คำถามจากผู้อ่าน
คำถามจากผู้อ่าน
คริสเตียนจะรักษาสติรู้สึกผิดชอบที่ดีไว้ได้ไหม หากเขายอมทำงานที่เกี่ยวข้องกับการพกพาอาวุธ?
พยานพระยะโฮวาตลอดทั่วโลกถือว่า หน้าที่รับผิดชอบที่ได้รับจากพระเจ้าในการจัดหาสิ่งฝ่ายวัตถุให้ครอบครัวเป็นเรื่องสำคัญ. (1 ติโมเธียว 5:8) อย่างไรก็ตาม เห็นได้ชัดว่าอาชีพบางอย่างขัดกับหลักการของคัมภีร์ไบเบิลและควรหลีกเลี่ยง. อาชีพเหล่านี้เกี่ยวข้องกับการพนัน, การใช้เลือดอย่างไม่ถูกต้อง, และอาชีพที่สนับสนุนให้ใช้ยาสูบ. (ยะซายา 65:11; กิจการ 15:29; 2 โกรินโธ 7:1; โกโลซาย 3:5) ส่วนงานอาชีพแบบอื่น ๆ แม้ไม่ขัดกับคัมภีร์ไบเบิลโดยตรง แต่ก็อาจขัดกับสติรู้สึกผิดชอบของตนหรือของคนอื่น.
การทำงานอาชีพฝ่ายโลกที่ทำให้ต้องพกปืนหรืออาวุธอื่น ๆ เป็นเรื่องที่ต้องตัดสินใจเป็นส่วนตัว. อย่างไรก็ตาม อาชีพที่ต้องพกพาอาวุธทำให้คนเรามีโอกาสทำผิดฐานทำให้โลหิตตกหากเขาต้องใช้อาวุธนั้น. ฉะนั้น คริสเตียนต้องพิจารณาเรื่องดังกล่าวพร้อมด้วยการอธิษฐาน โดยพิจารณาว่าเขาพร้อมไหมที่จะตัดสินใจแบบฉับพลันว่าจะใช้อาวุธหรือไม่ หากเกิดกรณีฉุกเฉินที่เกี่ยวข้องกับชีวิตมนุษย์. นอกจากนี้ การพกอาวุธยังทำให้คนเรามีโอกาสได้รับบาดเจ็บและเสียชีวิตจากการปะทะกันหรือการแก้แค้น.
คนอื่นอาจได้รับผลกระทบจากการตัดสินใจในเรื่องนี้ด้วย. ตัวอย่างเช่น หน้าที่รับผิดชอบสำคัญของคริสเตียนคือการประกาศข่าวดีเรื่องราชอาณาจักรของพระเจ้า. (มัดธาย 24:14) เป็นไปได้ไหมที่จะสอนคนอื่นให้ “สร้างสันติกับคนทั้งปวง” แต่ขณะเดียวกันก็ทำมาหาเลี้ยงชีพโดยการพกอาวุธ? (โรม 12:18, ล.ม.) จะว่าอย่างไรกับลูก ๆ หรือสมาชิกคนอื่นในครอบครัว? การมีอาวุธปืนอยู่ในบ้านทำให้ชีวิตของพวกเขาเสี่ยงอันตรายไหม? ยิ่งกว่านั้น เรื่องนี้จะทำให้คนอื่นสะดุดไหม?—โรม 14:21.
ใน “สมัยสุดท้าย” นี้ ผู้คนมากขึ้นเรื่อย ๆ เป็นคน “ดุร้าย, ไม่รักความดี.” (2 ติโมเธียว 3:1, 3, ล.ม.) ทั้ง ๆ ที่รู้อย่างนี้ คนเราจะยังคง “ปราศจากข้อกล่าวหา” ได้ไหมหากเขาเลือกอาชีพที่ต้องพกอาวุธซึ่งอาจทำให้ปะทะกับคนเช่นนั้น? (1 ติโมเธียว 3:10, ล.ม.) ไม่แน่ ๆ. ด้วยเหตุผลนี้ ประชาคมจะไม่นับถือคนเช่นนั้นฐานะ “คนที่ไม่มีใครติได้” หากเขายังคงพกอาวุธต่อไปหลังจากมีการให้คำแนะนำอย่างกรุณาจากคัมภีร์ไบเบิลแล้ว. (1 ติโมเธียว 3:2; ติโต 1:5, 6) ด้วยเหตุนี้ ชายหรือหญิงที่มีอาชีพเช่นนั้นก็ไม่มีคุณสมบัติที่จะได้รับสิทธิพิเศษในประชาคม.
พระเยซูรับรองกับเหล่าสาวกว่า หากพวกเขาจัดให้ผลประโยชน์แห่งราชอาณาจักรมาเป็นอันดับแรก พวกเขาไม่จำเป็นต้องกังวลเกินไปในการจัดหาสิ่งจำเป็นต่าง ๆ ในชีวิต. (มัดธาย 6:25, 33) ที่จริง ถ้าเราวางใจในพระยะโฮวาสุดหัวใจ “พระองค์เองจะทรงค้ำจุน [เรา]. ไม่มีวันที่พระองค์จะทรงยอมให้คนชอบธรรมซวดเซเลย.”—บทเพลงสรรเสริญ 55:22, ล.ม.
