เสียงร้องขอความช่วยเหลือ
เสียงร้องขอความช่วยเหลือ
“พระเจ้าลืมฉันเสียแล้ว!” หญิงชาวบราซิลคนหนึ่งร้องออกมา. หลังจากที่สามีตายอย่างปัจจุบันทันด่วน เธอรู้สึกว่าชีวิตของตัวเองไม่มีความหมายใด ๆ อีกต่อไป. คุณเคยพยายามปลอบโยนใครสักคนที่ระทมทุกข์อย่างนั้น หรือเป็นผู้ที่อาจต้องการความช่วยเหลือไหม?
บางคนรู้สึกสิ้นหวังถึงขนาดที่เขาจะจบชีวิตตัวเองลง—และหลายคนในพวกเขาเป็นหนุ่มสาว. ตามที่แจ้งไว้ในหนังสือพิมพ์โฟลยา ดี เอส. เปาลู นั้น การศึกษาวิจัยรายหนึ่งในบราซิลแสดงว่า “การฆ่าตัวตายในท่ามกลางหนุ่มสาวได้เพิ่มขึ้นถึง 26 เปอร์เซ็นต์.” ตัวอย่างเช่น ขอพิจารณาดูวัลเตอร์ * ชายหนุ่มคนหนึ่งในเมืองเซาเปาลู. เขาไม่มีพ่อแม่, ไม่มีบ้าน, ไม่มีความเป็นส่วนตัว, ไม่มีเพื่อนที่เขาจะพึ่งพาอาศัยได้. เพื่อทำให้ความทุกข์ของเขาจบลง วัลเตอร์ตัดสินใจกระโดดสะพาน.
มารดาไร้คู่ชื่อเอดนามีลูกสองคนอยู่แล้วตอนที่เธอพบชายอีกคนหนึ่ง. หลังจากเดือนเดียวเท่านั้น ทั้งสองคนเริ่มอยู่กินด้วยกันในบ้านของแม่สามีซึ่งยุ่งกับลัทธิผีปิศาจเป็นครั้งคราวและเป็นคนติดเหล้า. เอดนามีลูกอีกคนหนึ่ง เริ่มดื่มจัด แล้วกลายเป็นคนซึมเศร้าจนถึงกับพยายามจะฆ่าตัวตาย. ในที่สุด เธอสูญเสียสิทธิในการคุ้มครองดูแลลูก ๆ ของเธอ.
จะว่าอย่างไรเกี่ยวกับคนสูงอายุ? มารีอาเคยเป็นคนชอบสนุกสนานและช่างพูด. อย่างไรก็ดี ขณะที่อายุมากขึ้น เธอเริ่มกังวลเรื่องงานของเธอฐานะเป็นพยาบาล เพราะเธอกลัวว่าตัวเองจะทำผิดพลาด. เรื่องนี้ทำให้เธอรู้สึกซึมเศร้า. หลังจากพยายามรักษาตัวเองโดยใช้ยา เธอแสวงหาการดูแลเอาใจใส่จากแพทย์ และการรักษาที่เธอได้รับดูเหมือนว่าช่วยได้. แต่เมื่อเธอสูญเสียงานของเธอไปตอนอายุ 57 ปี เธอกลับมาซึมเศร้าอย่างรุนแรงถึงขนาดที่มองไม่เห็นทางแก้. มารีอาเริ่มคิดถึงการฆ่าตัวตาย.
ศาสตราจารย์ชูเซ อัลเบอร์ตู เดล โปร์ตู แห่งมหาวิทยาลัยเซาเปาลู กล่าวว่า “ประมาณ 10 เปอร์เซ็นต์ของผู้คนที่ซึมเศร้าพยายามฆ่าตัวตาย.” ดร. เดวิด แซตเชอร์ เจ้ากรมการแพทย์ทหารของสหรัฐ รายงานว่า “เป็นเรื่องยากที่จะเชื่อว่าผู้คนเสียชีวิตเนื่องจากการฆ่าตัวตายมากกว่าการฆ่าคน แต่นี่เป็นข้อเท็จจริงที่น่าเศร้า.”
บางครั้งการพยายามฆ่าตัวตาย ที่แท้แล้วเป็นการร้องขอความช่วยเหลือ. และแน่นอน สมาชิกในครอบครัวและมิตรสหายต้องการทำสิ่งที่เหมาะสมสำหรับคนที่หมดหวัง. แน่ละ ไม่เป็นประโยชน์ที่จะใช้คำพูดทำนองนี้เช่น “เลิกสงสารตัวเองเสียทีเถอะ,” “มีคนมากมายอยู่ในสภาพแย่กว่าคุณอีก,” หรือ “เราทุกคนต่างก็ประสบช่วงเวลาที่เลวร้ายเป็นบางครั้ง.” แทนที่จะพูดเช่นนั้น ทำไมไม่เป็นเพื่อนแท้และเป็นผู้ฟังที่ดีล่ะ? ถูกแล้ว จงพยายามช่วยผู้ที่สิ้นหวังให้เห็นว่าชีวิตมีค่าควรแก่การดำรงอยู่.
วอลแตร์ นักประพันธ์ชาวฝรั่งเศสเขียนว่า “คนที่เกิดความสลดหดหู่ขึ้นมาฉับพลันซึ่งได้ฆ่าตัวตายวันนี้ คงปรารถนาจะมีชีวิตอยู่หากเขารอไปสักอาทิตย์หนึ่ง.” ถ้าเช่นนั้น ผู้คนที่อยู่ในสภาพหมดหวังจะพบได้อย่างไรว่า ชีวิตเป็นสิ่งที่มีค่า?
[เชิงอรรถ]
^ วรรค 3 ชื่อสมมุติ.
[ภาพหน้า 3]
หนุ่มสาวและผู้ใหญ่จำนวนมากขึ้นฆ่าตัวตาย
[ภาพหน้า 4]
คุณจะช่วยคนที่หมดหวังได้อย่างไร?