เรื่องที่ 30
พุ่มไม้ที่มีไฟลุก
โมเซเดินไปไกลจนถึงภูเขาโฮเร็บ เพื่อหาหญ้าให้ฝูงแกะของตน. ตรงนี้เองท่านเห็นพุ่มไม้มีไฟลุกโชนอยู่แต่มิได้ไหม้โทรมไป!
โมเซคิดว่า ‘แปลกจริง ๆ. เราจะแวะเข้าไปดูใกล้ ๆ.’ เมื่อเข้าไปใกล้ก็มีเสียงพูดจากพุ่มไม้นั้นว่า: ‘อย่าเข้ามาใกล้ยิ่งกว่านั้น. จงถอดรองเท้าของเจ้าออก เพราะที่ซึ่งเจ้ายืนอยู่นั้นบริสุทธิ์.’ พระเจ้าเป็นผู้ตรัสโดยทางทูตสวรรค์ ดังนั้นโมเซจึงคลุมหน้าเสีย.
ครั้นแล้วพระเจ้าตรัสว่า: ‘เราเห็นความทุกข์แห่งผู้คนของเราในอียิปต์แล้ว. เราจึงจะปล่อยเขาให้เป็นอิสระ และเจ้าคือผู้นั้นแหละที่เราจะใช้ให้ไปนำผู้คนของเราออกมาจากอียิปต์.’ พระยะโฮวาจะทรงนำผู้คนของพระองค์ให้มายังคะนาอันแผ่นดินที่สวยงาม.
แต่โมเซทูลว่า: ‘ข้าพเจ้าเป็นผู้ใดเล่า. ข้าพเจ้าจะกระทำเช่นนี้ได้อย่างไร? แต่ถ้าหากข้าพเจ้าไปจริง ชนชาติยิศราเอลก็จะว่าแกข้าพเจ้าว่า “ใครใช้ให้ท่านมา?” แล้วข้าพเจ้าจะบอกว่าอย่างไร?’
พระเจ้าตรัสตอบว่า: ‘เจ้าจงบอกอย่างนี้ “พระยะโฮวา พระเจ้าของอับราฮามของยิศฮาคและของยาโคบทรงใช้ข้าพเจ้ามาหาท่าน.”’ และพระยะโฮวาตรัสอีกว่า: ‘นี่แหละคือนามของเราตลอดไปเป็นนิตย์.’
โมเซทูลว่า: ‘ถ้าข้าพเจ้าบอกว่าพระองค์ทรงใช้ข้าพเจ้ามา แต่ถ้าเขาไม่เชื่อล่ะ.’
พระเจ้าตรัสว่า: ‘เจ้ามีอะไรในมือ?’
โมเซตอบว่า: ‘ไม้เท้าพระเจ้าข้า.’
พระเจ้าตรัสดังนี้: ‘โยนไม้เท้านั้นลงที่พื้นดิน.’ และพอโมเซทำเช่นนั้นแล้วไม้เท้าก็กลายเป็นงู. ครั้นแล้วพระยะโฮวาจึงทรงแสดงให้เห็นฤทธิ์อัศจรรย์อีกอย่างหนึ่ง. พระองค์ตรัสว่า: ‘จงเอามือสอดเข้าไปในเสื้อของเจ้า.’ โมเซก็กระทำตาม และเมื่อชักออกมือนั้นจึงดูขาวประดุจหิมะ! เสมือนหนึ่งเป็นโรคร้ายที่เรียกกันว่าโรคเรื้อน. ต่อไปพระยะโฮวาทรงให้โมเซมีอำนาจกระทำการอัศจรรย์อย่างที่สาม. ในที่สุดพระองค์ตรัสว่า: ‘ขณะที่เจ้าทำการอัศจรรย์เหล่านี้ ชนยิศราเอลก็จะเชื่อว่าเราใช้ให้เจ้ามา.’
ต่อมาโมเซจึงกลับไปบ้าน และบอกยิธโรว่า: ‘ให้ข้าพเจ้ากลับไปหาญาติพี่น้องในอียิปต์เพื่อจะได้รู้ว่าพวกเขาเป็นอย่างไร.’ โมเซลายิธโร แล้วเริ่มเดินทางกลับไปอียิปต์.
