จดหมายเหตุของเรา

‘นั่นเป็นข่าวสารที่ดีที่สุดเท่าที่เคยได้ยินกัน’

เล่น

“ซุงเหล่านั้นใช้ทำอะไร?” จอร์จ เนชถามอย่างนี้เมื่อเขาชี้ไปที่กองไม้ซุงที่ยาว 18 เมตรซึ่งอยู่ที่คลังวัสดุในเมืองซัสคาทูน รัฐซัสแคตเชวัน ประเทศแคนาดา. มีคนบอกเขาว่า ไม้ซุงพวกนี้ใช้สร้างหอสูงสำหรับส่งอาณัติสัญญาณในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 1. บราเดอร์เนชเล่าในภายหลังว่า “ผมเกิดความคิดขึ้นมาว่าเราอาจใช้ไม้ซุงเหล่านี้เพื่อสร้างเสาส่งสัญญาณวิทยุได้ แล้วก็คิดที่จะสร้างสถานีวิทยุกระจายเสียงข่าวสารราชอาณาจักรขึ้น.” เพียงหนึ่งปีต่อมา คือในปี 1924 สถานีซีเอชยูซี (CHUC) ก็เริ่มออกอากาศ. ซีเอชยูซีเป็นสถานีวิทยุแรก ๆ ในแคนาดาที่กระจายเสียงเรื่องศาสนา.

(1) สถานีในเมืองเอดมันตัน รัฐแอลเบอร์ตา (2) พี่น้องชายคนหนึ่งกำลังทำงานกับเครื่องกระจายสัญญาณวิทยุในเมืองโทรอนโต รัฐออนแทรีโอ

เนื่องจากแคนาดาเป็นประเทศที่ใหญ่มากซึ่งมีขนาดพอ ๆ กับยุโรป การประกาศข่าวสารของเราโดยทางวิทยุจึงเป็นวิธีที่เหมาะมาก. ฟลอเรนซ์ จอห์นสัน ซึ่งทำงานที่สถานีวิทยุในเมืองซัสคาทูนกล่าวว่า “โดยอาศัยการออกอากาศทางวิทยุของเรา ความจริงจึงไปถึงผู้คนมากมายที่เราไม่สามารถไปพบได้. และเนื่องจากวิทยุเป็นสิ่งใหม่ ผู้คนจึงสนใจที่จะฟังอะไรก็ตามที่มีการออกอากาศ.” เมื่อถึงปี 1926 นักศึกษาคัมภีร์ไบเบิล (ซึ่งเป็นชื่อเรียกพยานพระยะโฮวาในตอนนั้น) ในประเทศแคนาดามีสถานีวิทยุของตัวเองในสี่เมือง. *

(3) สถานีซีเอชยูซี ในเมืองซัสคาทูน รัฐซัสแคตเชวัน

คุณจะได้ยินอะไรถ้าคุณหมุนคลื่นวิทยุไปที่สถานีเหล่านี้ที่พี่น้องออกอากาศ? บ่อยครั้งนักร้องจากประชาคมท้องถิ่นร้องเพลงออกอากาศร่วมกับนักดนตรีและแม้แต่ร่วมกับวงออร์เคสตราขนาดเล็ก. แน่นอน พี่น้องออกอากาศคำบรรยายและรายการสนทนาว่าด้วยเรื่องคัมภีร์ไบเบิลด้วย. เอมี โจนส์ ซึ่งเคยร่วมในการสนทนาดังกล่าว เล่าว่า “เมื่อไปประกาศตามบ้าน ดิฉันจะแนะนำตัวเองและบางครั้งเจ้าของบ้านก็จะพูดว่า ‘อ๋อ ใช่แล้ว ดิฉันเคยฟังคุณทางวิทยุ.’ ”

“พวกเขาโทรศัพท์เข้ามามากจนเรารับแทบไม่ไหว”

นักศึกษาคัมภีร์ไบเบิลในเมืองแฮลิแฟกซ์ รัฐโนวาสโกเชีย ได้ออกรายการทอล์กโชว์ ซึ่งเป็นรูปแบบรายการใหม่ทางวิทยุที่เปิดโอกาสให้ผู้ฟังโทรศัพท์เข้ามาถามเรื่องเกี่ยวกับคัมภีร์ไบเบิลได้. พี่น้องชายคนหนึ่งเขียนว่า “มีผู้คนตอบรับรายการนี้อย่างล้นหลาม. พวกเขาโทรศัพท์เข้ามามากจนเรารับแทบไม่ไหว.”

เช่นเดียวกับอัครสาวกเปาโล มีทั้งคนที่ตอบรับและไม่ตอบรับข่าวสารที่นักศึกษาคัมภีร์ไบเบิลประกาศ. (กิจ. 17:1-5) ผู้ฟังบางคนชอบข่าวสารของเรา. ตัวอย่างเช่น เมื่อเฮกเตอร์ มาร์แชลล์ได้ยินนักศึกษาคัมภีร์ไบเบิลกล่าวถึงคู่มือการศึกษาพระคัมภีร์ ทางวิทยุ เขาสั่งหนังสือชุดนี้ซึ่งมีหกเล่ม. เขาเขียนในภายหลังว่า “ผมคิดว่าหนังสือนี้จะช่วยผมสอนในโรงเรียนรวีวารศึกษา.” แต่เมื่อถึงตอนที่เฮกเตอร์อ่านเล่มที่หนึ่งจบ เขาก็ตัดสินใจลาออกจากคริสตจักร. เขาได้กลายมาเป็นผู้เผยแพร่ข่าวดีที่มีใจแรงกล้าและรับใช้พระยะโฮวาอย่างซื่อสัตย์จนกระทั่งเขาเสียชีวิตในปี 1998. ในภาคตะวันออกของรัฐโนวาสโกเชีย ในวันถัดมาหลังจากที่มีการออกอากาศคำบรรยายที่ชื่อ “ราชอาณาจักร ความหวังของโลก” พันเอก เจ. เอ. แมกโดนัลด์บอกพี่น้องท้องถิ่นว่า “เมื่อวานนี้ผู้คนในเกาะเคปเบรตันได้ยินข่าวสารที่ดีที่สุดเท่าที่เคยได้ยินกันในส่วนนี้ของโลก.”

ตรงกันข้าม พวกนักบวชโกรธมาก. ชาวคาทอลิกบางคนในเมืองแฮลิแฟกซ์ขู่จะวางระเบิดสถานีที่ออกอากาศรายการของนักศึกษาคัมภีร์ไบเบิล. เนื่องจากถูกยุยงจากหัวหน้าศาสนา ในปี 1928 รัฐบาลประกาศว่าจะไม่ต่ออายุใบอนุญาตให้ออกอากาศสำหรับสถานีวิทยุที่นักศึกษาคัมภีร์ไบเบิลเป็นเจ้าของ. เพื่อตอบโต้ พี่น้องแจกจ่ายใบปลิวที่ชื่อใครเป็นเจ้าของอากาศ? ซึ่งเป็นข่าวสารที่คัดค้านการกระทำที่ไม่ยุติธรรมดังกล่าวของรัฐบาล. ถึงกระนั้น เจ้าหน้าที่รัฐบาลก็ยังคงปฏิเสธจะต่ออายุใบอนุญาตให้ออกอากาศของนักศึกษาคัมภีร์ไบเบิล.

เรื่องนี้ทำให้ผู้รับใช้ของพระยะโฮวากลุ่มเล็ก ๆ ในแคนาดารู้สึกท้อใจไหม? อีซาเบล เวนไรท์ยอมรับว่า “ตอนแรก เรื่องนี้ดูเหมือนจะเป็นชัยชนะที่ยิ่งใหญ่สำหรับพวกศัตรู. แต่ดิฉันรู้ว่าพระยะโฮวาสามารถยับยั้งไม่ให้เรื่องนี้เกิดขึ้นได้ถ้าเป็นพระประสงค์ของพระองค์. ดังนั้น นี่คงต้องหมายความว่าเราควรปรับเปลี่ยนไปใช้อีกวิธีหนึ่งในการประกาศข่าวดีเรื่องราชอาณาจักรซึ่งเป็นวิธีที่โดดเด่นกว่า.” แทนที่จะอาศัยวิทยุในการประกาศมากเหมือนแต่ก่อน นักศึกษาคัมภีร์ไบเบิลในแคนาดาเริ่มเน้นการไปเยี่ยมผู้คนที่บ้านของพวกเขา. อย่างไรก็ตาม ในช่วงเวลานั้น วิทยุมีบทบาทอย่างมากในการกระจายเสียง “ข่าวสารที่ดีที่สุดเท่าที่เคยได้ยินกัน.”—จดหมายเหตุของเราในแคนาดา.

^ วรรค 4 เพื่อจะประกาศทางวิทยุ พี่น้องของเราในแคนาดาได้เช่าเวลาออกอากาศทางสถานีวิทยุอื่น ๆ ด้วย.