจากวารสาร)
อินโดนีเซีย
ปาปัวนิวกินี
ออสเตรเลีย
อินโดนีเซีย
ปาปัวนิวกินี
พอร์ตมอร์สบี
เวสเทิร์น ไฮแลนด์
ออสเตรเลีย
[ภาพหน้า 10, 11]
ไปสวนก่อนนะ
[ภาพหน้า 11]
อาบน้ำให้สบายตัว
[ภาพหน้า 11]
ได้เวลาเล่นแล้ว
