คำถามจากผู้อ่าน
คำถามจากผู้อ่าน
คริสเตียนควรมีทัศนะอย่างไรต่อการล่าสัตว์และการตกปลา?
คัมภีร์ไบเบิลมิได้ตำหนิการล่าสัตว์หรือการตกปลา. (พระบัญญัติ 14:4, 5, 9, 20; มัดธาย 17:27; โยฮัน 21:6) กระนั้น คริสเตียนที่ล่าสัตว์หรือตกปลาต้องคำนึงถึงหลักการในพระคัมภีร์บางข้อ.
พระเจ้าทรงอนุญาตให้โนฮาและลูกหลานฆ่าสัตว์กินได้ โดยมีเงื่อนไขว่าพวกเขาต้องเอาเลือดสัตว์ออกก่อนแล้วจึงรับประทานเนื้อสัตว์นั้น. (เยเนซิศ 9:3, 4) พระบัญชานี้เน้นว่าชีวิตสัตว์ควรได้รับความนับถือเพราะมีต้นกำเนิดมาจากพระเจ้า. ดังนั้น คริสเตียนไม่ฆ่าสัตว์เพียงเพื่อเป็นกีฬาหรือเพื่อความสนุกเพลิดเพลิน เพราะเป็นการกระทำที่ไม่คำนึงถึงชีวิตและไร้ความปรานี.—สุภาษิต 12:10.
ยังมีอีกแง่มุมหนึ่งเกี่ยวกับเจตคติของเรา. พวกอัครสาวกซึ่งเคยเป็นชาวประมงคงจะพอใจที่จับปลาได้มากมาย. กระนั้น ไม่มีข้อบ่งชี้ว่าพวกเขาโอ้อวดความเก่งของตัวเองในการจับปลาหรือล่าสัตว์ หรือพวกเขาไปจับปลาและล่าสัตว์เพื่อแข่งขันกับคนอื่น, เพื่อพิสูจน์ความเป็นลูกผู้ชาย, หรือเพื่อเกิดความตื่นเต้นในการไล่ล่า, การต่อสู้, หรือการฆ่า.—บทเพลงสรรเสริญ 11:5; กาลาเทีย 5:26.
ดังนั้น เราอาจถามตัวเองว่า ‘ฉันเป็นตัวอย่างในการแสดงความนับถือทัศนะของพระยะโฮวาในเรื่องชีวิตไหม? การล่าสัตว์หรือการตกปลาครอบงำความคิดและการสนทนาของฉันไหม? แนวทางชีวิตของฉันแสดงให้เห็นว่าฉันสนุกและตื่นเต้นกับการล่า, การจับ, และการฆ่าสัตว์ไหม หรือแนวทางชีวิตแสดงว่าฉันเป็นผู้รับใช้ของพระเจ้า? การล่าสัตว์หรือการตกปลาทำให้ฉันคบหาอย่างใกล้ชิดกับคนที่ไม่มีความเชื่อหรือเป็นเหตุให้ฉันละเลยครอบครัวไหม?—ลูกา 6:45.
บางคนที่ล่าสัตว์หรือตกปลาเพื่อเป็นอาหารอาจรู้สึกว่ามีข้อแก้ตัวที่จะละเลยกิจกรรมคริสเตียนระหว่างฤดูที่มีการล่าสัตว์และตกปลา. อย่างไรก็ดี เราแสดงความเชื่อและความไว้วางใจในพระเจ้าเมื่อเราไม่ยอมให้สิ่งใดมีความสำคัญมากกว่าผลประโยชน์ของพระองค์. (มัดธาย 6:33) ยิ่งกว่านั้น คริสเตียนเชื่อฟังกฎหมายทั้งสิ้น “ของซีซาร์” เกี่ยวกับการล่าสัตว์และการจับปลา ไม่ว่าผู้มีอำนาจจะบังคับใช้กฎหมายเหล่านั้นหรือไม่ก็ตาม.—มัดธาย 22:21; โรม 13:1.
เพื่อปฏิบัติตามทัศนะของพระยะโฮวาในเรื่องการล่าสัตว์และการตกปลา บางคนอาจจำเป็นต้องปรับความคิดของเขาในเรื่องมาตรฐานของพระองค์. (เอเฟโซส์ 4:22-24) อย่างไรก็ดี เราต้องนับถือการตัดสินใจตามสติรู้สึกผิดชอบของคนอื่น. อัครสาวกเปาโลได้ให้คำแนะนำที่เหมาะสมในเรื่องนี้ว่า “อย่าให้เราตัดสินกันอีกเลย แต่จงตั้งใจว่า จะไม่ทำสิ่งใดให้พี่น้องหลงผิด.” (โรม 14:13) การแสดงความรักแบบไม่เห็นแก่ตัวและความนับถือเช่นนั้นส่งเสริมสันติสุขในประชาคมและทำให้พระผู้สร้างสรรพสิ่ง ผู้เป็นบ่อเกิดแห่งชีวิตทั้งสิ้นพอพระทัย.—1 โครินท์ 8:13. *
[เชิงอรรถ]
^ วรรค 8 โปรดดู “คำถามจากผู้อ่าน” ในหอสังเกตการณ์ ฉบับวันที่ 15 พฤษภาคม 1990 ด้วย.