การ​ทำ​หมัน​ได้​กลาย​เป็น​วิธี​การ​ที่​ใช้​กัน​อย่าง​กว้างขวาง​ที่​สุด​ใน​การ​วาง​แผน​ครอบครัว. สำหรับ​หลาย​คน การ​เป็น​ที่​ยอม​รับ​ได้​ของ​วิธี​การ​นี้​ดู​เหมือน​กำหนด​โดย​สังคม​และ​ภูมิ​หลัง​ทาง​การ​ศึกษา รวม​ทั้ง​โดย​ทัศนะ​ทาง​ศาสนา. เรื่อง​ความ​เชื่อ​ทาง​ศาสนา​เข้า​มา​มี​บทบาท​กับ​พยาน​พระ​ยะโฮวา​ซึ่ง​มี​ความ​ปรารถนา​เหมือน​ท่าน​ผู้​ประพันธ์​เพลง​สรรเสริญ ที่​ว่า “ข้า​แต่​พระ​ยะโฮวา ขอ​โปรด​สั่ง​สอน​ข้าพเจ้า​ให้​รู้​จัก​วิถี​ทาง​ของ​พระองค์ และ​ทรง​นำ​ข้าพเจ้า​ไป​ตาม​ทาง​แห่ง​ความ​ซื่อ​ตรง.” (บทเพลง​สรรเสริญ 27:11, ล.ม.) มี​อะไร​เกี่ยว​พัน​อยู่​ด้วย​ใน​วิธี​การ​ทำ​หมัน?

การ​ทำ​หมัน​ชาย​เพื่อ​คุม​กำเนิด​เป็น​การ​ตัด​ท่อ​อสุจิ. สาย​หรือ​ท่อ​อสุจิ​เล็กๆ​สอง​เส้น​ใน​ถุง​อัณฑะ​จะ​ถูก​ตัด​และ​ทำ​ให้​ตัน. การ​ทำ​หมัน​แบบ​นี้​ทำ​ได้​โดย​วิธี​ทาง​การ​แพทย์​หลาย​อย่าง แต่​เจตนา​คือ​เพื่อ​ทำ​ให้​ตัว​อสุจิ​ผ่าน​ออก​จาก​อัณฑะ​ไม่​ได้. การ​ทำ​หมัน​หญิง​เป็น​การ​ผูก​ท่อ. ตาม​ปกติ​วิธี​นี้​ทำ​โดย​ตัด​และ​ผูก (หรือ​ทำ​ให้​ไหม้) เพื่อ​ปิด​ท่อ​รังไข่​ซึ่ง​นำ​ไข่​จาก​รังไข่​มา​ยัง​มดลูก.

ถือ​กัน​มา​นาน​แล้ว​ว่า​วิธี​การ​เหล่า​นี้​เป็น​แบบ​ถาวร กล่าว​คือ วิธี​การ​ดัง​กล่าว​ทำ​ให้​เป็น​หมัน​แบบ​ที่​แก้​ไม่​ได้. แต่​มี​บาง​คน​ที่​เนื่อง​ด้วย​ความ​เสียใจ​ต่อ​วิธี​การ​ของ​ตน​หรือ​เนื่อง​จาก​ผล​ของ​สภาพการณ์​ใหม่ๆ​จึง​ได้​เสาะ​หา​การ​ช่วยเหลือ​ทาง​แพทย์​เพื่อ​แก้​หมัน​ชาย​หรือ​หมัน​หญิง. ด้วย​การ​ประดิษฐ์​เครื่อง​มือ​เฉพาะ​ทาง​ต่างๆ​และ​จุล​ศัลยกรรม การ​พยายาม​แก้​หมัน​จึง​ประสบ​ความ​สำเร็จ​มาก​ขึ้น. ไม่​ใช่​เรื่อง​ผิด​ปกติ​ที่​อ่าน​ว่า กับ​ผู้​ป่วย​อาสา​ที่​คัดเลือก​แล้ว จะ​สามารถ​ประสบ​ผล​สำเร็จ 50 ถึง 70 เปอร์เซ็นต์​ใน​การ​แก้​หมัน​ชาย​โดย​การ​เชื่อม​ต่อ​ปลาย​ท่อ​เล็ก​จิ๋ว​ที่​ถูก​ตัด​เหล่า​นั้น​เสีย​ใหม่. มี​การ​อ้าง​ว่า​อัตรา​การ​ประสบ​ผล​สำเร็จ​สำหรับ​การ​แก้​หมัน​หญิง​นั้น​มี​ถึง 60 ถึง 80 เปอร์เซ็นต์. บาง​คน​ที่​รู้​เรื่อง​นี้​รู้สึก​ว่า ไม่​จำเป็น​ต้อง​มอง​ว่า​การ​ทำ​หมัน​เป็น​เรื่อง​ถาวร​อีก​ต่อ​ไป​แล้ว. พวก​เขา​คง​คิด​ว่า การ​ตัด​ท่อ​อสุจิ​และ​การ​ผูก​ท่อ​รังไข่​นั้น​ถือ​ได้​ว่า​อยู่​ใน​ประเภท​เดียว​กับ​การ​กิน​ยา​คุม​กำเนิด, ถุง​ยาง​อนามัย, และ​แผ่น​ยาง​ครอบ​ปาก​มดลูก​สำหรับ​คุม​กำเนิด ซึ่ง​เป็น​วิธี​การ​ต่างๆ​ที่​สามารถ​เลิก​ใช้​ถ้า​ปรารถนา​จะ​ตั้ง​ครรภ์. แต่​ถึง​กระนั้น​ก็​ไม่​ควร​มอง​ข้าม​บาง​แง่​มุม​ที่​มี​เหตุ​ผล.

ประการ​หนึ่ง​คือ สิ่ง​ที่​คาด​หมาย​ให้​มี​การ​ทำ​ให้​คืน​สภาพ​เดิม​อาจ​ได้​รับ​ผล​เสียหาย​รุนแรง​จาก​ปัจจัย​ต่างๆ​เช่น ปริมาณ​ความ​เสียหาย​ต่อ​ท่อ​ต่างๆ​ใน​ระหว่าง​ขั้น​ตอน​การ​ทำ​หมัน, ปริมาณ​ท่อ​ที่​ถูก​ตัด​ออก​หรือ​แผล​เป็น, จำนวน​ปี​ที่​ผ่าน​ไป​นับ​ตั้ง​แต่​มี​การ​ทำ​หมัน, และ​ใน​กรณี​ของ​การ​ตัด​ท่อ​อสุจิ ได้​เกิด​สิ่ง​ต่อ​ต้าน​ตัว​อสุจิ​ของ​ชาย​คน​นั้น​ขึ้น​มา​หรือ​ไม่. และ​ที่​ต้อง​ไม่​มอง​ข้าม​คือ​ข้อ​เท็จ​จริง​ที่​ว่า ใน​หลาย​แห่ง​อาจ​หา​อุปกรณ์​สำหรับ​จุล​ศัลยกรรม​ไม่​ได้ หรือ​อาจ​รับ​ภาระ​ค่า​ใช้​จ่าย​ไม่​ไหว. ดัง​นั้น หลาย​คน​ที่​อาจ​อยาก​แก้​หมัน​เหลือ​เกิน​จึง​ไม่​อาจ​ทำ​ได้. สำหรับ​พวก​เขา เรื่อง​ก็​จบ​แค่​นั้น. * ฉะนั้น อัตรา​การ​แก้​หมัน​ดัง​กล่าว​จึง​เป็น​แค่​ทฤษฎี​เท่า​นั้น ไม่​ใช่​อัตรา​เฉลี่ย​ที่​เชื่อถือ​ได้.

ข้อ​เท็จ​จริง​บาง​อย่าง​เกี่ยว​ข้อง​กับ​ความ​เป็น​จริง. บทความ​หนึ่ง​เกี่ยว​กับ​การ​แก้​หมัน​ชาย​ซึ่ง​ตี​พิมพ์​ใน​สหรัฐ​ให้​ข้อ​คิด​เห็น​ว่า หลัง​จาก​การ​ผ่าตัด​ที่​เสีย​ค่า​ใช้​จ่าย​กว่า 480,000 บาท “มี​ผู้​ป่วย​เพียง 63 เปอร์เซ็นต์​สามารถ​ทำ​ให้​คู่​ของ​ตน​ตั้ง​ครรภ์​ได้.” นอก​จาก​นั้น มี​แค่ “หก​เปอร์เซ็นต์​ของ​ผู้​ชาย​ซึ่ง​รับ​การ​ตัด​ท่อ​อสุจิ​ที่​หา​ทาง​ทำ​ให้​คืน​สภาพ​เดิม​ใน​ภาย​หลัง.” ใน​การ​วิจัย​เกี่ยว​กับ​ยุโรป​ตอน​กลาง​ซึ่ง​ดำเนิน​การ​ใน​เยอรมนี ผู้​ชาย​ที่​ได้​เลือก​ทำ​หมัน​ซึ่ง​หา​ทาง​แก้​หมัน​ใน​ภาย​หลัง​นั้น​มี​ราว 3 เปอร์เซ็นต์. หาก​แม้น​ว่า​มี​ครึ่ง​หนึ่ง​ของ​ผู้​ที่​พยายาม​ทำ​นั้น​จะ​ประสบ​ความ​สำเร็จ นั่น​คง​หมายความ​ว่า สำหรับ 98.5 เปอร์เซ็นต์ การ​ทำ​หมัน​ชาย​เท่า​กับ​เป็น​การ​ทำ​หมัน​แบบ​ถาวร. และ​อัตรา​คง​จะ​สูง​กว่า​นี้​ใน​ดินแดน​ที่​มี​จุล​ศัลยแพทย์​น้อย​มาก​หรือ​ไม่​มี​เลย.

ฉะนั้น จึง​ไม่​เป็น​การ​สอดคล้อง​กับ​ความ​เป็น​จริง​ถ้า​จะ​ดู​เบา​การ​ทำ​หมัน​ชาย​หรือ​หญิง​ราว​กับ​ว่า​เป็น​การ​คุม​กำเนิด​ชั่ว​คราว. และ​สำหรับ​คริสเตียน​ที่​จริง​ใจ มี​แง่​มุม​อื่น​อีก​ที่​พึง​พิจารณา.

จุด​สำคัญ​คือ ความ​สามารถ​ใน​การ​สืบ​พันธุ์​เป็น​ของ​ประทาน​จาก​พระ​ผู้​สร้าง​ของ​เรา. พระ​ประสงค์​แรก​เดิม​ของ​ พระองค์​รวม​ถึง​การ​ให้​กำเนิด​โดย​มนุษย์​สมบูรณ์​ซึ่ง​จะ “บรรจุ​ให้​เต็ม​แผ่นดิน​โลก​และ​มี​อำนาจ​เหนือ​แผ่นดิน​โลก.” (เยเนซิศ 1:28, ล.ม.) หลัง​จาก​มหา​อุทกภัย​ได้​ลด​จำนวน​ประชากร​โลก​ลง​เหลือ​แปด​คน พระเจ้า​ตรัส​ซ้ำ​พระ​บัญชา​เดิม​นั้น​อีก​ครั้ง. (เยเนซิศ 9:1) พระเจ้า​มิ​ได้​ตรัส​ซ้ำ​พระ​บัญชา​นั้น​แก่​ชาติ​ยิศราเอล แต่​ชาว​ยิศราเอล​ถือ​ว่า​การ​มี​ลูก​หลาน​เป็น​เรื่อง​น่า​ปรารถนา​อย่าง​มาก​ที​เดียว.—1 ซามูเอล 1:1-11; บทเพลง​สรรเสริญ 128:3.

พระ​บัญญัติ​ที่​พระเจ้า​ทรง​ประทาน​แก่​ชาติ​ยิศราเอล​มี​ข้อ​บ่ง​ชี้​เกี่ยว​กับ​ความ​เป็น​ห่วง​ที่​พระองค์​ทรง​มี​ต่อ​การ​ให้​กำเนิด​ของ​มนุษย์. ตัว​อย่าง​เช่น หาก​ชาย​ใด​ที่​สมรส​แล้ว​เสีย​ชีวิต​ก่อน​ให้​กำเนิด​บุตร​ชาย​เพื่อ​สืบ​เชื้อ​สาย พี่​ชาย​หรือ​น้อง​ชาย​ของ​ชาย​คน​นั้น​ต้อง​ให้​กำเนิด​บุตร​ชาย​คน​หนึ่ง​โดย​สมรส​กับ​ภรรยา​ชาย​คน​นั้น. (พระ​บัญญัติ 25:5) ที่​เกี่ยว​ข้อง​มาก​กว่า​นั้น​คือ​พระ​บัญญัติ​เกี่ยว​กับ​ภรรยา​ที่​พยายาม​ช่วย​สามี​นาง​ใน​การ​ต่อ​สู้. หาก​นาง​เค้น​อวัยวะ​เพศ​ศัตรู​ของ​สามี​นาง นาง​ต้อง​ถูก​ตัด​มือ; เรื่อง​นี้​สำคัญ พระเจ้า​ไม่​ทรง​เรียก​ร้อง​ให้​ทำลาย​อวัยวะ​สืบ​พันธุ์​ของ​นาง​หรือ​ของ​สามี​นาง​เพื่อ​เป็น​การ​แก้แค้น​แบบ​ตา​ต่อ​ตา. (พระ​บัญญัติ 25:11, 12) เห็น​ชัด​แจ้ง​ว่า​พระ​บัญญัติ​ข้อ​นี้​ทำ​ให้​มี​ความ​นับถือ​ต่อ​อวัยวะ​สืบ​พันธุ์; อวัยวะ​เหล่า​นั้น​ต้อง​ไม่​ถูก​ทำลาย​โดย​ไม่​จำเป็น. *

เรา​ทราบ​ว่า​คริสเตียน​ไม่​อยู่​ใต้​พระ​บัญญัติ​ของ​ชาติ​ยิศราเอล ดัง​นั้น กฎ​ข้อ​บังคับ​ที่​พระ​บัญญัติ 25:11, 12 จึง​ไม่​ผูก​มัด​พวก​เขา. พระ​เยซู​ทั้ง​มิ​ได้​ทรง​บัญชา​หรือ​บ่ง​ชี้​ว่า​เหล่า​สาวก​ของ​พระองค์​ต้อง​สมรส​และ​มี​บุตร​หลาน​มากๆ​เท่า​ที่​ทำ​ได้ ซึ่ง​คู่​สมรส​หลาย​คู่​ได้​พิจารณา​เมื่อ​ตัดสิน​ใจ​ว่า​จะ​ใช้​วิธี​การ​คุม​กำเนิด​หรือ​ไม่. (มัดธาย 19:10-12) อัครสาวก​เปาโล​ได้​สนับสนุน ‘พวก​แม่​ม่าย​สาวๆ​ที่​มี​อารมณ์​รักใคร่​ให้​สมรส​และ​ให้​กำเนิด​บุตร.’ (1 ติโมเธียว 5:11-14) ท่าน​ไม่​ได้​กล่าว​ถึง​การ​ทำ​หมัน​แบบ​ถาวร​ของ​คริสเตียน—คือ​การ​ที่​พวก​เขา​สมัคร​ใจ​สละ​สมรรถนะ​ของ​ตน​ใน​การ​ให้​กำเนิด​บุตร.

คริสเตียน​ควร​ใคร่ครวญ​ข้อ​บ่ง​ชี้​เหล่า​นั้น​ที่​ว่า พระเจ้า​ทรง​ประเมิน​ค่า​ความ​สามารถ​ใน​การ​สืบ​พันธุ์​ของ​พวก​เขา​ไว้​สูง. สามี​ภรรยา​แต่​ละ​คู่​ต้อง​ตัดสิน​ใจ​ว่า​เขา​ทั้ง​สอง​จะ​ใช้​วิธี​การ​วาง​แผน​ครอบครัว​ที่​เหมาะ​สม​หรือ​ไม่​และ​เมื่อ​ไร. เป็น​ที่​ยอม​รับ​ว่า​การ​ตัดสิน​ใจ​ของ​พวก​เขา​จะ​ถูก​ถือ​ว่า​มี​น้ำหนัก​เป็น​พิเศษ​ถ้า​มี​คำ​รับรอง​ทาง​แพทย์​ที่​ได้​รับ​การ​ยืน​ยัน​ว่า มารดา​หรือ​บุตร​เผชิญ​ความ​เสี่ยง​ร้ายแรง​ด้าน​การ​แพทย์​กับ​การ​ตั้ง​ครรภ์​ใน​อนาคต ซึ่ง​อาจ​ถึง​ขั้น​เสีย​ชีวิต​ด้วย​ซ้ำ. บาง​คน​ที่​อยู่​ใน​สถานการณ์​เช่น​นั้น​จำ​ยอม​ให้​ทำ​หมัน​ดัง​ที่​อธิบาย​ข้าง​ต้น​เพื่อ​ทำ​ให้​แน่​ใจ​ว่า จะ​ไม่​มี​การ​ตั้ง​ครรภ์​ใดๆ​ที่​เป็น​อันตราย​ต่อ​ชีวิต​มารดา (ผู้​ซึ่ง​อาจ​มี​บุตร​แล้ว) หรือ​ชีวิต​ของ​บุตร​ซึ่ง​อาจ​กำเนิด​ใน​เวลา​ต่อ​มา​พร้อม​กับ​ปัญหา​สุขภาพ​ที่​เป็น​อันตราย​ต่อ​ชีวิต.

แต่​เป็น​เรื่อง​แน่นอน​ว่า​คริสเตียน​ที่​ไม่​เผชิญ​ความ​เสี่ยง​ที่​พิเศษ​เฉพาะ​ดัง​กล่าว​คง​ต้องการ​จะ​ใช้ ‘สุขภาพ​จิต​ที่​ดี’ และ​ปรับ​ปรุง​ความ​คิด​และ​การ​กระทำ​ของ​ตน​ตาม​การ​ประเมิน​ค่า​ของ​พระเจ้า​ต่อ​สมรรถนะ​ใน​การ​สืบ​พันธุ์. (1 ติโมเธียว 3:2, ล.ม.; ติโต 1:8; 2:2, 5-8) ทั้ง​นี้​ย่อม​สะท้อน​ให้​เห็น​ความ​สามารถ​อย่าง​อาวุโส​ใน​การ​ตอบรับ​ข้อ​บ่ง​ชี้​ใน​พระ​คัมภีร์. แต่​ถ้า​เกิด​เป็น​ที่​รู้​กัน​ทั่ว​ไป​ว่า​คริสเตียน​ไม่​นำ​พา​การ​ประเมิน​ค่า​ของ​พระเจ้า​อย่าง​ขาด​การ​ไตร่ตรอง​ล่ะ​จะ​ว่า​อย่าง​ไร? คน​อื่นๆ​จะ​ไม่​สงสัย​หรือ​ว่า​เขา (หรือ​เธอ) เป็น​ตัว​อย่าง​ที่​ดี​หรือ​ไม่ โดย​มี​ชื่อเสียง​ดี​ใน​การ​ตัดสิน​ใจ​อย่าง​สอดคล้อง​กับ​คัมภีร์​ไบเบิล? แน่​ละ รอย​ตำหนิ​ที่​รบกวน​ใจ​ซึ่ง​มี​ต่อ​ชื่อเสียง​ของ​คน​เรา​นั้น​คง​ส่ง​ผล​กระทบ​ต่อ​การ​ที่​ผู้​รับใช้​จะ​มี​คุณวุฒิ​สำหรับ​สิทธิ​พิเศษ​ใน​งาน​รับใช้ แม้​ว่า​คง​ไม่​เป็น​เช่น​นั้น​ถ้า​เขา​ได้​ให้​มี​การ​ทำ​ตาม​กระบวนการ​ดัง​กล่าว​โดย​ขาด​ความ​รู้.—1 ติโมเธียว 3:7.