ต่าง​คน​จะ​นั่ง​อยู่​ใต้​ต้น​มะเดื่อ​เทศ​ของ​ตน

ที่​ร่ม​เป็น​ที่​ต้องการ​มาก​เหลือ​เกิน​ระหว่าง​ฤดู​ร้อน​อัน​อบอ้าว​ใน​ดินแดน​แถบ​ตะวัน​ออก​กลาง. ต้น​ไม้​ใด ๆ ที่​ให้​ร่ม​เงา​บัง​แสง​แดด​เป็น​สิ่ง​ที่​น่า​ปรารถนา โดย​เฉพาะ​อย่าง​ยิ่ง​ถ้า​ขึ้น​อยู่​ใกล้​บ้าน. ด้วย​ใบ​ที่​ใหญ่​และ​กิ่ง​ก้าน​ที่​แผ่​กว้าง ต้น​มะเดื่อ​เทศ​ให้​ร่ม​เงา​ดี​กว่า​ต้น​ไม้​อื่น ๆ แทบ​ทุก​ชนิด​ใน​แถบ​นั้น.

ตาม​ที่​บอก​ไว้​ใน​หนังสือ​พืช​ใน​คัมภีร์​ไบเบิล (ภาษา​อังกฤษ) “กล่าว​กัน​ว่า​ร่ม​เงา [ของ​ต้น​มะเดื่อ​เทศ] ทำ​ให้​สดชื่น​และ​เย็น​สบาย​ยิ่ง​กว่า​เต็นท์.” ต้น​มะเดื่อ​เทศ​ที่​ปลูก​อยู่​ที่​ขอบ​ของ​สวน​องุ่น​ใน​อิสราเอล​โบราณ​ทำ​ให้​คน​งาน​ใน​สวน​มี​ที่​ที่​ดี​เยี่ยม​สำหรับ​การ​พักผ่อน​ช่วง​สั้น ๆ.

พอ​ถึง​ตอน​สิ้น​สุด​ของ​วัน​อัน​ยาว​นาน​ที่​ร้อน​อบอ้าว สมาชิก​ใน​ครอบครัว​จะ​นั่ง​ใต้​ต้น​มะเดื่อ​เทศ​และ​มี​การ​คบหา​สมาคม​ที่​น่า​เพลิดเพลิน. นอก​จาก​นี้ ต้น​มะเดื่อ​เทศ​ยัง​ตอบ​แทน​ผู้​เป็น​เจ้าของ​ด้วย​ผล​ที่​ดก​และ​มี​คุณค่า​ทาง​โภชนาการ. เพราะ​ฉะนั้น ตั้ง​แต่​สมัย​ของ​กษัตริย์​ซะโลโม การ​นั่ง​อยู่​ใต้​ต้น​มะเดื่อ​เทศ​ของ​ตน​เป็น​เครื่องหมาย​แสดง​ถึง​สันติ​สุข, ความ​รุ่งเรือง, และ​ความ​อุดม​บริบูรณ์.—1 กษัตริย์ 4:24, 25.

หลาย​ร้อย​ปี​ก่อน​หน้า​นั้น ผู้​พยากรณ์​โมเซ​ได้​พรรณนา​ถึง​แผ่นดิน​ตาม​คำ​สัญญา​ว่า​เป็น ‘ประเทศ​ที่​มี​ต้น​มะเดื่อ​เทศ.’ (พระ​บัญญัติ 8:8) คน​สอดแนม​สิบ​สอง​คน​ได้​ให้​หลักฐาน​ที่​แสดง​ถึง​ความ​อุดม​สมบูรณ์​ของ​แผ่นดิน​นั้น​โดย​การ​นำ​มะเดื่อ​เทศ​และ​ผลไม้​ชนิด​อื่น​กลับ​มา​ยัง​ค่าย​ของ​ชาว​อิสราเอล. (อาฤธโม 13:21-23) กว่า​หนึ่ง​ร้อย​ปี​มา​แล้ว นัก​ท่อง​เที่ยว​คน​หนึ่ง​ซึ่ง​ไป​ยัง​ดินแดน​ใน​คัมภีร์​ไบเบิล​ได้​รายงาน​ว่า​ต้น​มะเดื่อ​เทศ​เป็น​ต้น​ไม้​ที่​พบ​เห็น​ทั่ว​ไป​มาก​ที่​สุด​ที่​นั่น. ไม่​น่า​แปลก​ที่​พระ​คัมภีร์​กล่าว​ถึง​มะเดื่อ​เทศ​และ​ต้น​มะเดื่อ​เทศ​บ่อย​ครั้ง!

ต้น​ไม้​ที่​ให้​ผล​เก็บ​เกี่ยว​ปี​ละ​สอง​ครั้ง

ต้น​มะเดื่อ​เทศ​ปรับ​ตัว​เข้า​กับ​ดิน​ส่วน​ใหญ่​ได้ และ​ระบบ​ของ​ราก​ที่​แผ่​กว้าง​ทำ​ให้​ต้น​นี้​สามารถ​ทน​กับ​ฤดู​ร้อน​ที่​ยาว​นาน​และ​แห้ง​แล้ง​ของ​ตะวัน​ออก​กลาง​ได้. ต้น​ไม้​นี้​แปลก​เพราะ​ให้​ผล​ต้น​ฤดู​ใน​เดือน​มิถุนายน​และ​โดย​ทั่ว​ไป​จะ​เก็บ​ผล​ที่​มี​ปริมาณ​มาก​ตั้ง​แต่​เดือน​สิงหาคม​เป็น​ต้น​ไป. (ยะซายา  28:4) ตาม​ปกติ​ชาว​อิสราเอล​รับประทาน​ผล​ที่​เก็บ​ต้น​ฤดู​เป็น​ผลไม้​สด. ผล​ที่​เก็บ​รุ่น​หลัง​นั้น​พวก​เขา​ทำ​ให้​แห้ง​ไว้​กิน​ตลอด​ทั้ง​ปี. มะเดื่อ​เทศ​แห้ง​สามารถ​อัด​เป็น​ก้อน บาง​ครั้ง​ผสม​อัลมอนด์​ลง​ไป​ด้วย. ก้อน​มะเดื่อ​เทศ​เหล่า​นี้​รับประทาน​สะดวก, มี​คุณค่า​ทาง​โภชนาการ, และ​อร่อย.

อะบีฆายิล​สตรี​ที่​สุขุม​ได้​ให้​ขนม​มะเดื่อ​เทศ​อัด 200 ก้อน​แก่​ดาวิด โดย​คิด​ว่า​นี่​จะ​เป็น​อาหาร​ที่​ดี​เลิศ​สำหรับ​ผู้​หลบ​ลี้​หนี​ภัย​อย่าง​ไม่​ต้อง​สงสัย. (1 ซามูเอล 25:18, 27) มะเดื่อ​เทศ​อัด​ยัง​ใช้​เป็น​ยา​ได้​ด้วย. มี​การ​นำ​ยา​ที่​ทำ​จาก​มะเดื่อ​เทศ​อัด​แห้ง​มา​พอก​ฝี​ที่​คุกคาม​ชีวิต​ของ​กษัตริย์​ฮีศคียา แต่​การ​ที่​พระองค์​ทรง​หาย​ประชวร​ใน​ภาย​หลัง ก็​เนื่อง​จาก​การ​แทรกแซง​ของ​พระเจ้า​เป็น​ประการ​สำคัญ. *—2 กษัตริย์ 20:4-7.

ใน​สมัย​โบราณ มะเดื่อ​เทศ​แห้ง​มี​ค่า​สูง​ตลอด​ทั่ว​ภูมิภาค​แถบ​ทะเล​เมดิเตอร์เรเนียน. รัฐบุรุษ​คาโต​กวัด​แกว่ง​มะเดื่อ​เทศ​เพื่อ​ชักชวน​สภา​สูง​ของ​โรม​ให้​ลง​มือ​ทำ​สงคราม​พิวนิก​ครั้ง​ที่​สาม​กับ​คาร์เธจ. มะเดื่อ​เทศ​แห้ง​ที่​ดี​ที่​สุด​ใน​กรุง​โรม​มา​จาก​คาเรีย ใน​เอเชีย​ไมเนอร์. ด้วย​เหตุ​นี้ คาริคา จึง​กลาย​เป็น​ชื่อ​ภาษา​ลาติน​สำหรับ​มะเดื่อ​เทศ​แห้ง. ภูมิภาค​เดียว​กัน​ของ​ตุรกี​สมัย​ปัจจุบัน​ยัง​คง​ผลิต​มะเดื่อ​เทศ​แห้ง​ที่​มี​คุณภาพ​ดี​เลิศ.

กสิกร​ชาว​อิสราเอล​มัก​ปลูก​ต้น​มะเดื่อ​เทศ​ไว้​ใน​สวน​องุ่น แต่​พวก​เขา​จะ​ตัด​ต้น​ที่​ไม่​เกิด​ผล​ทิ้ง. จะ​ไม่​มี​การ​ปล่อย​ให้​ดิน​ดี​ที่​มี​จำกัด​นั้น​ให้​เสีย​ไป​เปล่า ๆ โดย​ต้น​ไม้​ที่​ไม่​เกิด​ผล. ใน​อุทาหรณ์​ของ​พระ​เยซู​เรื่อง​ต้น​มะเดื่อ​เทศ​ที่​ไม่​เกิด​ผล เจ้าของ​สวน​บอก​คน​รักษา​เถา​องุ่น​ว่า “นี่​แน่ะ, เรา​มา​หา​ผล​ที่​ต้น​มะเดื่อ​เทศ​นี้​ได้​สาม​ปี​แล้ว​แต่​ไม่​ได้​พบ จง​ฟัน​มัน​เสีย, จะ​ให้​รก​ดิน​เปล่า ๆ ทำไม?” (ลูกา 13:6, 7) เนื่อง​จาก​มี​การ​เก็บ​ภาษี​ไม้​ผล​ใน​สมัย​ของ​พระ​เยซู ต้น​ใด​ที่​ไม่​เกิด​ผล​คง​จะ​ทำ​ให้​เสีย​เงิน​ไป​เปล่า ๆ อย่าง​ไม่​พึง​ประสงค์​อีก​ด้วย.

มะเดื่อ​เทศ​มี​ความ​สำคัญ​มาก​ที​เดียว​ใน​อาหาร​การ​กิน​ของ​ชาว​อิสราเอล. เพราะ​ฉะนั้น การ​เก็บ​เกี่ยว​ผล​มะเดื่อ​เทศ​ได้​น้อย—บาง​ที​อาจ​จะ​เกี่ยว​ข้อง​กับ​การ​พิพากษา​ลง​โทษ​จาก​พระ​ยะโฮวา—คง​จะ​เป็น​ความ​หายนะ. (โฮเซอา 2:12; อาโมศ 4:9) ผู้​พยากรณ์​ฮะบาฆูค​ได้​กล่าว​ว่า “ถึง​แม้น​ต้น​มะเดื่อ​เทศ​จะ​ไม่​มี​ดอก​บาน, หรือ​เถา​องุ่น​ทั้ง​หลาย​จะ​ไม่​มี​ลูก, หรือ​ต้น​เอลายโอน​ทั้ง​หลาย​จะ​ไม่​ติด​ผล, หรือ​ไร่​นา​ทั้ง​หลาย​จะ​ไม่​มี​พืช​เป็น​อาหาร . . . ข้าพเจ้า​ก็​ยัง​จะ​มี​ใจ​ยินดี​อยู่​ใน​พระ​ยะโฮวา. ข้าพเจ้า​ก็​คง​ยินดี​อยู่​ใน​พระเจ้า​ผู้​ช่วย​ให้​รอด​ของ​ข้าพเจ้า.”—ฮะบาฆูค 3:17, 18.

สัญลักษณ์​ของ​ชาติ​ที่​ขาด​ความ​เชื่อ

บาง​ครั้ง​พระ​คัมภีร์​ใช้​มะเดื่อ​เทศ​หรือ​ต้น​มะเดื่อ​เทศ​ใน​ความหมาย​เป็น​นัย. ตัว​อย่าง​เช่น ยิระมะยา​ได้​เปรียบ​เทียบ​เชลย​ที่​ซื่อ​สัตย์​ของ​อาณาจักร​ยูดาห์​กับ​มะเดื่อ​เทศ​ดี​ใน​ตะกร้า เป็น​มะเดื่อ​เทศ​ต้น​ฤดู​ซึ่ง​ตาม​ปกติ​จะ​ใช้​รับประทาน​สด ๆ. อย่าง​ไร​ก็​ดี เชลย​ที่​ไม่​ซื่อ​สัตย์​ถูก​เปรียบ​เป็น​มะเดื่อ​เทศ​ที่​เสีย​ซึ่ง​รับประทาน​ไม่​ได้​และ​จะ​ต้อง​ถูก​ทิ้ง​ไป.—ยิระมะยา 24:2, 5, 8, 10.

ใน​อุทาหรณ์​ของ​พระองค์​เรื่อง​ต้น​มะเดื่อ​เทศ​ที่​ไม่​เกิด​ผล พระ​เยซู​ทรง​แสดง​ให้​เห็น​ความ​อด​กลั้น​พระทัย​ของ​พระเจ้า​ที่​มี​ต่อ​ชาติ​ยิว. ดัง​ที่​ได้​กล่าว​ไว้​ก่อน​หน้า​นี้ พระองค์​ตรัส​ถึง​ชาย​คน หนึ่ง​ที่​มี​ต้น​มะเดื่อ​เทศ​ใน​สวน​องุ่น​ของ​เขา. ต้น​นั้น​ไม่​เกิด​ผล​มา​สาม​ปี​แล้ว และ​เจ้าของ​กำลัง​จะ​ให้​ตัด​ต้น​นั้น​เสีย. แต่​ผู้​ดู​แล​รักษา​เถา​องุ่น​กล่าว​ว่า “นาย​เจ้าข้า, ขอ​เอา​ไว้​ปี​นี้​อีก, ให้​ข้าพเจ้า​พรวน​ดิน​เอา​ปุ๋ย​ใส่ แล้ว​ถ้า​มัน​เกิด​ผล​ก็​ดี​อยู่ ถ้า​ไม่​เกิด​ผล​ภาย​หลัง​ท่าน​จง​ฟัน​มัน​เสีย.”—ลูกา 13:8, 9.

ตอน​ที่​พระ​เยซู​ตรัส​อุทาหรณ์​เรื่อง​นี้ พระองค์​ได้​ทรง​ประกาศ​มา​เป็น​เวลา​สาม​ปี​แล้ว โดย​พยายาม​จะ​ปลูกฝัง​ความ​เชื่อ​ใน​ท่ามกลาง​สมาชิก​ของ​ชาติ​ยิว. พระ​เยซู​ทรง​เพิ่ม​กิจการ​งาน​ของ​พระองค์​มาก​ขึ้น “เอา​ปุ๋ย​ใส่” ต้น​มะเดื่อ​เทศ​โดย​นัย ซึ่ง​ก็​คือ​ชาติ​ยิว ให้​โอกาส​แก่​เขา​ที่​จะ​เกิด​ผล. แต่​สัปดาห์​ก่อน​ที่​พระ​เยซู​สิ้น​พระ​ชนม์ กลับ​ปรากฏ​ว่า​ชาติ​นั้น​โดย​ทั่ว​ไป​ได้​ปฏิเสธ​พระ​มาซีฮา.—มัดธาย 23:37, 38.

อีก​ครั้ง​หนึ่ง​พระ​เยซู​ทรง​ใช้​ต้น​มะเดื่อ​เทศ​เพื่อ​แสดง​ให้​เห็น​สภาพ​ฝ่าย​วิญญาณ​ที่​ย่ำแย่​ของ​ชาติ​นั้น. ขณะ​ที่​เดิน​ทาง​จาก​บ้าน​เบธาเนีย​ไป​ยัง​กรุง​เยรูซาเลม​ก่อน​สิ้น​พระ​ชนม์​สี่​วัน พระองค์​ทอด​พระ​เนตร​เห็น​ต้น​มะเดื่อ​เทศ​ที่​มี​ใบ​เต็ม​ต้น​ทว่า​ไม่​มี​ผล​เลย. เนื่อง​จาก​ผล​มะเดื่อ​เทศ​ต้น​ฤดู​ดู​เหมือน​จะ​ออก​พร้อม​กับ​ใบ และ​บาง​ครั้ง​ออก​ก่อน​ใบ​ด้วย​ซ้ำ การ​ที่​ต้น​นี้​ไม่​มี​ผล​จึง​แสดง​ว่า​มัน​ไม่​มี​ค่า.—มาระโก 11:13, 14. *

เช่น​เดียว​กับ​ต้น​มะเดื่อ​เทศ​ที่​ไม่​เกิด​ผล​ซึ่ง​ดู​เหมือน​สมบูรณ์ ชาติ​ยิว​มี​ลักษณะ​ภาย​นอก​ที่​ตบตา. แต่​ชาติ​นี้​มิ​ได้​เกิด​ผล​ที่​ทำ​ให้​พระเจ้า​พอ​พระทัย และ​ใน​ที่​สุด​ชาติ​นี้​ได้​ปฏิเสธ​พระ​บุตร​ของ​พระ​ยะโฮวา. พระ​เยซู​ทรง​สาป​แช่ง​ต้น​มะเดื่อ​เทศ​ที่​ไม่​เกิด​ผล และ​ใน​วัน​ต่อ​มา พวก​สาวก​ได้​สังเกต​ว่า​ต้น​นั้น​เหี่ยว​แห้ง​ไป​แล้ว. ต้น​ที่​เหี่ยว​แห้ง​นั้น​แสดง​อย่าง​เหมาะเจาะ​ถึง​การ​ที่​พระเจ้า​กำลัง​จะ​ปฏิเสธ​ชาว​ยิว​ไม่​ให้​เป็น​ประชาชน​ที่​พระองค์​ทรง​เลือก​สรร​อีก​ต่อ​ไป.—มาระโก 11:20, 21.

‘จง​เรียน​จาก​ต้น​มะเดื่อ​เทศ’

พระ​เยซู​ยัง​ใช้​ต้น​มะเดื่อ​เทศ​สอน​บทเรียน​สำคัญ​เกี่ยว​กับ​การ​ประทับ​ของ​พระองค์​ด้วย. พระองค์​ตรัส​ว่า “จง​เรียน​คำ​เปรียบ​จาก​ต้น​มะเดื่อ​เทศ เมื่อ​กิ่ง​อ่อน​ของ​มัน​ผลิ​ใบ​ออก​ท่าน​ก็​รู้​ว่า​ฤดู​ร้อน​ใกล้​จะ​ถึง​แล้ว. เช่น​นั้น​แหละ เมื่อ​ท่าน​ทั้ง​หลาย​เห็น​บรรดา​สิ่ง​เหล่า​นั้น ก็​ให้​รู้​ว่า​พระองค์​เสด็จ​มา​ใกล้​จะ​ถึง​ประตู​แล้ว.” (มัดธาย 24:32, 33) ใบ​เขียว​สด​ของ​ต้น​มะเดื่อ​เทศ​เป็น​สิ่ง​ที่​เห็น​ได้​ชัด​และ​เป็น​เครื่องหมาย​ที่​ไม่​ผิด​พลาด​ของ​ฤดู​ร้อน. เช่น​เดียว​กัน คำ​พยากรณ์​สำคัญ​ของ​พระ​เยซู​ที่​บันทึก​ใน​มัดธาย​บท 24, มาระโก​บท 13, และ​ลูกา​บท 21 ให้​หลักฐาน​ที่​ชัด​แจ้ง​เกี่ยว​กับ​การ​ประทับ​ของ​พระองค์​ด้วย​อำนาจ​ของ​ราชอาณาจักร​ทาง​ภาค​สวรรค์​ใน​ขณะ​นี้.—ลูกา 21:29-31.

เนื่อง​จาก​เรา​มี​ชีวิต​อยู่ ณ ช่วง​วิกฤตกาล​ดัง​กล่าว​ใน​ประวัติศาสตร์ เรา​ต้องการ​ที่​จะ​เรียน​รู้​จาก​ต้น​มะเดื่อ​เทศ​อย่าง​แน่นอน. หาก​เรา​ทำ​เช่น​นั้น​และ​ตื่น​ตัว​ฝ่าย​วิญญาณ​อยู่​เสมอ เรา​มี​ความ​หวัง​ที่​จะ​ประสบ​ความ​สำเร็จ​เป็น​จริง​ของ​คำ​สัญญา​อัน​ยอด​เยี่ยม​ที่​ว่า “ต่าง​คน​ก็​จะ​นั่ง​อยู่​ใต้​ซุ้ม​เถา​องุ่น​และ​ใต้​ต้น​มะเดื่อ​เทศ​ของ​ตน; และ​จะ​ไม่​มี​อะไร​มา​ทำ​ให้​เขา​สะดุ้ง​กลัว: ด้วย​ว่า, พระ​โอษฐ์​ของ​พระ​ยะโฮวา​เจ้า​แห่ง​พล​โยธา​ตรัส​ไว้​อย่าง​นั้น.”—มีคา 4:4.

[เชิงอรรถ]