คำถามจากผู้อ่าน
คำถามจากผู้อ่าน
ตามพระบัญญัติของโมเซ เหตุใดจึงมีการถือว่าบางเรื่องที่เกี่ยวกับอวัยวะสืบพันธุ์ทำให้คนเรา “ไม่สะอาด”?
พระเจ้าเป็นผู้สร้างอวัยวะสืบพันธุ์โดยมีจุดประสงค์เพื่อให้มนุษย์ได้สืบเผ่าพันธุ์และเพื่อให้คู่สมรสมีความสุข. (เยเนซิศ 1:28; สุภาษิต 5:15-18) อย่างไรก็ตาม ในเลวีติโกบท 12 และ 15 เราพบกฎหมายที่ให้รายละเอียดเกี่ยวกับความไม่สะอาดซึ่งเกี่ยวข้องกับการหลั่งอสุจิ, การมีประจำเดือน, และการคลอดบุตร. (เลวีติโก 12:1-6; 15:16-24) กฎหมายดังกล่าวที่มอบให้ชนอิสราเอลโบราณช่วยให้พวกเขามีรูปแบบชีวิตที่ส่งเสริมสุขภาพ, ส่งเสริมค่านิยมทางศีลธรรมที่สูงส่ง, และเน้นความศักดิ์สิทธิ์ของเลือดและความจำเป็นที่ต้องมีการไถ่บาป.
ข้อเรียกร้องตามพระบัญญัติของโมเซที่เกี่ยวข้องกับอวัยวะสืบพันธุ์ รวมอยู่ในข้อเรียกร้องหลาย ๆ อย่างที่ส่งเสริมสุขภาพโดยรวมของชุมชนอิสราเอล. หนังสือคัมภีร์ไบเบิลและการแพทย์สมัยใหม่ (ภาษาอังกฤษ) กล่าวว่า “กฎหมายที่ห้ามการมีเพศสัมพันธ์ในช่วงมีประจำเดือนปรากฏว่าเป็นการป้องกันโรคติดต่อทางเพศบางโรคอย่างได้ผล . . . และยังป้องกันการเกิดและการลุกลามของมะเร็งปากมดลูกด้วย.” กฎหมายดังกล่าวป้องกันประชาชนของพระเจ้าไว้จากโรคต่าง ๆ ที่พวกเขาอาจไม่รู้จักหรือกระทั่งโรคที่ไม่สามารถตรวจพบได้. การรักษาสุขอนามัยในเรื่องเพศทำให้มีการเพิ่มจำนวนประชากร ซึ่งพระเจ้าได้สัญญาไว้ว่าจะอวยพรให้ประชากรในชาติเพิ่มขึ้นและมีความเจริญรุ่งเรือง. (เยเนซิศ 15:5; 22:17) กฎหมายเหล่านั้นช่วยปกป้องสุขภาพจิตของประชาชนของพระเจ้าด้วย. โดยการเชื่อฟังกฎหมายเหล่านี้ ทั้งสามีและภรรยาจึงเรียนรู้ที่จะควบคุมความปรารถนาทางเพศ.
อย่างไรก็ตาม ประเด็นหลักที่เกี่ยวข้องกับความไม่สะอาดแบบต่าง ๆ อันเนื่องมาจากเรื่องทางเพศนั้นคือ การที่เลือดไหลออกหรือเสียเลือด. พระบัญญัติของพระยะโฮวาในเรื่องเลือดทำให้ชาวอิสราเอลสำนึกไม่เพียงแค่เรื่องความศักดิ์สิทธิ์ของเลือดเท่านั้น แต่ยังสำนึกถึงบทบาทสำคัญของเลือดในการนมัสการพระยะโฮวาด้วยกล่าวคือ เป็นเครื่องบูชาและเป็นการไถ่บาป.—เลวีติโก 17:11; พระบัญญัติ 12:23, 24, 27.
ด้วยเหตุนั้น ข้อเรียกร้องปลีกย่อยของพระบัญญัติในเรื่องนี้เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับเรื่องความไม่สมบูรณ์ของมนุษย์. ชาวอิสราเอลรู้ว่าอาดามและฮาวา—หลังจากที่ทำบาปแล้ว—ไม่สามารถให้กำเนิดลูกที่เป็นมนุษย์สมบูรณ์ได้. ลูกหลานของพวกเขาล้วนต้องประสบผลของบาปที่ได้รับเป็นมรดก นั่นคือ ความไม่สมบูรณ์และความตาย. (โรม 5:12) เนื่องจากเหตุนี้ บิดามารดาจึงถ่ายทอดเฉพาะชีวิตที่ไม่สมบูรณ์และผิดบาป แม้ว่าเดิมทีอวัยวะสืบพันธุ์ของมนุษย์ถูกออกแบบให้ถ่ายทอดชีวิตมนุษย์สมบูรณ์ที่เกิดจากการสมรส.
ข้อเรียกร้องเรื่องการชำระให้บริสุทธิ์ของพระบัญญัติจึงเตือนชาวอิสราเอลไม่เพียงเรื่องบาปที่ได้รับเป็นมรดกเท่านั้น แต่ยังเตือนถึงความจำเป็นที่ต้องมีเครื่องบูชาไถ่เพื่อปิดคลุมบาปและทำให้ชีวิตมนุษย์สมบูรณ์กลับคืนมา. แน่นอนว่า เครื่องบูชาสัตว์ที่พวกเขาถวายไม่อาจทำสิ่งนั้นให้สำเร็จได้. (เฮ็บราย 10:3, 4) จุดประสงค์ของพระบัญญัติของโมเซคือ เพื่อจะนำพวกเขาไปยังพระคริสต์ และเพื่อช่วยพวกเขาให้เข้าใจว่าเฉพาะเครื่องบูชาไถ่ของพระเยซูผู้เป็นมนุษย์สมบูรณ์เท่านั้นที่การให้อภัยบาปที่แท้จริงจะเกิดขึ้นได้ ซึ่งเป็นการเปิดทางให้ผู้ซื่อสัตย์มีโอกาสได้รับชีวิตนิรันดร์.—ฆะลาเตีย 3:24; เฮ็บราย 9:13, 14.
