เมล็ดแห่งความจริงไปถึงภูมิภาคที่อยู่ห่างไกล
เมล็ดแห่งความจริงไปถึงภูมิภาคที่อยู่ห่างไกล
สาธารณรัฐตูวา ในประเทศรัสเซีย ตั้งอยู่ที่ชายแดนตอนใต้สุดของไซบีเรีย ติดกับประเทศมองโกเลียซึ่งอยู่ทางใต้และทางตะวันออก. หลายคนในตูวาอาศัยในชุมชนที่โดดเดี่ยวห่างไกล ทำให้เป็นเรื่องยากที่ข่าวสารเรื่องราชอาณาจักรจะไปถึง. อย่างไรก็ดี เมื่อไม่นานมานี้ มีคนกลุ่มหนึ่งได้เดินทางจากหลายส่วนที่อยู่ห่างไกลของตูวามาที่คืยซิล เมืองหลวง เพื่อเข้าร่วมสัมมนา. มาเรีย ไพโอเนียร์คนหนึ่งในคืยซิล รู้ว่าพวกเขาจะมา และเธอตระหนักว่านี่เป็นโอกาสอันหาได้ยากที่จะบอกข่าวดีกับพวกเขา.
มาเรียเล่าถึงสิ่งที่เกิดขึ้นว่า “โรงเรียนที่ดิฉันทำงานเป็นครูมีหมายกำหนดการจะเปิดสัมมนาในเรื่องการจัดการกับการใช้สารเสพติด. มีประมาณ 50 คนจากภูมิภาคที่ห่างไกลที่สุดของตูวาจะเข้าร่วมสัมมนาด้วย. คนกลุ่มนี้มีทั้งครู, นักจิตวิทยา, ผู้ดูแลคุ้มครองสวัสดิภาพเด็ก, และคนอื่น ๆ.” สำหรับมาเรีย การประชุมนี้นับได้ว่าเป็นโอกาสและข้อท้าทาย. เธออธิบายว่า “ดิฉันเป็นคนขี้อาย และดิฉันรู้สึกว่าเป็นเรื่องยากที่จะให้คำพยานอย่างไม่เป็นทางการ. อย่างไรก็ตาม ดิฉันอธิษฐานขอความกล้าจากพระยะโฮวาเพื่อจะเอาชนะความกลัวและใช้โอกาสนี้เพื่อให้คำพยาน.” เธอประสบความสำเร็จไหม?
มาเรียเล่าต่อว่า “ดิฉันค้นเจอวารสารตื่นเถิด!ฉบับหนึ่งซึ่งพิจารณาเรื่องโรคกลัว. ดิฉันคิดว่า ‘นักจิตวิทยาอาจสนใจเรื่องนี้’ ดิฉันจึงนำวารสารฉบับนี้ไปที่โรงเรียนด้วย. ในวันนั้น ครูคนหนึ่งที่เข้าร่วมสัมมนาได้มาที่ห้องทำงานของดิฉัน และดิฉันได้เสนอวารสารนี้กับเธอ. เธอยินดีรับวารสารนี้. ที่จริง เธอบอกว่าเธอเองก็เป็นโรคกลัวเหมือนกัน. ในวันถัดมา ดิฉันนำหนังสือคำถามที่หนุ่มสาวถาม—คำตอบที่ได้ผล เล่ม 1 ไปด้วย. เธอก็ยินดีรับหนังสือนี้ด้วย. การที่เธอตอบรับเป็นอย่างดีทำให้ดิฉันคิดว่าครูคนอื่น ๆ อาจสนใจหนังสือนี้ด้วย. ดังนั้น ดิฉันนำหนังสือหนุ่มสาวถาม กับหนังสืออื่น ๆ ไปที่โรงเรียนอีกหนึ่งกล่อง.” หนังสือในกล่องนั้นหมดเกลี้ยงอย่างรวดเร็ว. มาเรียเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นว่า “เพื่อนร่วมงานหลายคนของครูคนที่ดิฉันได้ให้หนังสือหนุ่มสาวถาม พากันมาที่ห้องทำงานของดิฉันและถามว่า ‘พวกเขาแจกหนังสือกันที่ไหน?’ ” พวกเขามาถูกที่พอดี!
วันสุดท้ายของสัมมนาคือวันเสาร์. วันนั้นเป็นวันหยุดของมาเรีย เธอจึงวางหนังสือไว้บนโต๊ะหลายตัวในห้องทำงานของเธอ. เธอเขียนไว้บนกระดานว่า “คุณครูที่รักทั้งหลาย! เชิญหยิบหนังสือสำหรับตัวคุณเองและคนที่คุณรู้จักได้เลย. หนังสือที่ดีมากเหล่านี้จะช่วยคุณประสบความสำเร็จในหน้าที่การงานและจะทำให้ครอบครัวคุณเข้มแข็งยิ่งขึ้น.” การตอบรับเป็นอย่างไร? “ดิฉันไปที่ห้องทำงานในวันนั้นและเห็นว่าหนังสือส่วนใหญ่หายไปแล้ว. ดิฉันจึงรีบไปเอาหนังสือและวารสารมาวางเพิ่ม.” เมื่อสิ้นสุดสัมมนา มาเรียได้จำหน่ายวารสาร 380 เล่ม, หนังสือ 173 เล่ม, และจุลสาร 34 เล่ม. เมื่อคนที่มาร่วมสัมมนากลับไปภูมิภาคอันห่างไกลที่พวกเขาอยู่และทำงาน หนังสือเหล่านั้นก็ไปกับพวกเขาด้วย. มาเรียกล่าวว่า “ดิฉันมีความสุขมากที่ตอนนี้เมล็ดแห่งความจริงได้ไปถึงส่วนต่าง ๆ ที่อยู่ห่างไกลที่สุดของตูวา!”—ผู้ป. 11:6
[แผนที่หน้า 32]
(รายละเอียดดูจากวารสาร)
รัสเซีย
สาธารณรัฐตูวา
