พระยะโฮวาทรงจัดเตรียมที่หยุดพักสำหรับไพร่พลของพระองค์
ผู้ประกาศราชอาณาจักรรายงาน
พระยะโฮวาทรงจัดเตรียมที่หยุดพักสำหรับไพร่พลของพระองค์
ที่หยุดพักร่มรื่นริมทางเดินบนภูเขาเป็นภาพซึ่งทำให้นักเดินทางที่เหนื่อยล้าเกิดความยินดีอย่างยิ่ง. ในเนปาล ที่หยุดพักดังกล่าวถูกเรียกว่าเชาทะรา. เชาทะราโดยทั่วไปอาจตั้งอยู่ติดกับต้นไทรที่ขึ้นหนาแน่น เป็นบริเวณร่มรื่นสำหรับนั่งพัก. การจัดสร้างเชาทะรา เป็นการกระทำด้วยความกรุณา และผู้อนุเคราะห์ในการสร้างส่วนใหญ่ยังคงไม่เปิดเผยนาม.
ประสบการณ์จากเนปาลแสดงให้เห็นวิธีที่พระยะโฮวาพระเจ้ากลายเป็นบ่อเกิดแห่งความยินดีและความสดชื่นทางฝ่ายวิญญาณสำหรับ “นักเดินทาง” ที่เหนื่อยล้าหลายคนในระบบนี้.—บทเพลงสรรเสริญ 23:2.
• ลิล กุมารีอาศัยอยู่ในเมืองโพคะราที่สวยงาม ซึ่งมีทิวทัศน์ที่น่าตื่นตาตื่นใจของภูเขาหิมาลัยที่มียอดปกคลุมด้วยหิมะ. แต่เนื่องจากกังวลเรื่องการเงินของครอบครัว ลิล กุมารีรู้สึกว่าไม่ค่อยจะหวังอะไรเท่าใดนัก. เมื่อพยานพระยะโฮวาคนหนึ่งมาเยี่ยม เธอรู้สึกตื้นตันใจเนื่องจากความหวังอันสดใสในคัมภีร์ไบเบิล และขอศึกษาคัมภีร์ไบเบิลทันที.
ถึงแม้ลิล กุมารีชอบการศึกษาก็ตาม ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะศึกษาต่อไปเนื่องจากการต่อต้านอย่างรุนแรงจากครอบครัว. แต่เธอไม่ได้เลิกรา. เธอเข้าร่วมการประชุมคริสเตียนเป็นประจำและนำสิ่งที่ได้เรียนรู้นั้นมาใช้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องการยอมอยู่ใต้อำนาจในฐานะที่เป็นภรรยา. ผลก็คือ สามีและคุณแม่ของเธอได้มาตระหนักว่า การที่ลิล กุมารีศึกษาคัมภีร์ไบเบิลนั้นเป็นประโยชน์แก่ทั้งครอบครัว.
สามีของเธอกับญาติจำนวนหนึ่งศึกษาพระคำของพระเจ้าอยู่ในขณะนี้. ณ การประชุมใหญ่ไม่นานมานี้ที่จัดขึ้นในเมืองโพคะรา ลิล กุมารีได้รับประโยชน์จากระเบียบวาระพร้อมกับญาติของเธอ 15 คน. เธอกล่าวว่า “บ้านของดิฉันกลายเป็นสถานที่สงบเงียบ เพราะตอนนี้ครอบครัวของเราเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันในการนมัสการแท้ และดิฉันได้พบความสงบใจที่แท้จริง.”
• ถึงแม้การแบ่งชั้นวรรณะเป็นเรื่องผิดกฎหมายในเนปาลก็ตาม เรื่องนี้ยังคงมีอิทธิพลมากในวิถีชีวิตของประชาชนอยู่. ดังนั้น หลายคนจึงสนใจในสิ่งที่คัมภีร์ไบเบิลกล่าวไว้เกี่ยวกับความเสมอภาคและความไม่ลำเอียง. การเรียนรู้ว่า “พระเจ้าไม่ทรงเลือกหน้าผู้ใด” ทำให้ชีวิตของสุริยา มายาและครอบครัวของเธอเปลี่ยนไปอย่างมากมาย.—กิจการ 10:34.
สุริยา มายาทุกข์ระทมเนื่องจากความอยุติธรรมของการแบ่งชั้นวรรณะรวมทั้งจากประเพณีและธรรมเนียมที่ฝังรากลึกอันเป็นภาระที่หนักหน่วง. เนื่องจากเป็นคนเคร่งศาสนา เป็นเวลาหลายปีที่สุริยา มายาได้ขอความช่วยเหลือจากรูปเคารพ. แต่คำอธิษฐานของเธอไม่ได้รับคำตอบ. วันหนึ่งขณะเธอร้องขอความช่วยเหลือต่อหน้ารูปเคารพอยู่นั้น บาบีทาหลานสาววัยหกขวบได้เข้ามาหาเธอแล้วถามว่า “ทำไมคุณยายร้องขอความช่วยเหลือจากรูปเคารพที่ทำอะไรไม่ได้?”
ปรากฏว่า คุณแม่ของบาบีทาศึกษาคัมภีร์ไบเบิลกับพยานพระยะโฮวา. บาบีทาเชิญคุณยายของเธออย่างกระตือรือร้นให้ไปการประชุมคริสเตียน. เมื่อสุริยา มายาเข้าร่วมประชุม เธอรู้สึกประหลาดใจที่เห็นผู้คนจากวรรณะต่าง ๆ เพลิดเพลินกับการคบหาสมาคมกันโดยไม่มีอคติแต่อย่างใด. เธอขอศึกษาคัมภีร์ไบเบิลทันที. ถึงแม้การทำเช่นนี้ยังผลให้เพื่อนบ้านเลิกคบหาสมาคมกับเธอก็ตาม เธอก็มิได้หมดกำลังใจ; ความสามารถที่จำกัดของเธอทั้งในการอ่านและเขียนก็มิได้เป็นอุปสรรคสำหรับเธอที่จะก้าวหน้าทางฝ่ายวิญญาณ.
เวลาผ่านไปแปดปี และสมาชิกหกคนในครอบครัวของเธอ รวมทั้งสามีและลูกสามคนได้เข้ามาเป็นพยานพระยะโฮวา. สุริยา มายาเป็นผู้เผยแพร่เต็มเวลา เป็นไพโอเนียร์ประจำอยู่ในขณะนี้ ช่วยเหลือคนอื่นด้วยความยินดีให้ปลดเปลื้องภาระหนักของเขาออกไป ณ ที่หยุดพักแท้ซึ่งเฉพาะพระยะโฮวาเท่านั้นทรงจัดเตรียมให้ได้.