คำถามจากผู้อ่าน
คำถามจากผู้อ่าน
เฮเบลรู้ไหมว่าจำเป็นต้องถวายสัตว์เป็นเครื่องบูชาเพื่อจะเป็นที่พอพระทัยพระเจ้า?
บันทึกในคัมภีร์ไบเบิลเกี่ยวกับเรื่องที่คายินและเฮเบลนำของมาถวายพระเจ้านั้นสั้นมาก. ที่เยเนซิศ 4:3-5 เราอ่านว่า “อยู่มาวันหนึ่งคายินได้นำผลที่เกิดแต่ไร่นามาบูชาถวายพระยะโฮวา. ส่วนเฮเบลนำเครื่องบูชามาด้วย, คือแกะหัวปีกับมันสัตว์. พระยะโฮวาทรงพอพระทัยเฮเบลและเครื่องบูชาของเขานั้น: แต่คายินกับเครื่องบูชาของเขานั้นพระองค์ไม่พอพระทัยจะรับเลย.”
ไม่มีการกล่าวในคัมภีร์ไบเบิลว่าก่อนเหตุการณ์ครั้งนั้นพระยะโฮวาทรงให้คำแนะนำใด ๆ โดยเฉพาะในเรื่องของถวาย หรือเครื่องบูชาประเภทใดซึ่งพระองค์ทรงยอมรับได้. ดังนั้น ดูเหมือนว่าคายินและเฮเบลได้ถวายเครื่องบูชาตามที่เขาตัดสินใจเลือกเอง. ทั้งสองถูกปิดกั้นไม่ให้เข้าไปในบ้านอุทยานดั้งเดิมของบิดามารดาของเขา; เขาเริ่มตระหนักถึงผลกระทบของบาป; และเขาเหินห่างจากพระเจ้า. เนื่องด้วยเขาตกอยู่ในสภาพผิดบาปและน่าสังเวช เขาย่อมสำนึกอย่างแรงกล้าว่าจำเป็นต้องหันไปรับการช่วยเหลือจากพระเจ้า. การนำของมาถวายพระเจ้าคงเป็นการกระทำโดยความสมัครใจเพื่อให้ได้มาซึ่งความพอพระทัยของพระเจ้า.
ผลปรากฏว่า พระเจ้าพอพระทัยรับของถวายจากเฮเบล แต่ไม่ทรงรับของถวายจากคายิน. ทำไม? เป็นเพราะเฮเบลได้ถวายสิ่งที่เหมาะสมและคายินไม่ได้ถวายสิ่งนั้นหรือ? เราไม่อาจจะชี้ชัดลงไปได้ว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับประเภทของถวายหรือไม่ เพราะทั้งสองไม่ได้รับการบอกกล่าวว่าของถวายแบบไหนเป็นที่ยอมรับ. อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าของถวายไม่ว่าประเภทใดเป็นที่ยอมรับเอาได้. ตามพระบัญญัติที่พระยะโฮวาให้แก่ชาติอิสราเอลในที่สุดนั้น เครื่องบูชาซึ่งเป็นที่ยอมรับใช่จะมีแต่สัตว์และส่วนต่าง ๆ ของสัตว์เท่านั้น แต่รวมทั้งข้าวโพดคั่ว, ฟ่อนข้าวบาร์เลย์, แป้งละเอียด, ของทอดหรือปิ้ง, และเหล้าองุ่นด้วย. (เลวีติโก 6:19-23; 7:11-13; 23:10-13) ดูเหมือนว่า ไม่ใช่แค่ของที่คายินและเฮเบลนำมาถวายซึ่งทำให้พระเจ้าทรงรับของคนหนึ่งไว้และไม่โปรดรับของอีกคนหนึ่ง.—เทียบกับยะซายา 1:11; อาโมศ 5:22.
อีกสี่พันกว่าปีต่อมา อัครสาวกเปาโลระบุว่า “โดยความเชื่อเฮเบลนั้นจึงได้นำเครื่องบูชาอันประเสริฐกว่าเครื่องบูชาของคายินมาถวายแก่พระเจ้า เพราะเหตุเครื่องบูชานั้นจึงมีพยานว่าเขาเป็นคนชอบธรรม, คือพระเจ้าทรงเป็นพยานแก่ของถวายของเขา.” (เฮ็บราย 11:4) ตามคำกล่าวนี้ พระเจ้าทรงยอมรับเฮเบลเป็นคนชอบธรรมเพราะความเชื่อของเขา. แต่ความเชื่อในสิ่งใด? ความเชื่อในคำสัญญาของพระยะโฮวาที่ว่าพระองค์จะทรงจัดให้มีพงศ์พันธุ์ที่จะ ‘บดขยี้หัวของงู’ และกู้ความสงบสุขและความสมบูรณ์ซึ่งมนุษยชาติเคยประสบมาแล้วครั้งหนึ่งกลับคืนดังเดิม. จากคำแถลงที่ว่าพงศ์พันธุ์จะ ‘ถูกบดขยี้ที่ส้นเท้า’ เฮเบลอาจได้คิดหาเหตุผลว่าเครื่องบูชาที่เกี่ยวข้องกับการหลั่งเลือดเป็นสิ่งจำเป็น. (เยเนซิศ 3:15) อย่างไรก็ตาม ยังคงเป็นความจริงที่ว่าการสำแดงความเชื่อของเฮเบลทำให้เครื่องบูชาของตน “ประเสริฐกว่าเครื่องบูชาของคายิน.”
เช่นเดียวกัน คายินถูกปฏิเสธไม่ใช่ด้วยเหตุที่ว่าเขาถวายเครื่องบูชาผิดประเภท แต่เพราะเขาขาดความเชื่อ ดังที่ปรากฏให้เห็นโดยการกระทำของเขาเอง. พระยะโฮวาทรงชี้แจงแก่คายินชัดเจนว่า “ถ้าเจ้าทำดีก็จะมีหน้าตาอันแจ่มใสมิใช่หรือ?” (เยเนซิศ 4:7) พระเจ้าปฏิเสธคายินไม่ใช่เนื่องจากไม่พอพระทัยสิ่งที่เขานำมาถวาย. จริง ๆ แล้ว เป็น “เพราะการกระทำของตน [คายิน] ชั่ว” ซึ่งปรากฏชัดแจ้งด้วยการอิจฉา, การเกลียดชัง, และในที่สุดก็ฆาตกรรม คายินจึงถูกพระเจ้าปฏิเสธ.—1 โยฮัน 3:12, ล.ม.
