คำถามจากผู้อ่าน
คำถามจากผู้อ่าน
ในหีบสัญญาไมตรีมีเพียงศิลาสองแผ่น หรือมีสิ่งอื่นบรรจุอยู่ด้วย?
ในคราวการอุทิศพระวิหารของซะโลโมในปี 1026 ก่อนสากลศักราช “ในหีบไมตรีนั้นไม่มีอะไรเว้นแต่แผ่นศิลาสองแผ่นที่โมเซเก็บไว้ในหีบที่ภูเขาโฮเร็บ, เมื่อครั้งพระยะโฮวาทรงโปรดทำคำสัญญาไมตรีกับพวกยิศราเอล, คราวเมื่อพวกนั้นออกมาจากแผ่นดินอายฆุบโต.” (2 โครนิกา 5:10) แต่ไม่ได้เป็นเช่นนี้เสมอมา.
“ในเดือนที่สามนับตั้งแต่ชนชาติยิศราเอลออกจากประเทศอายฆุบโต” พวกเขาก็เข้าไปในถิ่นทุรกันดารไซนาย. (เอ็กโซโด 19:1, 2) ต่อมา โมเซได้ขึ้นไปบนภูเขาไซนายและได้รับศิลาสองแผ่นซึ่งจารึกพระบัญญัติ. ท่านเล่าว่า “เราจึงได้หันกลับลงมาจากภูเขา, และได้เก็บแผ่นศิลานั้นไว้ในหีบไม้ที่เราได้ทำนั้น; และแผ่นศิลาก็อยู่ในที่นั้นตามคำซึ่งพระยะโฮวาตรัสสั่งแก่เรานั้น.” (พระบัญญัติ 10:5) นี่เป็นหีบหรือที่เก็บชั่วคราว ซึ่งพระยะโฮวาทรงสั่งให้โมเซทำขึ้นเพื่อเก็บแผ่นศิลาจารึกพระบัญญัติ. (พระบัญญัติ 10:1) หีบสัญญาไมตรียังไม่แล้วเสร็จ จนกระทั่งประมาณปลายปี 1513 ก่อน ส.ศ.
ไม่นานหลังจากได้รับการช่วยให้รอดจากอียิปต์ ชาวอิสราเอลก็เริ่มบ่นเรื่องอาหาร. พระยะโฮวาจึงประทานมานาให้พวกเขา. (เอ็กโซโด 12:17, 18; 16:1-5) ตอนนั้นโมเซได้บอกอาโรนว่า “จงตวงมานาสี่ทะนานหลวงเก็บไว้ในหม้อต่อพระพักตร์พระยะโฮวาตลอดชั่วลูกชั่วหลานของท่าน.” บันทึกกล่าวว่า “อาโรนก็ได้เก็บมานานั้นไว้กับแผ่นพระบัญญัติ, ตามคำพระยะโฮวาได้ตรัสสั่งกับโมเซ.” (เอ็กโซโด 16:33, 34) ไม่ต้องสงสัยว่า แม้ในตอนนั้นอาโรนจะเก็บมานาใส่โถไว้ แต่ท่านคงต้องรอระยะหนึ่งกว่าโมเซจะทำหีบสัญญาไมตรีและเก็บแผ่นศิลาไว้ในหีบนั้น.
ดังที่กล่าวไปแล้ว หีบสัญญาไมตรีทำขึ้นในปลายปี 1513 ก่อน ส.ศ. อีกนานหลังจากนั้น ภายหลังการกบฏของโคราและพรรคพวก จึงได้มีการนำไม้เท้าของอาโรนไปใส่ไว้ในหีบนั้น. อัครสาวกเปาโลอ้างถึง “หีบสัญญาไมตรี . . . มีโถทองคำใส่มานา, และมีไม้ของอาโรนที่ออกช่อและมีศิลาสองแผ่นจารึกคำสัญญาไมตรี.”—เฮ็บราย 9:4.
มานาเป็นสิ่งที่พระเจ้าจัดเตรียมให้แก่พวกอิสราเอลระหว่างสี่สิบปีที่พวกเขาเดินทางรอนแรมในป่าทุรกันดาร. พระองค์ไม่ได้ประทานมานาแก่พวกเขาอีก หลังจากเขา “ได้กินผลอันเกิดแต่แผ่นดิน” ตามคำสัญญา. (ยะโฮซูอะ 5:11, 12) ไม้เท้าของอาโรนถูกเก็บไว้ในหีบสัญญาไมตรีโดยมีวัตถุประสงค์ คือเพื่อจะเป็นหมายสำคัญหรือเป็นพยานหลักฐานแก่คนชั่วอายุที่กบฏนี้. นี่แสดงให้เห็นว่าไม้เท้าได้อยู่ที่นั่น อย่างน้อยก็ตลอดระยะเวลาที่พวกอิสราเอลรอนแรมอยู่ในถิ่นทุรกันดาร. ดังนั้น ดูเหมือนเป็นเรื่องสมเหตุผลที่จะสรุปว่า ไม้เท้าของอาโรนและโถทองคำใส่มานาได้ถูกนำออกมาจากหีบสัญญาไมตรี หลังจากพวกอิสราเอลเข้าสู่แผ่นดินตามคำสัญญาแล้วระยะหนึ่งและก่อนจะมีการอุทิศพระวิหารของซะโลโม.
