คำถามจากผู้อ่าน
คำถามจากผู้อ่าน
ในเมื่อพระยะโฮวาทรงเต็มพระทัยจะให้อภัยบาปโดยอาศัยคุณค่าของเครื่องบูชาไถ่ เหตุใดจึงจำเป็นที่คริสเตียนจะสารภาพความผิดต่อผู้ปกครองในประชาคม?
ดังที่เห็นได้ในกรณีของดาวิดและบัธเซบะ พระยะโฮวาทรงให้อภัยบาปของดาวิด แม้ว่าเป็นบาปร้ายแรง เพราะดาวิดกลับใจอย่างแท้จริง. เมื่อผู้พยากรณ์นาธานเข้าพบท่าน ดาวิดสารภาพอย่างเปิดเผยว่า “เราทำผิดเฉพาะพระยะโฮวาแล้ว.”—2 ซามูเอล 12:13.
อย่างไรก็ตาม พระยะโฮวาไม่เพียงแต่ยอมรับการสารภาพผิดอย่างจริงใจของคนบาปและให้อภัยเท่านั้น พระองค์ยังทรงจัดเตรียมด้วยความรักที่จะช่วยผู้ทำผิดต่อไปอีกให้ฟื้นตัวฝ่ายวิญญาณ. ในกรณีของดาวิด ความช่วยเหลือมาทางผู้พยากรณ์นาธาน. ปัจจุบัน ในประชาคมคริสเตียนมีผู้อาวุโสฝ่ายวิญญาณ คือผู้ปกครอง. สาวกยาโกโบอธิบายว่า “มีผู้ใดในพวกท่านป่วย [ฝ่ายวิญญาณ] หรือ? จงให้เขาเชิญบรรดาผู้เฒ่าผู้แก่ของประชาคมมาหาตน และให้คนเหล่านั้นอธิษฐานเพื่อเขา เอาน้ำมันทาเขาในนามของพระยะโฮวา. และคำอธิษฐานด้วยความเชื่อจะทำให้ผู้ที่ไม่สบายหาย และพระยะโฮวาจะทรงพยุงเขาขึ้น. และหากเขาได้ทำบาป เขาจะได้รับการอภัย.”—ยาโกโบ 5:14, 15, ล.ม.
ผู้ปกครองที่มีประสบการณ์สามารถช่วยได้มากเพื่อคลายความเจ็บปวดในหัวใจของผู้ทำบาปที่สำนึกเสียใจ. พวกเขาพยายามอย่างยิ่งที่จะเลียนแบบพระยะโฮวาในการดำเนินการกับผู้ทำผิด. พวกเขาไม่ปรารถนาจะแสดงความเกรี้ยวกราด แม้ว่าอาจเหมาะสมที่จะต้องมีการตีสอนอย่างแรง. แทนที่จะเป็นอย่างนั้น พวกเขาพิจารณาด้วยความเมตตาสงสารเกี่ยวกับความจำเป็นในตอนนั้นเองของคนคนนั้น. ด้วยความอดทน พวกเขาพยายามอย่างยิ่งที่จะปรับความคิดของผู้ทำผิดให้เข้าที่โดยใช้พระคำของพระเจ้า. (ฆะลาเตีย 6:1) แม้แต่เมื่อผู้ทำผิดไม่สมัครใจสารภาพความผิด เขาอาจถูกกระตุ้นให้กลับใจเมื่อผู้ปกครองเข้าพบเขา เช่นเดียวกับที่ดาวิดกลับใจเมื่อนาธานเข้าพบท่าน. การช่วยเหลือค้ำจุนเช่นนั้นจากผู้ปกครองช่วยผู้ทำผิดให้หลีกเลี่ยงอันตรายจากการทำความผิดซ้ำซ้อนและผลร้ายแรงของการกลายเป็นผู้ทำบาปที่มีใจแข็งกระด้าง.—เฮ็บราย 10:26-31.
แน่นอน ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะสารภาพกับผู้อื่นเกี่ยวกับการกระทำที่คนเรารู้สึกว่าน่าอายและขอการให้อภัย. จำเป็นต้องอาศัยความเข้มแข็งภายใน. อย่างไรก็ตาม ขอให้ใคร่ครวญสักเล็กน้อยเกี่ยวกับทางเลือกอื่น. ชายผู้หนึ่งซึ่งไม่ได้เปิดเผยบาปร้ายแรงต่อผู้ปกครองในประชาคมกล่าวว่า “ผมรู้สึกเจ็บปวดใจไม่ยอมหายไปสักที. ผมเพิ่มความพยายามในงานประกาศ แต่ความรู้สึกเสียใจก็ยังคงอยู่.” เขาคิดว่าการสารภาพผิดต่อพระเจ้าในคำอธิษฐานน่าจะเพียงพอ แต่เห็นได้ชัดว่าไม่เป็นอย่างนั้น เพราะเขามีความรู้สึกคล้าย ๆ กับกษัตริย์ดาวิด. (บทเพลงสรรเสริญ 51:8, 11) ดีกว่าสักเพียงไรที่จะยอมรับการช่วยเหลือที่เปี่ยมด้วยความรักที่พระยะโฮวาทรงจัดให้ทางผู้ปกครอง!
