ผม​เกิด​ใน​เมือง​เล็กๆชื่อ​เท็กซ์โกโก. สมัย​นั้น​ถนน​ส่วน​ใหญ่​ยัง​ไม่​ได้​ลาดยาง​และ​มี​แต่​ฝุ่น. เป็น​เรื่อง​ปกติ​ที่​จะ​เห็น​ผู้​คน​จาก​หมู่​บ้าน​ใกล้​เคียง​จูง​ลา​บรรทุก​สินค้า​ไป​ขาย​ใน​เมือง. ครอบครัว​เรา​มี​ลูก​เก้า​คน​และ​ยาก​จน​มาก. ผม​เป็น​ลูก​คน​ที่​เจ็ด. พ่อ​หา​เลี้ยง​ครอบครัว​โดย​รับจ้าง​ซ่อม​กวาราเชส (รอง​เท้า​แตะ​ที่​ชาว​บ้าน​ใส่​กัน). แต่​ท่าน​เสีย​ชีวิต​ตอน​ที่​ผม​อายุ​เจ็ด​ขวบ. ตั้ง​แต่​นั้น​มา แม่​ต้อง​ทำ​งาน​หนัก​มาก​เพื่อ​จะ​มี​เงิน​เลี้ยง​ลูก.

คุณ​ตา​ของ​ผม​เป็น​นัก​ไวโอลิน​และ​เป็น​วาทยกร​ใน​วง​ออร์เคสตรา​ที่​บรรเลง​เพลง​ใน​โบสถ์. แทบ​ทุก​คน​ใน​ครอบครัว​เรา​เล่น​ดนตรี​ได้. แม่​ของ​ผม​เป็น​นัก​ร้อง​ใน​คณะ​ประสาน​เสียง​ของ​โบสถ์ ส่วน​ลุง​ของ​ผม​เป็น​นัก​ร้อง​โอเปรา​และ​นัก​เปียโน. เรา​เป็น​คาทอลิก​ที่​ค่อนข้าง​เคร่ง. ตอน​เป็น​เด็ก ผม​มี​หน้า​ที่​ช่วย​บาทหลวง​ประกอบ​พิธี​ใน​โบสถ์​และ​ใฝ่ฝัน​อยาก​เป็น​มิชชันนารี​คาทอลิก. ขณะ​เดียว​กัน ผม​ก็​คลั่งไคล้​ภาพยนตร์​คาราเต้. ยิ่ง​ผม​ดู​หนัง​พวก​นี้​มาก​เท่า​ไร ผม​ก็​ยิ่ง​มี​นิสัย​ก้าวร้าว​มาก​ขึ้น​เรื่อยๆ.

ต่อ​มา ผม​ไป​เข้า​โรง​เรียน​ศาสนา​ที่​เมือง​ปวยบลา. ผม​ตั้ง​เป้า​ว่า​จะ​เป็น​บาทหลวง. แต่​ระหว่าง​ที่​เรียน​ปี​สุด​ท้าย ผม​ก็​ผิด​หวัง​กับ​คริสตจักร​คาทอลิก. แม่ชี​สาว​คน​หนึ่ง​พยายาม​ยั่วยวน​ผม​ให้​มี​อะไร​กับ​เธอ. ถึง​ผม​จะ​ปฏิเสธ​เธอ​ได้ แต่​เหตุ​การณ์​ครั้ง​นั้น​ทำ​ให้​ผม​เริ่ม​คิด​อยาก​แต่งงาน. นอก​จาก​นั้น ผม​ยัง​สังเกต​ว่า​บาทหลวง​หลาย​คน​ใช้​ชีวิต​แบบ​ตี​สอง​หน้า. ใน​ที่​สุด ผม​ก็​เลิก​คิด​ที่​จะ​เป็น​บาทหลวง.

 ผม​เปลี่ยน​มา​เรียน​ดนตรี​ที่​วิทยาลัย​ดนตรี​แห่ง​ชาติ​ใน​เมือง​เม็กซิโก​ซิตี. เมื่อ​เรียน​จบ ผม​ก็​แต่งงาน​และ​ไม่​นาน​เรา​ก็​มี​ลูก​สี่​คน. ผม​หา​เลี้ยง​ครอบครัว​ด้วย​การ​ร้อง​เพลง​ใน​พิธี​มิสซา​ที่​โบสถ์​คาทอลิก.

ชีวิต​คู่​ของ​เรา​มี​ปัญหา​มา​ตั้ง​แต่​ต้น. ผม​กับ​ภรรยา​ทะเลาะ​กันเป็น​ประจำ ส่วน​ใหญ่​แล้ว​เป็น​เพราะ​ความ​หึง​หวง. ตอน​แรก​เรา​แค่​ด่า​ว่า​กัน​เจ็บๆ แต่​ต่อ​มา​เรา​เริ่ม​ลง​ไม้​ลง​มือ​กัน. ใน​ที่​สุด หลัง​จาก​แต่งงาน​ได้ 13 ปี เรา​ก็​แยก​ทาง​กัน และ​สุด​ท้าย​ก็​หย่าร้าง.

ผม​รู้​จัก​พยาน​พระ​ยะโฮวา​ครั้ง​แรก​ตอน​ที่​ยัง​ไม่​แยก​ทาง​กับ​ภรรยา. พยานฯสอง​คนมา​ที่​บ้าน​ของ​เรา​และ​ชวน​ผม​พูด​คุย​เรื่อง​คัมภีร์​ไบเบิล. ผม​คิด​ว่า​ตัว​เอง​แตกฉาน​เรื่อง​ศาสนา ผม​จึง​ตั้งใจ​จะ​พิสูจน์​ว่า​พยานฯ​สอน​ผิด. ผม​ถาม​คำ​ถาม​ยากๆที่​คิด​ว่า​ไม่​มี​ใคร​ตอบ​ได้. แต่​ผม​ก็ต้อง​แปลก​ใจ​เพราะ​พวก​เขา​มัก​มี​คำ​ตอบ​ที่​ดี​จาก​คัมภีร์​ไบเบิล​เสมอ. ผม​เริ่ม​ตระหนัก​ว่า​จริงๆ​แล้ว​ตัว​เอง​แทบ​ไม่​รู้​อะไร​เลย. อย่าง​ไร​ก็​ตาม เนื่อง​จาก​ภรรยา​ผม​แสดง​กิริยา​หยาบคาย​มาก​ต่อพยานฯและ​ผม​เอง​ก็​ยุ่ง​มาก การ​ติด​ต่อ​กับ​พยานฯจึง​สิ้น​สุด​ลง.

ห้า​ปี​ต่อ​มา ผม​ได้​พบ​กับ​พยาน​พระ​ยะโฮวา​อีก​ครั้ง ตอน​นั้น​ผม​อยู่​กิน​กับ​ผู้​หญิง​อีก​คน​หนึ่ง​ชื่อ​เอลวีรา. เนื่อง​จาก​เอลวีรา​ไม่​ต่อ​ต้าน​พยานฯ ผม​จึง​สามารถ​ศึกษา​คัมภีร์​ไบเบิล​ได้​เป็น​ประจำ. ถึง​อย่าง​นั้น ผม​ก็​ต้อง​ใช้​เวลา​หลาย​ปี​กว่า​จะ​เปลี่ยน​แปลง​ชีวิต​ของ​ตัว​เอง​ได้.

ผม​รู้​ว่า​ถ้า​ผม​อยาก​นมัสการ​พระ​ยะโฮวา​อย่าง​สิ้น​สุด​หัวใจ ผม​ต้อง​เปลี่ยน​แปลง​ชีวิต​ขนาน​ใหญ่. ก่อน​อื่น ผม​ต้อง​เลิก​ร้อง​เพลง​ใน​พิธี​มิสซา ซึ่ง​หมาย​ความ​ว่า​ผม​ต้อง​หา​งาน​ใหม่​เพื่อ​จะ​มี​ราย​ได้​เลี้ยง​ดู​ครอบครัว. (วิวรณ์ 18:4) นอก​จาก​นี้ ผม​ยัง​ต้อง​จด​ทะเบียน​สมรส​กับ​เอลวีรา​ให้​ถูก​ต้อง​ตาม​กฎหมาย.

อย่าง​ไร​ก็​ตาม การ​เปลี่ยน​แปลง​ที่​ยาก​ที่​สุด​คือ การ​ฝึก​ควบคุม​อารมณ์​ไม่​ให้​โกรธ​ง่าย. ข้อ​คัมภีร์​สอง​ข้อ​ที่​ช่วย​ผม​มาก​เป็น​พิเศษ​คือ บทเพลง​สรรเสริญ 11:5 ซึ่ง​แสดง​ให้​เห็น​ว่า​พระ​ยะโฮวา​ทรง​เกลียด​ชัง​ความ​รุนแรง และ 1 เปโตร 3:7 ที่​สอน​ว่า​ถ้า​ผม​อยาก​ให้​พระ​ยะโฮวา​ฟัง​คำ​อธิษฐาน ผม​ต้อง​ให้​เกียรติ​ภรรยา. เมื่อ​ผม​คิด​ใคร่ครวญ​เกี่ยว​กับ​ข้อ​คัมภีร์​เหล่า​นี้​และ​อธิษฐาน​ขอ​ความ​ช่วยเหลือ​จาก​พระ​ยะโฮวา ผม​ก็​ค่อยๆ​ควบคุม​อารมณ์​ได้.

ตอน​นี้​ผม​มี​ชีวิต​ครอบครัว​ที่​มี​ความ​สุข. ผม​พยายาม​ปรับ​ปรุง​ความ​สัมพันธ์​กับ​ลูก​ชาย​ที่​เกิด​จาก​ภรรยา​คน​แรก​และ​ช่วย​ครอบครัว​ใหม่​ของ​ผม​ให้​เข้มแข็ง​ใน​ความ​เชื่อ.

ตอน​เป็น​เด็ก ผม​ใฝ่ฝัน​อยาก​เป็น​บาทหลวง​และ​ช่วยเหลือ​ผู้​คน. ตอน​นี้​ชีวิต​ผม​มี​ความ​หมาย​อย่าง​แท้​จริง. ผม​เลี้ยง​ดู​ครอบครัว​ด้วย​การ​เป็น​ครู​สอน​ดนตรี. ผม​ขอบพระคุณ​พระ​ยะโฮวา​อย่าง​ยิ่ง​ที่​พระองค์​ทรง​อด​ทน​กับ​ผม และ​ให้​โอกาส​ผม​เปลี่ยน​แปลง​เป็น​คน​ที่​ดี​ขึ้น!