ทำไมพยานพระยะโฮวาจึงไม่ใช้รูปเคารพในการนมัสการ?
ผู้อ่านอยากรู้
ทำไมพยานพระยะโฮวาจึงไม่ใช้รูปเคารพในการนมัสการ?
ผู้คนตลอดทั่วโลกทั้งชาวฮินดู, พุทธ, คาทอลิก, และสมาชิกคริสตจักรออร์โทด็อกซ์ต่างถือว่าการใช้เทวรูป, รูปเคารพ, หรือรูปบูชาเป็นส่วนสำคัญในการนมัสการของพวกเขา. ในบางส่วนของทวีปแอฟริกา ผู้คนกราบไหว้รูปแกะสลักที่ทำจากไม้หรือหินซึ่งพวกเขาเชื่อว่ามีเทพเจ้าหรือวิญญาณของเทพเจ้าสิงสถิตอยู่.
ในทางตรงกันข้าม พยานพระยะโฮวาไม่ใช้รูปเคารพหรือรูปบูชาไม่ว่ารูปแบบใดในการนมัสการ. ถ้าคุณได้ไปเยือนสถานที่ประชุมของพวกเขาซึ่งรู้จักกันว่าหอประชุมราชอาณาจักร คุณจะพบว่าไม่มีทั้งรูปบูชาของ “นักบุญ” และรูปปั้นของพระเยซูหรือนางมาเรีย. * เพราะเหตุใด? ขอให้สังเกตสิ่งที่คัมภีร์ไบเบิลกล่าวในเรื่องนี้.
พระเจ้าทรงบัญชาเช่นไรแก่ชาวอิสราเอล?
หลังจากพระยะโฮวาพระเจ้าช่วยชาวอิสราเอลออกมาจากอียิปต์แล้ว พระองค์ก็ให้คำชี้แนะที่ชัดเจนแก่พวกเขาเกี่ยวกับวิธีที่พระองค์ประสงค์จะให้พวกเขานมัสการพระองค์. ข้อที่สองในกฎหมายที่เรียกว่า บัญญัติสิบประการ กล่าวไว้ว่า “อย่าทำรูปเคารพสำหรับตน, เป็นสัณฐานรูปสิ่งหนึ่งสิ่งใดซึ่งมีอยู่ในฟ้าอากาศเบื้องบน, หรือซึ่งมีอยู่ที่แผ่นดินเบื้องล่าง, หรือซึ่งมีอยู่ในน้ำใต้แผ่นดิน, อย่ากราบไหว้หรือปรนนิบัติรูปเหล่านั้น; ด้วยเราคือยะโฮวาพระเจ้าของเจ้าเป็นผู้หวงแหน.”—เอ็กโซโด 20:4, 5.
ขณะที่พระเจ้ากำลังประทานบัญญัติเหล่านี้ให้แก่โมเซอยู่นั้น ชาวอิสราเอลก็กำลังทำรูปลูกโคทองคำขึ้น โดยคงจะเลียนแบบมาจากการนมัสการสัตว์ของชาวอียิปต์. พวกเขาไม่ได้เรียกรูปนั้นตามชื่อเทพเจ้าองค์ใดของอียิปต์. แต่พวกเขานำรูปนั้นมาใช้ในการนมัสการพระยะโฮวา. (เอ็กโซโด 32:5, 6) พระเจ้าทรงมีปฏิกิริยาอย่างไร? พระองค์ทรงพิโรธคนที่กราบไหว้รูปนั้นอย่างยิ่ง และโมเซได้ทำลายรูปนั้นเสีย.—เอ็กโซโด 32:9, 10, 19, 20.
ต่อมา พระยะโฮวาทรงให้รายละเอียดเพิ่มเติมเกี่ยวกับบัญญัติข้อที่สองนี้. พระยะโฮวาทรงเตือนชาวอิสราเอลโดยทางโมเซให้ระลึกว่า พวกเขาต้องไม่ทำ “รูปเคารพเป็นสัณฐานสิ่งหนึ่งสิ่งใดเป็นชายหรือหญิง, เป็นรูปสัตว์อย่างใดที่อยู่บนแผ่นดิน, หรือเป็นรูปนกอย่างใดที่บินไปบนอากาศ, หรือเป็นรูปสัตว์อย่างหนึ่งอย่างใดที่เลื้อยคลานบนแผ่นดิน, หรือเป็นรูปปลาอย่างใดที่อยู่ในน้ำใต้แผ่นดิน.” (พระบัญญัติ 4:15-18) เห็นได้ชัดว่า ชาวอิสราเอลจะต้องไม่ใช้รูปเคารพไม่ว่าจะเป็นรูปลักษณะใดในการนมัสการพระเจ้า.
อย่างไรก็ตาม ต่อมาชาวอิสราเอลได้หลงไปกราบไหว้รูปเคารพ. พระเจ้าจึงว่ากล่าวแก้ไขพวกเขาโดยส่งพวกผู้พยากรณ์ไปเตือนเรื่องการลงโทษที่จะมีมาเพราะการที่พวกเขานมัสการรูปเคารพ. (ยิระมะยา 19:3-5; อาโมศ 2:8) ชาติอิสราเอลโดยรวมไม่ใส่ใจคำเตือนของพระเจ้า. ด้วยเหตุนั้น ในปี 607 ก่อนสากลศักราช พระยะโฮวาจึงปล่อยให้ชาวบาบิโลนมาทำลายกรุงเยรูซาเลมและจับชนชาตินี้ไปเป็นเชลย.—2 โครนิกา 36:20, 21; ยิระมะยา 25:11, 12.
คริสเตียนในศตวรรษแรกมีความเชื่ออย่างไร?
ในศตวรรษแรก เมื่อคนที่ไม่ใช่ชาวยิวเปลี่ยนมานับถือศาสนาคริสเตียน พวกเขาก็ไม่ใช้รูปเคารพในการนมัสการพระเจ้าอีกต่อไป. ขอให้สังเกตคำพูดของเดเมตริอุส ซึ่งเป็นนายช่างเงินที่ทำรูปเคารพอยู่ในเมืองเอเฟโซส์ เมื่อเขาพูดถึงงานประกาศของอัครสาวกเปาโล ดังนี้: “ท่านทั้งหลายรู้ดีว่าพวกเราร่ำรวยก็เพราะอาชีพนี้. พวกท่านได้เห็นและได้ยินมาไม่เพียงในเมืองเอเฟโซส์เท่านั้น แต่ในแคว้นเอเชียเกือบทั้งหมดด้วยว่า เปาโลคนนี้ได้ชักจูงผู้คนมากมายให้มีความคิดเปลี่ยนไปโดยบอกว่า พระที่มนุษย์ทำขึ้นนั้นไม่ใช่พระเจ้า.”—กิจการ 19:25, 26.
คำพูดของเปาโลเองก็ยืนยันข้อกล่าวหาของเดเมตริอุส. เมื่อพูดกับชาวกรีกในกรุงเอเธนส์ เปาโลกล่าวว่า “เราทั้งหลายจึงไม่ควรคิดว่าพระเจ้าเป็นเหมือนทอง เงิน หรือก้อนหิน หรือเป็นเหมือนสิ่งที่แกะสลักขึ้นมาโดยฝีมือและความคิดของมนุษย์. จริงอยู่ พระเจ้าไม่ทรงถือสามนุษย์ในยามที่พวกเขายังเขลาอยู่ แต่เดี๋ยวนี้ พระองค์ทรงบอกมนุษย์ทุกหนแห่งว่าพวกเขาควรกลับใจทุกคน.” (กิจการ 17:29, 30) เปาโลได้เขียนไปหาคนที่อยู่ในเมืองเทสซาโลนิเกเกี่ยวกับเรื่องเดียวกันนี้และกล่าวชมเชยพวกเขาว่า “พวกท่านหันหนีจากรูปเคารพมาหาพระเจ้า.”—1 เทสซาโลนิเก 1:9.
นอกจากเปาโลแล้ว อัครสาวกโยฮันก็เตือนคริสเตียนให้ระวังการใช้รูปเคารพในการนมัสการเช่นกัน. ในตอนปลายศตวรรษแรก โยฮันได้บอกพวกเขาอย่างหนักแน่นว่า “ลูกเอ๋ย จงรักษาตัวให้พ้นจากรูปเคารพ.”—1 โยฮัน 5:21.
พยานพระยะโฮวาทำตามคำชี้แนะที่ชัดเจนของพระเจ้าซึ่งห้ามไม่ให้ใช้รูปเคารพทุกรูปแบบในการนมัสการพระองค์. พวกเขาเชื่อฟังคำตรัสของพระยะโฮวาพระเจ้าที่ว่า “เราคือยะโฮวา, นามนี้เป็นนามของเรา; และสง่าราศีของเรา ๆ จะไม่ยกให้แก่ผู้ใด, หรือมิให้คำสดุดีของเราไปตกอยู่แก่รูปแกะสลัก.”—ยะซายา 42:8.
[เชิงอรรถ]
^ วรรค 4 หอประชุมราชอาณาจักรบางแห่งมีภาพวาดของบุคคลในคัมภีร์ไบเบิล. แต่ภาพเหล่านี้มีไว้เพื่อการตกแต่งเท่านั้นและไม่มีใครกราบไหว้ภาพเหล่านั้นเหมือนเป็นรูปบูชาทางศาสนา. พยานพระยะโฮวาไม่ได้อธิษฐานต่อหน้ารูปภาพเหล่านั้น และไม่ได้ทำความเคารพต่อหน้ารูปภาพนั้นด้วย.
[คำโปรยหน้า 31]
“เราคือยะโฮวา, นามนี้เป็นนามของเรา; และสง่าราศีของเรา ๆ จะไม่ยกให้แก่ผู้ใด, หรือมิให้คำสดุดีของเราไปตกอยู่แก่รูปแกะสลัก.”—ยะซายา 42:8
