คุณจำได้ไหม?
คุณจำได้ไหม?
คุณเห็นคุณค่าของการอ่านหอสังเกตการณ์ ฉบับต่าง ๆ เมื่อเร็ว ๆ นี้ไหม? ลองดูซิว่า คุณตอบคำถามต่อไปนี้ได้หรือไม่:
• ที่โรม 5:3-5 เหตุใดอัครสาวกเปาโลจึงเอาความหวังใจเป็นคำสุดท้ายในกลุ่มคำที่เรียงลำดับ?
เปาโลกล่าวถึงหลายสิ่งที่คริสเตียนประสบ—ความยากลำบาก, ความอดทน, สภาพอันเป็นที่ยอมรับ และความหวังใจ. “ความหวังใจ” นี้ไม่ใช่ความหวังในตอนแรกเริ่มที่คนเราได้จากคัมภีร์ไบเบิล แต่เป็นความหวังที่ได้รับการเสริมให้เข็มแข็งขึ้น, ลึกซึ้งยิ่งขึ้น, และแผ่ซ่าน ซึ่งคริสเตียนจะได้รับเมื่อเวลาผ่านไป.—15/12 หน้า 22-23.
• เหตุใดคริสเตียนในสมัยนี้จึงอาจสนใจกีฬาที่จัดขึ้นในกรีซยุคโบราณ?
ความเข้าใจในเรื่องลักษณะและธรรมเนียมของกีฬาเหล่านั้นสามารถให้ความกระจ่างเกี่ยวกับข้อคัมภีร์หลายข้อ. ข้อคัมภีร์เหล่านั้นบางข้อพูดถึง ‘การปฏิบัติตามกฎ,’ ‘การทิ้งของหนักทุกสิ่งและหมายเอาพระเยซูเป็นตัวอย่าง,’ ‘การวิ่งแข่งจนถึงที่สุดปลายทาง’ และได้รับมงกุฎหรือรางวัล. (2 ติโมเธียว 2:5; 4:7, 8; เฮ็บราย 12:1, 2; 1 โกรินโธ 9:24, 25; 1 เปโตร 5:4)—1/1 หน้า 28-30.
• วิธีใหม่อะไรในการประกาศข่าวดีซึ่งมีการนำมาใช้ในเดือนมกราคม 1914?
ตอนนั้นเริ่มมีการฉาย “ภาพยนตร์เรื่องการทรงสร้าง.” ภาพยนตร์นี้ฉายเป็นสี่ตอนประกอบด้วยชุดภาพเคลื่อนไหวและสไลด์กระจกสีนับร้อย ๆ แผ่น ส่วนใหญ่แล้วเป็นการฉายที่มีคำบรรยายบันทึกแผ่นเสียงประกอบ. มีการเตรียมภาพยนตร์เรื่องนี้จำนวน 20 ชุดและมีการฉายอย่างกว้างขวางเพื่อสอนข่าวสารจากคัมภีร์ไบเบิลแก่ผู้คน.—15/1 หน้า 8-9.
• คณะกรรมการปกครองกับนิติบุคคลต่างกันอย่างไร?
ขณะที่คณะกรรมการของนิติบุคคลได้รับการออกเสียงลงคะแนนโดยสมาชิกของนิติบุคคล ส่วนคณะกรรมการปกครองไม่ได้รับการแต่งตั้งจากมนุษย์คนใด แต่ได้รับการแต่งตั้งโดยพระเยซูคริสต์. คณะกรรมการของนิติบุคคลคณะต่าง ๆ ที่พยานพระยะโฮวาใช้ไม่จำเป็นต้องเป็นสมาชิกคณะกรรมการปกครอง. เมื่อไม่นานมานี้ ณ การประชุมประจำปีของสมาคมว็อชเทาเวอร์ ไบเบิล แอนด์ แทร็กต์ แห่งเพนซิลเวเนีย สมาชิกคณะกรรมการปกครองซึ่งทำหน้าที่เป็นกรรมการและเจ้าหน้าที่ได้ลาออกโดยสมัครใจจากตำแหน่งของพวกเขา. พี่น้องที่อาวุโสแห่ง “แกะอื่น” เข้าดำรงตำแหน่งแทน. (โยฮัน 10:16) ดังนั้น คณะกรรมการปกครองจึงสามารถใช้เวลามากขึ้นในการจัดเตรียมอาหารฝ่ายวิญญาณและในการเอาใจใส่ความจำเป็นทางฝ่ายวิญญาณของสังคมพี่น้องทั่วโลกอีกด้วย.—15/1 หน้า 29, 31.
• สองตัวอย่างอะไรจากคัมภีร์ไบเบิลที่เราอาจพิจารณาดูได้ในการเรียนรู้วิธีที่จะรับมือกับความท้อแท้?
ตัวอย่างแรกคือนางฮันนา มารดาของซามูเอล. นางอาจจะยอมให้ตัวเองตกอยู่ในสภาพที่ท้อแท้ก็ได้ตอนที่นางถูกกล่าวหาอย่างผิด ๆ จากเอลี มหาปุโรหิตแห่งชาติยิศราเอล. แทนที่จะเป็นเช่นนั้น นางชี้แจงข้อเท็จจริงแก่ท่านอย่างตรงไปตรงมา ทว่า ด้วยความนับถือ. นอกจากนั้น นางฮันนามิได้มีความขุ่นเคืองต่อเอลี. ตัวอย่างที่สองคือมาระโก ซึ่งคงต้องรู้สึกท้อใจเมื่ออัครสาวกเปาโลไม่ยอมให้ท่านร่วมเดินทางเผยแพร่. แทนที่ท่านจะรู้สึกหมดอาลัยตายอยากที่สูญเสียสิทธิพิเศษดังกล่าว ท่านยังคงรับใช้ต่อไปด้วยความกระตือรือร้น โดยเดินทางไปกับบาระนาบา.—1/2 หน้า 20-22.
• เหตุใดคริสเตียนควรระมัดระวังเกี่ยวกับการให้หรือการรับโปรแกรมซอฟต์แวร์คอมพิวเตอร์จากคนอื่น?
โปรแกรมคอมพิวเตอร์ส่วนใหญ่ (รวมทั้งเกมต่าง ๆ) ได้รับการคุ้มครองจากใบอนุญาตซึ่งจำกัดให้เจ้าของ/ผู้ใช้ใส่โปรแกรมนั้นในคอมพิวเตอร์เครื่องเดียว. ตามปกติถือว่าเป็นการละเมิดกฎหมายลิขสิทธิ์หากทำการก๊อบปี้ให้คนอื่น แม้ว่าเราให้เขาเปล่า ๆ ก็ตาม. คริสเตียนต้องการเชื่อฟังกฎหมาย พวกเขาต้องการ “จ่ายของของซีซาร์คืนแก่ซีซาร์.” (มาระโก 12:17, ล.ม.)—15/2 หน้า 28-29.
• ซีริลและเมโทดีอุสเป็นใครและการสนับสนุนเช่นไรที่เขาได้ทำเพื่อการศึกษาคัมภีร์ไบเบิล?
เขาทั้งสองเป็นพี่น้องกัน เกิดที่เมืองเทสซาโลนีกา ประเทศกรีซ ในศตวรรษที่เก้า. พวกเขาได้พัฒนาอักขระภาษาสลาฟและได้แปลส่วนใหญ่ของคัมภีร์ไบเบิลเป็นภาษาสลาโวนิก.—1/3 หน้า 28-29.
• วลี “การใฝ่ใจทางพระวิญญาณ” หมายความเช่นไร?—โรม 8:6, ล.ม.
การใฝ่ใจทางพระวิญญาณหมายถึงการให้พลังปฏิบัติการของพระยะโฮวาควบคุม, มีอิทธิพลเหนือ และผลักดันเรา. เราจะให้พระวิญญาณดำเนินกิจในตัวเราได้โดยการอ่านและศึกษาคัมภีร์ไบเบิล, เชื่อฟังกฎหมายของพระเจ้าอย่างสิ้นสุดหัวใจ, และอธิษฐานขอพระวิญญาณจากพระเจ้า.—15/3 หน้า 15.
• เราจะทำอะไรได้บ้างหากรู้สึกว่าถูกเข้าใจผิด?
นับว่าสำคัญที่จะสะสางเรื่องด้วยน้ำใจแห่งความรัก. ถ้าปรากฏว่าไม่สำเร็จ ก็อย่าท้อใจ. จงทูลขอความเข้าใจและความช่วยเหลือจากพระยะโฮวา ผู้ “ทรงประเมินหัวใจ.” (สุภาษิต 21:2, ล.ม.; 1 ซามูเอล 16:7)—1/4 หน้า 21-23.
