คำ​ถาม​จาก​ผู้​อ่าน

ประชาคม​คริสเตียน​มอง​การ​กิน​เติบ​อย่าง​ไร?

พระ​คำ​ของ​พระเจ้า​ตำหนิ​ทั้ง​การ​เมา​เหล้า​และ​การ​กิน​เติบ​ว่า​เป็น​ความ​ประพฤติ​ที่​ไม่​เหมาะ​สำหรับ​ผู้​รับใช้​ของ​พระเจ้า. ด้วย​เหตุ​นี้ ประชาคม​คริสเตียน​จึง​มอง​คน​กิน​เติบ​เป็น​อาจิณ​เหมือน​กับ​ที่​มอง​คน​ขี้เมา. ทั้ง​คน​ขี้เมา​และ​คน​กิน​เติบ​จะ​เป็น​ส่วน​ของ​ประชาคม​คริสเตียน​ไม่​ได้.

สุภาษิต 23:20, 21 กล่าว​ว่า “อย่า​มั่วสุม​กับ​นัก​เสพ​เหล้า​องุ่น; หรือ​กับ​คน​กิน​เนื้อ​เติบ: ด้วย​ว่า​คน​ขี้เมา​และ​คน​กิน​เติบ​คง​จะ​มา​ถึง​การ​ยาก​จน; และ​การ​เซื่อง​ซึม​นั้น​จะ​เป็น​เหตุ​ให้​ตัว​นุ่ง​ห่ม​ผ้า​ขี้ริ้ว.” ที่​พระ​บัญญัติ 21:20 เรา​อ่าน​เรื่อง “คน​ใจ​แข็ง​ดื้อดึง” ซึ่ง​สม​ควร​จะ​ถูก​ประหาร​ภาย​ใต้​พระ​บัญญัติ​ของ​โมเซ. ตาม​พระ​คัมภีร์​ข้อ​นี้ ลักษณะ​นิสัย​สอง​อย่าง​ของ​คน​ที่​ดื้อดึง​และ​ไม่​กลับ​ใจ​ก็​คือ เขา​เป็น “คน​ตะกละ​และ​เป็น​คน​เมา​สุรา.” เห็น​ได้​ชัด​ว่า ใน​อิสราเอล​โบราณ การ​กิน​เติบ​หรือ​ความ​ตะกละ​ถือ​ว่า​เป็น​กิจ​ปฏิบัติ​อัน​ไม่​เป็น​ที่​ยอม​รับ​สำหรับ​คน​ที่​ปรารถนา​จะ​รับใช้​พระเจ้า.

แต่​คน​กิน​เติบ​เป็น​เช่น​ไร และ​พระ​คัมภีร์​คริสเตียน​ภาค​ภาษา​กรีก​กล่าว​อย่าง​ไร​ใน​เรื่อง​นี้? คน​กิน​เติบ​ได้​รับ​การ​นิยาม​ว่า​เป็น “คน​ที่​กิน​ดื่ม​อย่าง​ตะกละ​และ​ไม่​รู้​จัก​พอ​จน​เป็น​นิสัย.” ด้วย​เหตุ​นี้ ปัจจัย​อย่าง​หนึ่ง​ก็​คือ การ​กิน​เติบ​เป็น​รูป​แบบ​หนึ่ง​ของ​ความ​โลภ และ​พระ​คำ​ของ​พระเจ้า​บอก​เรา​ว่า “คน​มัก​โลภ” เป็น​คน​ประเภท​ที่​จะ​ไม่​ได้​รับ​ราชอาณาจักร​ของ​พระเจ้า​เป็น​มรดก. (1 โกรินโธ 6: 9, 10; ฟิลิปปอย 3:18, 19; 1 เปโตร 4:3) นอก​จาก​นี้ เมื่อ​อัครสาวก​เปาโล​เตือน​คริสเตียน​ให้​ระวัง “การ​ของ​เนื้อหนัง” ท่าน​ได้​กล่าว​ถึง “การ​เมา​เหล้า​กัน, การ​เลี้ยง​อึกทึก, และ​การ​ต่าง ๆ ทำนอง​นั้น.” (ฆะลาเตีย 5:19-21, ล.ม.) การ​กิน​มาก​เกิน​ไป​มัก​จะ​ควบ​คู่​กับ​การ​เมา​เหล้า​และ​การ​เลี้ยง​อึกทึก. นอก​จาก​นั้น การ​กิน​เติบ​ยัง​รวม​ถึง​ถ้อย​คำ​ของ​เปาโล​ที่​ว่า “และ​การ​ต่าง ๆ ทำนอง​นั้น” อย่าง​แน่นอน. เช่น​เดียว​กับ “การ​ของ​เนื้อหนัง” ใน​เรื่อง​อื่น ๆ คริสเตียน​ที่​ขึ้น​ชื่อ​ว่า​เป็น​คน​กิน​เติบ​และ​ปฏิเสธ​อย่าง​ดื้อ​รั้น​ที่​จะ​เปลี่ยน​นิสัย​ตะกละ​นี้​จะ​ต้อง​ถูก​ขับ​ออก​จาก​ประชาคม.—1 โกรินโธ 5:11, 13. *

แม้​พระ​คำ​ของ​พระเจ้า​ถือ​ว่า​คน​ขี้เมา​อยู่​ใน​ประเภท​เดียว​กัน​กับ​คน​กิน​เติบ แต่​การ​ระบุ​ตัว​คน​ขี้เมา​นั้น​ง่าย​กว่า​การ​ระบุ​ตัว​คน​กิน​เติบ​มาก​นัก. อาการ​เมา​เหล้า​มัก​จะ​เห็น​ได้​ชัด​ที​เดียว. แต่​การ​ตัดสิน​ว่า​ใคร​เป็น​คน​กิน​เติบ​เป็น​อาจิณ​นั้น​ยาก​กว่า​มาก เพราะ​ไม่​อาจ​ตัดสิน​โดย​ดู​จาก​รูป​ลักษณ์​ภาย​นอก​เท่า​นั้น. ด้วย​เหตุ​นี้ เมื่อ​จัด​การ​กับ​สภาพ​ต่าง ๆ ที่​เกี่ยว​ข้อง​กับ​เรื่อง​นี้ พวก​ผู้​ปกครอง​ใน​ประชาคม​จะ​ต้อง​ใช้​การ​สังเกต​เข้าใจ​และ​ความ​ระมัดระวัง​อย่าง​ยิ่ง.

ตัว​อย่าง​เช่น ความ​อ้วน​อาจ​บ่ง​บอก​ถึง​การ​กิน​เติบ แต่​ก็​ไม่​เป็น​เช่น​นั้น​เสมอ​ไป. คน​ที่​มี​น้ำหนัก​ตัว​มาก​เกิน​ไป​อาจ​เป็น​เพราะ​ความ​เจ็บ​ป่วย. ปัจจัย​ทาง​กรรมพันธุ์​อาจ​เป็น​เหตุ​ทำ​ให้​อ้วน​ด้วย​เช่น​กัน. นอก​จาก​นี้ เรา​ควร​จด​จำ​ไว้​ด้วย​ว่า​ความ​อ้วน​เป็น​สภาพ​ทาง​กาย แต่​การ​กิน​เติบ​เป็น​อาการ​ทาง​จิตใจ. ความ​อ้วน​ได้​รับ​การ​นิยาม​ว่า “ร่าง​กาย​มี​เนื้อ​และ​ไขมัน​มาก​เกิน​ไป” ส่วน​การ​กิน​เติบ​คือ “ความ​ตะกละ​หรือ​การ​ปล่อย​ตัว​อย่าง​เลย​เถิด.” ด้วย​เหตุ​นี้ การ​กิน​เติบ​ไม่​ได้​ตัดสิน​จาก​สัดส่วน​ของ​คน​เรา แต่​ตัดสิน​จาก​เจตคติ​ของ​คน​นั้น​ใน​เรื่อง​อาหาร​ต่าง​หาก. คน​เรา​อาจ​มี​สัดส่วน​พอ​ดี​หรือ​อาจ​ถึง​กับ​ผอม​ด้วย​ซ้ำ แต่​ก็​ยัง​เป็น​คน​กิน​เติบ. นอก​จาก​นี้ มี​การ​มอง​น้ำหนัก​ตัว​หรือ​รูป​ร่าง​ที่​พอ​เหมาะ​แตกต่าง​กัน​ไป​ใน​แต่​ละ​แห่ง.

อาการ​กิน​เติบ​เป็น​เช่น​ไร? คน​กิน​เติบ​จะ​ขาด​การ​เหนี่ยว​รั้ง​ตน​เป็น​ประจำ และ​ถึง​กับ​กิน​อาหาร​อย่าง​ตะกละ​ตะกลาม​จน​รู้สึก​อึดอัด​หรือ​ถึง​กับ​ไม่​สบาย. การ​ขาด​การ​ควบคุม​ตัว​บ่ง​ชี้​ว่า เขา​ไม่​คำนึง​ถึง​จริง ๆ ใน​เรื่อง​การ​นำ​คำ​ตำหนิ​มา​สู่​พระ​ยะโฮวา​และ​ชื่อเสียง​ที่​ดี​ของ​ประชาชน​ของ​พระองค์. (1 โกรินโธ 10:31) ใน​ทาง​กลับ​กัน คน​ที่​กิน​มาก​เกิน​ไป​ใน​บาง​โอกาส​จะ​ไม่​ถือ​ว่า​เป็น “คน​โลภ” โดย​อัตโนมัติ. (เอเฟโซ 5:5) ถึง​กระนั้น ตาม​เจตนารมณ์​ของ​ฆะลาเตีย 6:1 คริสเตียน​ที่​เป็น​เช่น​นั้น​อาจ​จำเป็น​ต้อง​ได้​รับ​การ​ช่วยเหลือ. เปาโล​กล่าว​ว่า “ดู​ก่อน​พี่​น้อง​ทั้ง​หลาย, แม้​จับ​คน​ใด​ที่​พลาด​พลั้ง​กระทำ​ผิด​ประการ​ใด​ได้, ท่าน​ทั้ง​หลาย​ที่​อยู่​ฝ่าย​วิญญาณ​จิตต์​จง​ช่วย​คน​นั้น​ด้วย​ใจ​อ่อน​สุภาพ​ให้​กลับ​ตั้ง​ตัว​ใหม่​ได้​อีก.”

เหตุ​ใด​คำ​แนะ​นำ​ใน​คัมภีร์​ไบเบิล​ที่​ให้​หลีก​เลี่ยง​การ​กิน​อย่าง​เลย​เถิด​จึง​สำคัญ​ยิ่ง​โดย​เฉพาะ​ใน​ทุก​วัน​นี้? เพราะ​พระ​เยซู​ทรง​เตือน​โดย​เฉพาะ​อย่าง​ยิ่ง​เกี่ยว​กับ​สมัย​ของ​เรา​ว่า “จง​ระวัง​ตัว​ให้​ดี, เกลือก​ว่า​ใจ​ของ​ท่าน​จะ​ล้น​ไป​ด้วย​อาการ​ดื่ม​เหล้า​องุ่น​มาก​และ​ด้วย​การ​เมา [“การ​กิน​มาก​เกิน​ไป​และ​การ​ดื่ม​จัด,” ล.ม.], และ​ด้วย​คิด​กังวล​ถึง​ชีวิต​นี้, แล้ว​เวลา​นั้น​จะ​มา​ถึง​ท่าน​ดุจ​บ่วง​แร้ว​เมื่อ​ท่าน​ไม่​ทัน​คิด.” (ลูกา 21:34, 35) การ​ไม่​ปล่อย​ตัว​เกิน​ไป​ใน​เรื่อง​อาหาร​เป็น​วิธี​สำคัญ​วิธี​หนึ่ง​เพื่อ​หลีก​หนี​รูป​แบบ​ชีวิต​ที่​เป็น​อันตราย​ฝ่าย​วิญญาณ.

การ​ประมาณ​ตน​เป็น​คุณ​ความ​ดี​ที่​คริสเตียน​ควร​จะ​มี. (1 ติโมเธียว 3:2, 11) ด้วย​เหตุ​นี้ พระ​ยะโฮวา​จะ​ทรง​ช่วยเหลือ​ทุก​คน​อย่าง​แน่นอน ซึ่ง​พยายาม​อย่าง​จริงจัง​เพื่อ​นำ​คำ​แนะ​นำ​ใน​คัมภีร์​ไบเบิล​ไป​ใช้​เกี่ยว​กับ​นิสัย​การ​ประมาณ​ตน​ใน​การ​กิน​ดื่ม.—เฮ็บราย 4:16.

[เชิงอรรถ]