คุณรู้ไหม?
คุณรู้ไหม?
ทำไมพระเยซูรักษาคนชายตาบอดแบบค่อยเป็นค่อยไป?
ที่มาระโก 8:22-26 เราอ่านเรื่องของพระเยซูทรงรักษาชายตาบอดคนหนึ่งที่เมืองเบทซายะดา. เรื่องราวบอกว่าพระเยซูทรงบ้วนน้ำลายลงที่ตาของชายคนนั้น และถามว่าเขาเห็นอะไรบ้าง. การตอบรับของชายตาบอดแสดงว่าเขาค่อนข้างสับสน: “ข้าพเจ้าเห็นคน ข้าพเจ้าเห็นพวกเขาเป็นเหมือนต้นไม้เดินไปเดินมา.” แล้วพระเยซูทรงแตะที่ตาของชายนั้นอีก และผลที่ตามมาคือ “เขาก็มองเห็นชัดและหายเป็นปกติและมองเห็นทุกสิ่งชัดเจน.” เห็นได้ชัดว่า พระเยซูทรงรักษาชายตาบอดทีละเล็กทีละน้อยหรือรักษาแบบค่อยเป็นค่อยไป. เพราะเหตุใด?
พระคัมภีร์ไม่ได้ตอบทั้งหมด แต่เราอาจพิจารณาคำอธิบายที่เป็นไปได้เกี่ยวกับกรณีนี้โดยเฉพาะ. การเริ่มเห็นได้เป็นครั้งแรกหลังจากที่ตาบอดมาหลายปี หรืออาจตลอดชีวิต เป็นการปรับตัวครั้งใหญ่. ยกตัวอย่าง ครั้งหนึ่งมีการใช้ม้าทำงานในเหมือง. พวกมันเคยชินกับความมืดจนเมื่อออกมาจากเหมือง พวกมันต้องใช้เวลาเต็มวันเพื่อจะปรับตัวเข้ากับแสงสว่างในเวลากลางวัน. ในกรณีของคนตาบอดการปรับตัวย่อมมีมากกว่านั้นอีก. สมัยปัจจุบัน ในบางกรณีศัลยแพทย์สามารถรักษาสภาพการมองเห็นในตาของคนตาบอด ช่วยให้ดวงตาสามารถมองเห็นได้อีก. อย่างไรก็ตาม คนป่วยมักได้รับข้อมูลมากเกินไปจากการที่ดวงตาป้อนข้อมูลสู่สมอง. เนื่องจากพวกเขาอยู่ท่ามกลางความหลากหลายของสีสัน, รูปทรง, และมองเห็นความตื้นลึกของภาพ พวกเขาจึงสับสนและไม่สามารถระบุแม้กระทั่งวัตถุที่คุ้นเคยมาก่อน. หลังจากผ่านไปสักระยะหนึ่ง สมองจึงเรียนรู้ที่จะแยกแยะสิ่งที่ดวงตาเห็น.
การที่พระเยซูรักษาชายตาบอดแบบค่อยเป็นค่อยไปในกรณีนี้อาจสะท้อนให้เห็นถึงความห่วงใยด้วยความรักต่อชายคนนั้น. ในที่สุด ชายตาบอดก็ “มองเห็นทุกสิ่งชัดเจน” เข้าใจทุกสิ่งที่เขาได้เห็นว่าคืออะไร.
ในสมัยพระเยซู ทำไมการอ่านจากม้วนหนังสือจึงเป็นขั้นตอนที่ยุ่งยากมาก?
ขนาดปกติของแต่ละแผ่นที่ใช้ในการทำม้วนหนังสือยาวตั้งแต่ 23 ถึง 28 เซนติเมตรและกว้างตั้งแต่ 15 ถึง 23 เซนติเมตร. แผ่นที่ใช้เขียนเหล่านี้หลาย ๆ แผ่นได้รับการต่อด้านข้างเข้าด้วยกันโดยการติดกาวหรือเย็บด้วยด้ายลินิน. ในบางกรณี มีการใช้แผ่นที่ยาวกว่านั้น. ม้วนหนังสือทะเลตายที่เป็นพระธรรมยะซายาประกอบด้วยแผ่นหนัง 17 แผ่นมีความยาวทั้งหมดรวมประมาณ 7 เมตร ตามขนาดที่ได้รับการเก็บรักษาในปัจจุบัน. ม้วนหนังสือยะซายาที่พระเยซูใช้ในธรรมศาลาเมืองนาซาเรทอาจมีความยาวพอ ๆ กัน.—ลูกา 4:16, 17.
เกี่ยวกับเรื่องราวนี้ อลัน มิลลาร์ด กล่าวไว้ในหนังสือของเขาที่ชื่อการค้นพบจากสมัยของพระเยซู (ภาษาอังกฤษ) ว่า “ผู้อ่านถือม้วนหนังสือและคลี่ออกด้วยมือซ้าย มือขวาจับริมด้านนอกและม้วนเข้าไปขณะที่เขาอ่านทีละแถว. ที่พระเยซูจะเปิดไปยังยะซายาบท 61 ซึ่งเป็นบทที่พระองค์อ่านในธรรมศาลา พระเยซูคงต้องคลี่เกือบหมดม้วนและม้วนกลับเข้าไปใหม่อีกครั้ง.”
ในเวลานั้น พระธรรมยะซายายังไม่มีการแบ่งเป็นบทเป็นข้อดังที่เรารู้จักในทุกวันนี้. เมื่อมีการส่งม้วนหนังสือยะซายาให้พระเยซูที่ธรรมศาลาในนาซาเรท พระองค์ต้องหาข้อความที่ปัจจุบันระบุว่าเป็นยะซายา 61:1, 2 ในพระคัมภีร์ของเรา. พระเยซูพบข้อความได้อย่างง่ายดาย แสดงว่าพระองค์คุ้นเคยกับพระคำของพระเจ้าเป็นอย่างดี.
