เรื่องที่ 38
ผู้สอดแนม 12 คน
ดูผลไม้ที่คนเหล่านี้กำลังหามมานั้นซิ. พวงองุ่นนั้นดูใหญ่โตจริง ๆ จนถึงกับต้องใช้สองคนหามมา. ดูผลมะเดื่อและผลทับทิมซิ. ผลไม้งามน่ากินเช่นนี้มาจากไหนกัน? ก็มาจากแผ่นดินคะนาอันน่ะซี. อย่าลืมว่าคะนาอันคือที่ซึ่งอับราฮาม ยิศฮาคและยาโคบเคยอาศัยอยู่. แต่เนื่องจากการกันดารอาหารที่นั่นยาโคบพร้อมกับครอบครัวของท่านจึงได้ย้ายไปยังอียิปต์. บัดนี้ประมาณ 216 ปีต่อมา โมเซก็นำชนยิศราเอลกลับไปยังคะนาอัน. เขาได้มาถึงที่แห่งหนึ่งในถิ่นทุรกันดารซึ่งมีชื่อว่า คาเด็ศ.
ผู้ที่อาศัยในแผ่นดินคะนาอันเป็นคนชั่วร้าย. ดังนั้นโมเซจึงส่งคนสอดแนม 12 คนไป และสั่งว่า: ‘จงไปสืบดูว่าผู้ที่อาศัยที่นั่นมีมากแค่ไหนและมีกำลังเข้มแข็งไหม? ให้ดูว่าแผ่นดินอุดมดีเพื่อการเพาะปลูกหรือไม่. และอย่าลืมนำผลไม้มาบ้าง.’
ครั้นพวกสอดแนมกลับมาถึงคาเด็ศ เขาเล่าให้โมเซฟังว่า: ‘เป็นประเทศที่ดีจริง ๆ’ และเพื่อพิสูจน์ข้อนี้ เขาจึงเอาผลไม้ให้โมเซดู. แต่ 10 คนในพวกเขาบอกว่า: ‘ผู้คนที่นั่นมีรูปร่างใหญ่โตและแข็งแรงทีเดียว. ถ้าพวกเราพยายามจะยึดเอาแผ่นดินนั้นเราก็จะต้องถูกฆ่าตายเป็นแน่.’
ครั้นชนยิศราเอลได้ยินเช่นนั้นต่างก็กลัวและพูดว่า: ‘ถ้าตายในอียิปต์หรือแม้แต่ในถิ่นทุรกันดารก็คงจะดีกว่า. พวกเราจะถูกฆ่าในการสู้รบ แล้วภรรยาและลูก ๆ ของเราก็จะถูกจับเอาตัวเป็นเชลย. ให้เราเลือกผู้นำคนใหม่แทนโมเซเถอะ แล้วกลับไปยังอียิปต์!’
แต่ผู้สอดแนมสองคนวางใจในพระยะโฮวา ได้พยายามทำให้จิตใจผู้คนสงบลง. สองคนนั้นคือยะโฮซูอะและคาเล็บ. เขาบอกว่า: ‘อย่ากลัวเลย. พระยะโฮวาอยู่กับพวกเรา. การที่จะยึดเอาแผ่นดินนั้นก็ไม่ยาก.’ แต่ผู้คนไม่ยอมฟัง. พวกเขาถึงกับอยากจะฆ่ายะโฮซูอะและคาเล็บเสียด้วยซ้ำ.
ทั้งนี้จึงทำให้พระยะโฮวาโกรธยิ่ง พระองค์ตรัสกับโมเซว่า: ‘ในบรรดาผู้คนที่มีอายุตั้งแต่ยี่สิบปีขึ้นไป ไม่มีสักคนเดียวจะได้เข้าไปยังแผ่นดินคะนาอัน. พวกเขาได้เห็นการอัศจรรย์ที่เรากระทำในอียิปต์และในถิ่นทุรกันดารมาแล้ว แต่กระนั้นเขาก็ยังไม่ไว้วางใจในเรา. ฉะนั้นเขาจึงจะต้องเตร็ดเตร่อยู่ในถิ่นทุรกันดารเป็นเวลา 40 ปี จนกว่าคนสุดท้ายในจำพวกนี้ตายไป. เว้นแต่ยะโฮซูอะและคาเล็บเท่านั้นจะได้เข้าสู่แผ่นดินคะนาอัน.’