คุณควรมีชีวิตอยู่เพื่อปัจจุบันเท่านั้นไหม?
คุณควรมีชีวิตอยู่เพื่อปัจจุบันเท่านั้นไหม?
“ผมไม่เคยคิดถึงอนาคต. อีกไม่ช้ามันก็มาถึง.” ถ้อยคำที่ถูกยกมากล่าวบ่อย ๆ นี้เชื่อกันว่าเป็นคำพูดของอัลเบิร์ต ไอน์สไตน์นักวิทยาศาสตร์ที่มีชื่อเสียงโด่งดัง. หลายคนแสดงความรู้สึกที่คล้ายกันนั้น. พวกเขาอาจพูดว่า “จะกังวลเรื่องอนาคตไปทำไม?” หรือคุณอาจได้ยินคนพูดทำนองนี้ “ก็แค่มีชีวิตอยู่ไปวัน ๆ.” “มีชีวิตอยู่เพื่อวันนี้.” “ลืมพรุ่งนี้ไปเสีย.”
แน่นอน เจตคติทั้งหมดนี้ไม่ใช่เรื่องใหม่. “กิน, ดื่ม, สนุกสนาน. นอกนั้นก็ไม่มีอะไรอีกแล้ว.” นี่เป็นคติพจน์ของชาวเอพิคิวเรียนโบราณ. บางคนที่อยู่ร่วมสมัยกับอัครสาวกเปาโลมีทัศนะคล้ายกันคือ “ให้เรากินและดื่มเถิด เพราะพรุ่งนี้เราก็จะต้องตาย.” (1 โกรินโธ 15:32) พวกเขาเชื่อว่า ชีวิตเราก็มีแค่นี้ ดังนั้น พวกเขาส่งเสริมแนวคิดที่ว่าเราควรตักตวงเอาจากชีวิตนี้ให้ได้มากที่สุด.
สำหรับประชากรโลกหลายล้านคน การตักตวงเอาจากชีวิตนี้ให้ได้มากที่สุดไม่ได้หมายถึงการแสวงหาความสนุกเพลิดเพลินตามแบบคติสุขารมณ์แน่ ๆ. สภาพลำบากแสนสาหัสซึ่งหลายคนประสบอยู่ทำให้ชีวิตของเขาในทุกวันนี้เป็นเพียงการต่อสู้ดิ้นรนด้วยความทุกข์อย่างไม่หยุดหย่อนเพื่อการอยู่รอด. ทำไมเขาควรจะคิดถึงอนาคต หรือ “พรุ่งนี้” ซึ่งบ่อยครั้งดูเหมือนมืดมนเหลือเกินและสิ้นหวัง?
เราควรวางแผนเพื่ออนาคตไหม?
แม้แต่คนที่อยู่ในสภาพที่ลำบากน้อยกว่าก็มักจะถือว่าเป็นการไร้ประโยชน์ที่จะวางแผนสำหรับอนาคต. พวกเขาอาจถามว่า “จะกังวลไปทำไม?” บางคนอาจให้เหตุผลว่าคนเหล่านั้นที่วางแผนต่าง ๆ ไว้ในที่สุดก็ไม่เป็นไปตามที่คิดและรู้สึกผิดหวัง. แม้แต่โยบปฐมบรรพบุรุษในสมัยโบราณก็รู้สึกหมดหวังอย่างสิ้นเชิงเมื่อได้เห็นว่าแผนการของท่าน “หักสะบั้น” ทำลายสิ่งที่น่าจะทำให้ท่านและครอบครัวมีอนาคตที่มีความสุข.—โยบ 17:11; ท่านผู้ประกาศ 9:11.
โรเบิร์ต เบินส์ กวีชาวสกอตได้เปรียบสภาพที่ยากลำบากของเรากับหนูนากระจ้อยร่อยตัวหนึ่งซึ่งเบินส์ได้ทำลายรังของมันโดยไม่ได้ตั้งใจด้วยใบมีดคันไถ. หนูวิ่งหนีเอาชีวิตรอดหลังจากโลกของมันพังทลาย. กวีผู้นี้คิดว่า ‘ใช่แล้ว บ่อยเพียงไรที่เราพบว่าตัวเองหมดเรี่ยวหมดแรงเมื่อเผชิญเหตุการณ์ที่อยู่เหนือการควบคุมของเราอย่างสิ้นเชิงจนกระทั่งบ่อยครั้งแม้แต่โครงการที่วางแผนมาเป็นอย่างดีกลับล้มเหลว.’
ดังนั้น เป็นการไร้ประโยชน์ไหมที่จะวางแผนสำหรับอนาคต? ข้อเท็จจริงคือว่า การขาดการวางแผนอย่างพอเพียงอาจก่อผลเสียหายได้ เมื่อเกิดพายุเฮอร์ริเคนหรือภัยธรรมชาติอื่น ๆ. ตัวอย่างเช่น เป็นความจริงที่ไม่มีใครสามารถหยุดยั้งพายุเฮอร์ริเคนแคทรีนาได้. แต่การมองเห็นล่วงหน้าและการวางแผนที่ดีขึ้นจะช่วยลดผลกระทบที่มีต่อเมืองนิวออร์ลีนส์และผู้คนในเมืองนั้นมิใช่หรือ?
คุณคิดอย่างไร? มีเหตุผลจริง ๆ ไหมที่จะมีชีวิตอยู่เพียง เพื่อปัจจุบันและไม่สนใจอนาคต? ขอพิจารณาสิ่งที่บทความถัดไปกล่าวในเรื่องนี้.
[ภาพหน้า 3]
“กิน, ดื่ม, สนุกสนาน. นอกนั้นก็ไม่มีอะไรอีกแล้ว”
[ภาพหน้า 4]
การมองเห็นล่วงหน้าและการวางแผน จะลดผลกระทบของพายุเฮอร์ริเคนแคทรีนาไหม?
[ที่มาของภาพ]
U.S. Coast Guard Digital
