จงสอนลูกให้ออกความเห็น
จงสอนลูกให้ออกความเห็น
เปอร์ลาจากเม็กซิโกจำได้ว่าสมัยที่เธอเป็นเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ แม่ของเธอเคยช่วยเตรียมคำตอบสั้น ๆ สำหรับการศึกษาวารสารหอสังเกตการณ์. ตอนนี้เปอร์ลามีลูกชายวัยห้าขวบ. เธอช่วยลูกชายอย่างไร? “ก่อนอื่นฉันต้องเตรียมก่อน. ระหว่างที่เตรียมนั้น ฉันจะมองหาสักวรรคหนึ่งที่ลูกชายสามารถเข้าใจได้ และสามารถจะอธิบายด้วยคำพูดของเขาเอง. ครั้นแล้ว เราจะเอาใจใส่วรรคนั้นเป็นพิเศษ ซึ่งลูกเรียกว่า ‘วรรคของผม.’ ฉันขอให้เขาอธิบายวรรคนั้นโดยใช้ตัวอย่างที่มักจะพบเห็นอยู่ทุกวัน. แล้วเราซักซ้อมคำตอบนั้นหลายครั้ง. เราหาของใช้ที่มีขนาดเท่าไมโครโฟนให้เขาถือ เพื่อให้เขารู้วิธีใช้ไมโครโฟนเมื่อออกความเห็น. ฉันดีใจมากที่เขาได้ออกความเห็นในการประชุมหรือไม่ก็ยกมือทุกครั้ง. แทบทุกครั้ง ก่อนการประชุมเริ่ม เขาจะไปหาผู้นำการประชุมและแจ้งว่าเขาอยากจะตอบวรรคไหน.”
เยนส์ ผู้ปกครองซึ่งรับใช้ในกลุ่มภาษาฮินดี มีลูกชายสองคน อายุสองขวบและสี่ขวบ. เมื่อเขากับภรรยาเตรียมสำหรับการประชุมกับลูก ๆ พวกเขาใช้วิธีที่เยนส์เคยเรียนรู้จากพ่อแม่. เยนส์บอกว่า “เราเลือกเอาเนื้อหาส่วนที่เด็ก ๆ เข้าใจได้. แล้วเราก็พยายามสรุปให้ลูกฟังหัวข้อหนึ่งโดยเฉพาะหรือสรุปจุดสำคัญของเรื่อง หลังจากนั้นจะถามคำถามที่เราต้องการให้เขาตอบ ณ การประชุม. บ่อยครั้งเรารู้สึกประหลาดใจที่พวกเขาให้คำตอบอย่างเป็นธรรมชาติ. การตอบของเขาสะท้อนให้เห็นจริง ๆ ถึงสิ่งที่เขาเข้าใจ. ผลก็คือ คำตอบของพวกเขากลายเป็นคำสรรเสริญอย่างแท้จริงแด่พระยะโฮวา และเป็นการแสดงออกถึงความเชื่อของเขาเอง.”
