หลังจากสมัยของซิมโซน ซามูเอลรับใช้เป็นผู้พยากรณ์และผู้วินิจฉัยในอิสราเอล. ชาวอิสราเอลรบเร้าท่านเพื่อขอให้มีกษัตริย์ที่เป็นมนุษย์เหมือนชาติอื่น ๆ. ถึงแม้คำขอนี้ทำให้พระยะโฮวาไม่พอพระทัย แต่พระองค์ชี้นำซามูเอลให้ทำตามคำขอนั้น. พระเจ้าทรงเลือกซาอูลผู้ถ่อมใจให้เป็นกษัตริย์. แต่ในเวลาต่อมา กษัตริย์ซาอูลได้กลายเป็นคนหยิ่งยโสและไม่เชื่อฟัง. พระยะโฮวาได้ทรงปฏิเสธฐานะกษัตริย์ของท่าน และบอกซามูเอลให้แต่งตั้งคนใหม่ คือชายหนุ่มที่ชื่อดาวิด. อย่างไรก็ตาม กว่าที่ดาวิดจะได้ขึ้นเป็นกษัตริย์ก็ผ่านไปหลายปี.

ดาวิดคงยังเป็นวัยรุ่นอยู่เมื่อได้ไปเยี่ยมพวกพี่ชายที่รับใช้ในกองทัพของซาอูล. ทุกคนในกองทัพกลัวนักรบคนหนึ่งของศัตรูที่มีรูปร่างใหญ่โตชื่อฆาละยัธซึ่งสบประมาทพวกเขาและพระเจ้าของเขาอยู่เสมอ. ด้วยความโกรธเคือง ดาวิดรับคำท้าที่จะสู้กับศัตรูร่างยักษ์ผู้นี้. เด็กหนุ่มมีแค่สลิงและหินไม่กี่ก้อนเป็นอาวุธออกไปหาฝ่ายตรงข้ามที่สูงเกือบสามเมตร. เมื่อฆาละยัธเยาะเย้ยดาวิด ท่านตอบว่าอาวุธของท่านดีกว่าของยักษ์ผู้นั้น เนื่องจากท่านสู้รบในนามของพระยะโฮวาพระเจ้า! ดาวิดฆ่าฆาละยัธด้วยหินก้อนเดียวและตัดหัวศัตรูผู้นี้ด้วยดาบของเขาเอง. กองทัพฟิลิสตินก็หนีไปด้วยความตกใจกลัว.

ทีแรก ซาอูลประทับใจความกล้าหาญของดาวิด และตั้งหนุ่มผู้นี้ให้มีตำแหน่งสูงในกองทัพ. แต่ความสำเร็จของดาวิดทำให้กษัตริย์ซาอูลอิจฉาริษยา. ดาวิดจึงต้องหนีเอาตัวรอดและใช้ชีวิตอยู่อย่างหลบ ๆ ซ่อน ๆ เป็นเวลาหลายปี. ถึงกระนั้น ดาวิดยังคงภักดีต่อกษัตริย์ผู้นี้ที่พยายามสังหารท่าน เหตุผลก็คือกษัตริย์ซาอูลได้รับการแต่งตั้งจากพระยะโฮวาพระเจ้า. ในที่สุด ซาอูลก็เสียชีวิตในสนามรบ. ไม่นานหลังจากนั้น ดาวิดก็เป็นกษัตริย์ตามที่พระยะโฮวาสัญญาไว้.

ขณะที่ปกครองเป็นกษัตริย์ ดาวิดปรารถนาอย่างยิ่งที่จะสร้างพระวิหารแด่พระยะโฮวา. แต่พระยะโฮวาทรงบอกดาวิดว่าคนหนึ่งจากเชื้อสายของท่านจะเป็นผู้สร้าง ซึ่งก็ได้แก่โซโลมอนราชโอรสของดาวิด. กระนั้น พระเจ้าตอบแทนดาวิดโดยทำสัญญาที่น่าตื่นเต้นกับท่านคือ ตระกูลของท่านจะให้กำเนิดราชวงศ์หนึ่งที่ไม่เหมือนราชวงศ์ใดอื่น. ในที่สุด ราชวงศ์นี้จะให้กำเนิดผู้ช่วยให้รอด หรือพงศ์พันธุ์ตามที่สัญญาไว้ในสวนเอเดน. ผู้นั้นจะเป็นมาซีฮา ซึ่งมีความหมายว่า “ผู้ถูกเจิม” ที่ได้รับการแต่งตั้งจากพระเจ้า. พระยะโฮวาสัญญาว่ามาซีฮานั้นจะเป็นผู้ปกครองรัฐบาล หรือราชอาณาจักรที่จะคงอยู่เป็นนิตย์.

ด้วยความสำนึกบุญคุณอย่างสุดซึ้ง ดาวิดรวบรวมวัสดุก่อสร้างและโลหะที่มีค่าจำนวนมากเพื่อก่อสร้างพระวิหาร. ท่านยังได้รับการดลใจให้แต่งเพลงสรรเสริญหลายบทด้วย. เมื่อใกล้จะสิ้นชีวิต ดาวิดยอมรับว่า “พระวิญญาณของพระยะโฮวาทรงตรัสแก่ข้าพเจ้า, และพระดำรัสของพระองค์อยู่ที่ลิ้นของข้าพเจ้า.”—2 ซามูเอล 23:2

—จาก 1 ซามูเอล; 2 ซามูเอล; 1 โครนิกา; ยะซายา 9:7; มัดธาย 21:9; ลูกา 1:32; โยฮัน 7:42