คำถามจากผู้อ่าน
คำถามจากผู้อ่าน
พระบัญญัติ 14:21 อ่านว่า “เจ้าทั้งหลายอย่ากินเนื้อสัตว์ที่ตาย.” ข้อนี้ขัดกันไหมกับเลวีติโก 11:40 ที่ว่า “ผู้ที่กินสัตว์ที่ตายนั้นจะต้องซักผ้าของตนและจะเป็นมลทินจนถึงเวลาเย็น”?
ข้อคัมภีร์สองข้อนี้ไม่ได้ขัดแย้งกัน. ข้อคัมภีร์แรกกล่าวย้ำคำสั่งห้ามรับประทานสัตว์ที่ตายแล้ว ซึ่งอาจเพราะถูกสัตว์ป่ากัดตาย. (เอ็กโซโด 22:31; เลวีติโก 22:8) ข้อคัมภีร์ที่สองอธิบายว่าชาวอิสราเอลอาจทำอะไรได้หากเขาละเมิดคำสั่งห้ามดังกล่าว ซึ่งอาจโดยไม่ได้ตั้งใจ.
การที่มีพระบัญญัติห้ามในเรื่องใดเรื่องหนึ่งไม่ได้หมายความว่าจะไม่มีการละเมิดคำสั่งห้ามนั้นเป็นครั้งคราว. ตัวอย่างเช่น มีบัญญัติห้ามไม่ให้ขโมย, ไม่ให้ฆ่าคน, ไม่ให้เป็นพยานเท็จ, และอื่น ๆ. ในขณะเดียวกันก็มีบทลงโทษสำหรับคนที่ฝ่าฝืนข้อบัญญัติต่าง ๆ ของพระเจ้า. บทลงโทษเหล่านั้นทำให้ข้อบัญญัติมีผลบังคับและแสดงให้เห็นว่าข้อบัญญัติเหล่านั้นเป็นเรื่องจริงจังเพียงไร.
คนที่ละเมิดคำสั่งห้ามรับประทานเนื้อของสัตว์ที่ตายแล้วจะมีมลทินในสายพระเนตรของพระยะโฮวา และจะต้องชำระตัวให้สะอาดตามขั้นตอนที่ถูกต้อง. หากเขาไม่ชำระตัวตามขั้นตอนที่ถูกต้อง เขาจะต้อง “รับโทษของเขา.”—เลวีติโก 17:15, 16.
