คำถามจากผู้อ่าน
คำถามจากผู้อ่าน
ที่นะเฮมยา 8:10 (ล.ม.) มีคำสั่งให้ชาวยิว “รับประทานของมัน ๆ” แต่พระบัญญัติที่เลวีติโก 3:17 (ฉบับ R73) กล่าวว่า “เจ้าอย่ารับประทานไขมัน.” ข้อความทั้งสองนี้จะสอดคล้องกันได้อย่างไร?
ในภาษาเดิม คำซึ่งแปลไว้ว่า “ของมัน ๆ” ที่นะเฮมยา 8:10 (ล.ม.) และคำซึ่งแปลไว้ว่า “ไขมัน” ที่เลวีติโก 3:17 (ฉบับ R73) เป็นคนละคำ. คำภาษาฮีบรูเคเลฟ ซึ่งแปลไว้ว่า “ไขมัน” ที่เลวีติโก 3:17 หมายถึงไขมันของทั้งคนและสัตว์. (เลวี. 3:3; วินิจ. 3:22) เมื่อดูบริบทของข้อ 17 จะเห็นว่าชาวอิสราเอลต้องไม่กินชั้นไขมันที่หุ้มอยู่รอบลำไส้และไตของสัตว์ที่ถวายเป็นเครื่องบูชา รวมทั้งไขมันตรงเอว เพราะ “ไขมันทั้งหมดเป็นของพระเจ้า.” (เลวี. 3:14-16, ฉบับ R73) ดังนั้น ไขมันในตัวของสัตว์ที่ถวายแด่พระยะโฮวาคือส่วนที่ต้องละเว้นไม่รับประทาน.
ในอีกด้านหนึ่ง คำซึ่งแปลไว้ว่า “ของมัน ๆ” ที่นะเฮมยา 8:10 (ล.ม.) คือมาชมานนิม และคำนี้ปรากฏเพียงครั้งเดียวในพระคัมภีร์ภาคภาษาฮีบรู. คำนี้มาจากคำกริยาชาเมน ซึ่งหมายถึง “อ้วน.” แนวคิดพื้นฐานของกลุ่มคำที่มีความสัมพันธ์กับคำกริยานี้ดูเหมือนจะเป็นความเจริญรุ่งเรืองและความอยู่ดีกินดี. (เทียบกับยะซายา 25:6.) คำหนึ่งที่ใช้กันบ่อยที่สุดซึ่งมาจากคำกริยานี้ก็คือ คำนามเชเมน ซึ่งมักแปลกันว่า “น้ำมัน” ซึ่งรวมอยู่ในวลี “น้ำมันมะกอกเทศ.” (บัญ. 8:8, ฉบับ 2002; เลวี. 24:2) ตามที่ใช้ในนะเฮมยา 8:10 คำมาชมานนิมดูเหมือนว่าหมายถึงอาหารที่ปรุงโดยใส่น้ำมันมาก ๆ และอาจรวมถึงเนื้อติดมันด้วย แต่ไม่ใช่มันสัตว์ล้วน ๆ ที่เป็นชั้นไขมัน.
แม้ว่ามีการห้ามชาวอิสราเอลไม่ให้บริโภคส่วนที่เป็นชั้นไขมันของสัตว์ แต่พวกเขาสามารถรับประทานอาหารที่ประกอบด้วยไขมันหรือน้ำมันและมีรสชาติ. มีอาหารบางอย่าง เช่น ขนมที่ทำจากเมล็ดธัญพืช ไม่ใช้ไขมันสัตว์แต่ใช้น้ำมันพืช ซึ่งมักจะเป็นน้ำมันมะกอก. (เลวี. 2:7) ด้วยเหตุนั้น หนังสือการหยั่งเห็นเข้าใจพระคัมภีร์ (ภาษาอังกฤษ) อธิบายว่า “ของมัน ๆ” ที่กล่าวถึงในที่นี้ “หมายถึงส่วนที่มีไขมันหรือส่วนที่ไม่ใช่เนื้อล้วน ๆ แห้ง ๆ แต่หอมหวานชวนรับประทาน รวมไปถึงอาหารที่มีรสชาติดีซึ่งปรุงด้วยน้ำมันพืช.”
แน่นอน คริสเตียนควรจำไว้เสมอว่าการห้ามกินไขมันเป็นส่วนหนึ่งของพระบัญญัติ. พวกเขาไม่อยู่ใต้พระบัญญัติ รวมไปถึงข้อเรียกร้องของพระบัญญัติที่เกี่ยวกับเครื่องบูชาสัตว์.—โรม 3:20; 7:4, 6; 10:4; โกโล. 2:16, 17.
