เลมอน—มะนาวฝรั่งสารพัดประโยชน์
ลองคิดถึงสิ่งหนึ่งที่สามารถใช้ทำเป็นยา น้ำยาทำความสะอาด สารฆ่าเชื้อ และผลิตภัณฑ์เสริมความงามได้. คุณกิน ดื่มน้ำของมัน และสกัดน้ำมันหอมจากมันได้. มันมีรูปลักษณ์ที่สะดุดตา หาซื้อได้ทั่วโลก และในหลายประเทศก็มีราคาไม่แพง. สิ่งนี้อาจมีอยู่ในห้องครัวด้วย. มันคืออะไร? เลมอนนั่นเอง!
เชื่อกันว่าเลมอนมีถิ่นกำเนิดมาจากเอเชียตะวันออกเฉียงใต้. จากนั้น เลมอนค่อย ๆ แพร่ไปทางตะวันตกจนถึงแถบเมดิเตอร์เรเนียน. ต้นเลมอนเติบโตได้ดีในพื้นที่ที่มีภูมิอากาศอบอุ่น ด้วยเหตุนี้ ต้นเลมอนจึงเติบโตได้ดีในหลายประเทศ เช่น เม็กซิโก สเปน อาร์เจนตินา อิตาลี กระทั่งในบางภูมิภาคของแอฟริกาและเอเชีย. ต้นที่โตเต็มที่สามารถออกผลตั้งแต่ 200 หรืออาจออกผลมากถึง 1,500 ผลต่อปี ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับบริเวณที่ปลูกและชนิดของมัน. เลมอนแต่ละชนิดจะออกผลในช่วงเวลาที่ต่างกัน ดังนั้น จึงสามารถเก็บผลเลมอนได้ตลอดทั้งปี.
ประวัติของเลมอนในอิตาลี
เป็นประเด็นที่ถกเถียงกันมากว่าชาวโรมันในสมัยโบราณเคยปลูกเลมอนหรือไม่. มีหลักฐานที่เป็นลายลักษณ์อักษรว่าชาวโรมันรู้จักซิทรอน ซึ่งเป็นต้นไม้ในวงศ์ส้มและมะนาวที่มีเปลือกหนาและมีลักษณะคล้ายเลมอนผลใหญ่. ในงานเขียนที่มีชื่อว่าประวัติธรรมชาติ ของพลินีผู้อาวุโส นักประวัติศาสตร์ชาวโรมันได้กล่าวเจาะจงถึงต้นซิทรอนและผลของมัน. อย่างไรก็ตาม ผู้เชี่ยวชาญชั้นแนวหน้าเชื่อว่าชาวโรมันรู้จักเลมอนด้วย. เพราะเหตุใด? เนื่องจากมีภาพผลเลมอนปรากฏอยู่ในภาพปูนเปียกและภาพโมเสกจำนวนมาก ไม่ใช่ภาพผลซิทรอน. ตัวอย่างหนึ่งคือ มีการขุดค้นพบบ้านหลังหนึ่งในเมืองปอมเปอีซึ่งถูกเรียกว่าบ้านแห่งผักผลไม้ ที่บ้านหลังนี้มีภาพปูนเปียกที่มีรูปของพืชผักต่าง ๆ และต้นเลมอนด้วย. ในเวลานั้นเลมอนอาจดูเหมือนเป็นต้นไม้จากต่างแดนและอาจถูกใช้เป็นยาเท่านั้น. แต่ก็ยากที่จะบอกได้ว่าเลมอนปลูกได้ง่ายหรือไม่ และปลูกกันมากขนาดไหน.
เนื่องจากเกาะซิซิลีมีฤดูร้อนที่อบอุ่นและฤดูหนาวที่ไม่หนาวเกินไป ที่นี่จึงได้กลายมาเป็นแหล่งผลิตผลไม้วงศ์ส้มและมะนาวอันดับต้น ๆ รวมถึงเลมอนด้วย. แต่ก็ยังมีพื้นที่อื่นในอิตาลีที่อยู่ใกล้ชายฝั่งทะเลซึ่งเป็นแหล่งเพาะปลูกเลมอนที่มีคุณภาพดีด้วย.
เมืองที่สวยงามซึ่งอยู่ทางใต้ของเนเปิลส์คือเมืองซอร์เรนโต แล้วเมื่อไปทางใต้ของเมืองซอร์เรนโตประมาณ 40 กิโลเมตรก็จะพบกับชายฝั่งอามัลฟีที่งดงาม. ตามชายฝั่งอามัลฟีมีเมืองต่าง ๆ ที่ดูราวกับภาพวาดตั้งอยู่ได้แก่ โปซีตาโนและวีเอตรี ซูล มาเร เป็นต้น. มีเอกสารรับรองว่าเลมอนเหล่านี้มาจากเมืองซอร์เรนโตและตลอดชายฝั่งอามัลฟี. เกษตรกรในท้องถิ่นได้รักษาชื่อเสียงของต้นเลมอนจากแหล่งนี้ไว้ด้วยการปลูกต้นเลมอนเหล่านี้เป็นขั้นบันไดตามไหล่เขา ต้นไม้เหล่านี้จึงรับแสงแดดได้เต็มที่และทำให้เลมอนมีน้ำมากและมีกลิ่นหอม.
คุณไม่ต้องใช้พื้นที่มากในการปลูกต้นเลมอน. คุณสามารถเลี้ยงต้นเลมอนแคระได้แม้แต่ในกระถางเล็ก ๆ บนระเบียงบ้านเพื่อความสวยงาม. ต้นเลมอนเหล่านี้ชอบแดด ไม่ชอบลม แต่ชอบอยู่ติดกำแพงเพื่อจะได้รับความอบอุ่น. ถ้าอุณหภูมิลดลงมากในช่วงฤดูหนาวต้องคลุมต้นเลมอนไว้หรือนำเข้ามาไว้ในบ้าน.
ไม่ใช่แค่เพิ่มรสชาติเท่านั้น
จะใช้เลมอนอย่างไร? บางคนฝานเลมอนใส่ลงไปในน้ำชา คนอื่น ๆ ใช้ผิวหรือหยดน้ำเลมอนลงไปในเค้ก. คุณอาจคั้นน้ำเลมอนไว้ดื่มเหมือนน้ำมะนาว. เลมอนอยู่คู่ครัวเชฟทั่วโลก. แต่คุณอาจใช้น้ำเลมอนเพื่อฆ่าเชื้อโรคหรือช่วยในการขจัดคราบได้ด้วย.
บางคนผ่าเลมอนครึ่งลูกแล้วก็นำมาถูกับเขียงเพื่อทำความสะอาดและฆ่าเชื้อโรค. แทนที่จะใช้ผงซักฟอก บางคนใช้น้ำเลมอนผสมกับเบกกิงโซดาในการขจัดคราบหรือทำความสะอาดอ่างล้างจาน. ส่วนหลายคนเชื่อว่าเลมอนผ่าครึ่งจะช่วยดูดกลิ่นในตู้เย็นหรือเครื่องล้างจาน และทำให้มีกลิ่นหอมสดชื่น.
เลมอนมีกรดซิทริกสูงซึ่งใช้ในการถนอมอาหารและช่วยทำให้อาหารหรือเครื่องดื่มมีรสเปรี้ยว. ผิวและกากใยของเลมอนมีเพกทินซึ่งถูกนำมาใช้ในอุตสาหกรรมอาหารเพื่อช่วยให้น้ำกับน้ำมันรวมตัวกัน ข้น และเหนียวขึ้น. นอกจากนั้น มีการนำน้ำมันสกัดจากผิวเลมอนมาใช้ในอุตสาหกรรมอาหาร ยา และเครื่องสำอาง. ที่จริง เลมอนมีประโยชน์มากมายหลายอย่าง. เลมอนมีสีสันสวยงาม รสชาติดี และสารพัดประโยชน์จริง ๆ.
