“เด็กหญิงชาวอิสราเอล” สมัยปัจจุบัน
“เด็กหญิงชาวอิสราเอล” สมัยปัจจุบัน
สองสัปดาห์ก่อนวันอนุสรณ์ระลึกถึงการวายพระชนม์ของพระเยซู สมาชิกแต่ละคนของครอบครัวซาเลสในเมืองไปรอา กรานเด ประเทศบราซิลได้เตรียมรายชื่อบุคคลที่พวกเขาจะเชิญ. พ่อแม่ให้ใบเชิญหนึ่งใบแก่เด็กหญิงอะบีกาลวัยหกขวบและถามเธอว่าอยากจะเชิญใคร.
เธอตอบว่า “ผู้ชายคนที่ยิ้มให้หนูเสมอ.”
พ่อแม่ของเธอถามว่า “เขาเป็นใคร?”
เธอตอบว่า “คนนั้นที่นั่งเก้าอี้ล้อค่ะ.”
สี่วันต่อมา อะบีกาลได้ชี้ให้พ่อแม่ดูชายคนนั้น. เขาชื่อวอลเตอร์ อยู่ห่างจากหอประชุมแค่หนึ่งช่วงตึกเท่านั้น. เขาประสบอุบัติเหตุรถยนต์มานานกว่า 15 ปีแล้ว ตอนอายุ 28 ปี ทำให้เขาเป็นอัมพาตจากช่วงเอวลงมา. เขามีผู้อารักขาสองคน เนื่องจากเขารวยมาก. หลังจากได้รับอนุญาตให้พูดกับวอลเตอร์แล้ว พ่อแม่ของเธอจึงชี้แจงว่าลูกสาวต้องการจะมอบใบเชิญให้เขา.
ในตอนท้ายของการเชิญ อะบีกาลพูดว่า “ทุกคนในหอประชุมของเรามีใบเชิญคนละหลายใบ แต่หนูได้มาใบเดียว. ดังนั้น หนูเชิญได้เฉพาะคุณคนเดียว. ถ้าคุณไม่ไป หนูจะไม่ได้ใครเลยมาร่วมประชุม. แต่ถ้าคุณไป หนูจะดีใจมาก ๆ และพระยะโฮวาก็ยิ่งพอพระทัย.”
พอถึงวันอนุสรณ์ เหล่าพยานฯรวมทั้งอะบีกาลด้วยได้ไปช่วยกันทำความสะอาดหอประชุม เพื่อเตรียมสำหรับการประชุมอนุสรณ์ตอนหัวค่ำ. บ่ายวันนั้น วอลเตอร์นั่งรถผ่านไป ครั้นมองเห็นอะบีกาล เขาสั่งคนขับหยุดรถ. เขาเปิดหน้าต่างรถถามอะบีกาลว่าทำอะไรอยู่. เธอตอบว่าทุกคนกำลังทำความสะอาดหอประชุมให้ดูเรียบร้อยเพื่อต้อนรับเขา.
เย็นวันนั้น อะบีกาลรู้สึกกังวลมาก. การบรรยายเริ่มขึ้นแล้ว เธอเฝ้ามองไปรอบ ๆ เพื่อดูว่าวอลเตอร์มาถึงหรือยัง. ทันใดนั้น วอลเตอร์ก็มาถึงพร้อมกับผู้อารักขา. เธอยิ้มกว้างด้วยความดีใจ. ภายหลังการบรรยาย วอลเตอร์สารภาพว่าเขาเริ่มออกเดินทางจะไปอีกเมืองหนึ่งอยู่แล้ว แต่กลับเปลี่ยนใจมาร่วมการประชุมอนุสรณ์ ทั้งนี้เพื่อเธอโดยเฉพาะ. แล้วเขาพูดเสริมว่า “คำบรรยายนี้เป็นสิ่งที่ผมจำเป็นต้องฟังพอดี.” เขาขอรับคัมภีร์ไบเบิลเล่มหนึ่งและเริ่มศึกษาและเข้าร่วมการประชุม.
ในระหว่างนั้น น้องสาววอลเตอร์พูดว่าอยากพบอะบีกาล เพราะพี่ชายมักจะเอ่ยชื่อนี้ให้ได้ยินบ่อย ๆ. เมื่อพบแล้ว เธอดีใจที่รู้จักอะบีกาลเด็กหญิงเล็ก ๆ ที่น่ารักมาก. “ตอนนี้ฉันรู้ว่าพี่ชายของฉันมีความสุขเพราะอะไร” เธอพูด.
วอลเตอร์ยังคงศึกษาคัมภีร์ไบเบิลและเข้าร่วมการประชุมต่าง ๆ อยู่เรื่อยมา. เขามีส่วนออกความคิดเห็นและบอกคนอื่นเกี่ยวกับสิ่งที่ได้เรียนรู้. แน่นอน เด็กน้อยอะบีกาลทำให้เรานึกถึงเด็กหญิงชาวอิสราเอลที่ได้ช่วยนามานให้รู้จักพระยะโฮวา พระเจ้าองค์เที่ยงแท้.—2 กษัตริย์ 5:2-14.
