คำถามจากผู้อ่าน
คำถามจากผู้อ่าน
เป็นไปได้ไหมที่จะระบุเวลาที่แน่นอนตอนพระเยซูถูกตรึง?
เกิดคำถามนี้ขึ้นมาเพราะบันทึกซึ่งมีขึ้นโดยการดลใจในเรื่องการสิ้นพระชนม์ของพระเยซูที่มาระโกบันทึกดูเหมือนว่าขัดแย้งกับที่อัครสาวกโยฮันบันทึก. มาระโกกล่าวว่า “ตอนที่พวกเขา [พวกทหาร] ตรึงพระองค์นั้นเป็นเวลาเก้าโมง.” (มโก. 15:25) ตามที่โยฮันบันทึกไว้ “ตอนนั้นเป็นเวลาประมาณเที่ยงวัน” เมื่อปีลาตมอบพระเยซูให้พวกยิวเอาไปตรึงบนเสา. (โย. 19:14-16) ผู้ให้อรรถาธิบายคัมภีร์ไบเบิลหลายคนพยายามเสนอคำอธิบายหลายอย่างเพื่อแก้จุดที่ดูเหมือนว่าขัดแย้งกันนี้. อย่างไรก็ตาม ไม่มีข้อมูลจากพระคัมภีร์มากพอที่จะอธิบายความแตกต่างระหว่างบันทึกทั้งสองนี้. ถึงกระนั้น การพิจารณาว่าผู้คนในสมัยนั้นนับเวลากันอย่างไรอาจเป็นประโยชน์.
ในศตวรรษแรกแห่งสากลศักราช ชาวยิวแบ่งเวลากลางวันเป็น 12 ชั่วโมง โดยนับตั้งแต่ดวงอาทิตย์ขึ้น. (โย. 11:9) “เวลาเก้าโมง” ซึ่งในภาษาเดิมใช้คำว่า “ชั่วโมงที่สาม” หมายถึงเวลาตั้งแต่แปดโมงเช้าจนถึงเก้าโมงเช้า และเวลา “เที่ยงวัน” หรือ “ชั่วโมงที่หก” สิ้นสุดประมาณตอนเที่ยง. แน่นอน เวลาที่ดวงอาทิตย์ขึ้นและตกแตกต่างกันไปในแต่ละช่วงของปี. ดังนั้น ความสั้นยาวของกลางวันจึงแตกต่างกันในแต่ละฤดู. นอกจากนั้น การบอกเวลาทำได้โดยการสังเกตดูตำแหน่งของดวงอาทิตย์. ดังนั้น เวลาที่ถูกกล่าวถึงจึงเป็นเพียงเวลาโดยประมาณ. โดยทั่วไป พระคัมภีร์คริสเตียนภาคภาษากรีกอ้างถึงเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นตอนเก้าโมง ตอนเที่ยงวัน หรือตอนบ่ายสามโมง ซึ่งบ่อยครั้งหมายถึงประมาณช่วงเวลานั้น ๆ. (มัด. 20:3, 5; กิจ. 10:3, 9, 30) มีการกล่าวถึงเวลาที่เจาะจงกว่า เช่น “บ่ายสี่โมง” หรือ “บ่ายโมง” เฉพาะเมื่อจำเป็นต้องบอกเวลาเพื่อให้เรื่องราวที่บันทึกครบถ้วน.—โย. 1:39; 4:52
บันทึกในหนังสือกิตติคุณทั้งหมดบอกเวลาไว้ตรงกันเมื่อรายงานเหตุการณ์ในช่วงวันสุดท้ายของพระเยซูบนแผ่นดินโลก. บันทึกทั้งสี่เล่มระบุว่าพวกปุโรหิตและผู้เฒ่าผู้แก่มาประชุมกันตอนรุ่งเช้าแล้วก็พาพระเยซูไปมอบให้ปอนติอุสปีลาตผู้ว่าราชการชาวโรมัน. (มัด. 27:1; มโก. 15:1; ลูกา 22:66; โย. 18:28) มัดธาย มาระโก และลูกาต่างรายงานว่าตั้งแต่เวลาเที่ยงวัน เมื่อพระเยซูถูกตรึงบนเสาทรมานแล้ว เกิดความมืดทั่วแผ่นดิน “จนถึงบ่ายสามโมง.”—มัด. 27:45, 46; มโก. 15:33, 34; ลูกา 23:44
ปัจจัยหนึ่งที่อาจมีผลต่อการบอกเวลาที่พระเยซูถูกตรึงคือ การเฆี่ยนถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการตรึงบนเสาทรมาน. บางครั้ง การเฆี่ยนทำอย่างรุนแรงจนผู้ถูกเฆี่ยนตาย. ในกรณีของพระเยซู การเฆี่ยนคงต้องรุนแรงมากทีเดียวจนจำเป็นต้องให้ชายคนหนึ่งมาช่วยแบกเสาทรมานหลังจากที่ในตอนแรกพระเยซูทรงแบกเสานั้นคนเดียว. (ลูกา 23:26; โย. 19:17) ถ้าถือว่าการเฆี่ยนเป็นจุดเริ่มต้นของกระบวนการตรึง เวลาก็ต้องผ่านไปนานพอสมควรก่อนที่จะมีการตอกตะปูตรึงพระเยซูบนเสาทรมาน. แต่ละคนอาจบอกเวลาที่มีการตรึงบนเสาทรมานแตกต่างกัน ขึ้นอยู่กับว่าพวกเขากล่าวถึงเวลาในขั้นตอนใดของการตรึง.
อัครสาวกโยฮันเขียนบันทึกของท่านหลังผู้เขียนหนังสือกิตติคุณคนอื่น ๆ หลายสิบปี. ด้วยเหตุนั้น ท่านมีโอกาสที่จะอ่านบันทึกของคนอื่น ๆ ได้. จริงอยู่ โยฮันบันทึกเวลาที่ดูเหมือนว่าต่างกับเวลาที่มาระโกบันทึก. อย่างไรก็ตาม นี่เป็นหลักฐานที่ชัดเจนว่าโยฮันไม่ได้เพียงแต่คัดลอกบันทึกของมาระโก. ทั้งโยฮันและมาระโกได้รับการดลใจจากพระเจ้า. แม้ว่ามีข้อมูลจากพระคัมภีร์ไม่มากพอที่จะอธิบายว่าทำไมข้อความในบันทึกทั้งสองจึงแตกต่างกัน แต่เรามั่นใจในความถูกต้องของบันทึกในหนังสือกิตติคุณได้.
