เรื่องที่ 51
รูธและนาอะมี
ในพระคัมภีร์ เธอจะพบพระธรรมเล่มหนึ่งเรียกว่าประวัตินางรูธ เป็นเรื่องเกี่ยวกับครอบครัวหนึ่งที่มีชีวิตอยู่สมัยเมื่อประเทศยิศราเอลมีผู้วินิจฉัย. รูธเป็นหญิงสาวมาจากแผ่นดินโมอาบ นางมิได้เป็นชนยิศราเอลชนชาติของพระเจ้า. เมื่อรูธเรียนถึงพระยะโฮวาพระเจ้าเที่ยงแท้นางจึงรักใคร่พระองค์มากทีเดียว. นาอะมีเป็นหญิงสูงอายุผู้ซึ่งช่วยรูธให้เรียนรู้ถึงพระยะโฮวา.
นาอะมีเป็นหญิงชาติยิศราเอล. นางและสามีกับลูกชายสองคนได้ย้ายไปอยู่ที่แผ่นดินโมอาบคราวเมื่ออาหารมีไม่พอกินในแผ่นดินยิศราเอล. วันหนึ่งสามีของนาอะมีตาย. ต่อมาลูกชายสองคนของนาอะมีแต่งงานกับหญิงชาวโมอาบสองคนชื่อรูธและอะระฟา. แต่ภายหลังประมาณ 10 ปีลูกชายสองคนของนาอะมีก็ตาย. นาอะมีกับหญิงทั้งสองรู้สึกเศร้าใจจริง! ตอนนี้นาอะมีจะทำอย่างไรดี?
วันหนึ่งนาอะมีตัดสินใจจะออกเดินทางไกลกลับบ้านไปหาชนชาติของนาง. รูธและอะระฟาต้องการอยู่กับนาง ดังนั้นเขาทั้งสองจึงไปด้วย. แต่ภายหลังที่เดินทางไปได้ไม่สู้ไกลนัก นาอะมีจึงหันหน้ามาพูดกับลูกสะใภ้ทั้งสองว่า: ‘จงกลับบ้านเสียเถอะ และไปอยู่กับมารดาของเจ้า.’
นาอะมีจึงจูบลาลูกสะใภ้ทั้งสอง. ตอนนี้เขาทั้งสองก็เริ่มร้องไห้ เพราะรักนาอะมีมาก. เขาทั้งสองพูดว่า: ‘อย่าเลย! เราทั้งสองจะไปกับแม่ ไปยังชนชาติของแม่.’ แต่นาอะมีตอบว่า: ‘ลูกเอ๋ย เจ้าต้องกลับไป ถ้าเจ้ากลับไปอยู่ที่บ้านก็จะดีกว่า.’ ดังนั้นอะระฟาจึงออกเดินทางกลับบ้านของตน. แต่รูธไม่ไป.
นาอะมีหันมาพูดกับรูธว่า: ‘ดูซิ! อะระฟากลับไปแล้ว. เจ้าด้วยจงกลับไปบ้านกับเขาเถิด.’ แต่รูธตอบว่า: ‘ขอแม่อย่าพยายามให้ลูกจากไปเลย! ขอให้ลูกไปกับแม่เถิด. แม่จะไปไหนลูกจะไปด้วย และแม่จะอาศัยอยู่ที่ไหนลูกจะอาศัยอยู่ที่นั่น. ชนชาติของแม่จะเป็นของลูก. และพระเจ้าของแม่จะเป็นพระเจ้าของลูก. แม่ตายที่ไหนลูกจะตายที่นั่น และจะฝังไว้ที่นั่นด้วย.’ เมื่อรูธพูดเช่นนี้ นาอะมีมิได้พยายามให้นางกลับบ้านอีก.
ในที่สุดทั้งสองไปถึงประเทศยิศราเอล. เขาตั้งหลักที่นั่น. รูธเริ่มทำงานในทุ่งนาทันที เพราะเป็นฤดูเกี่ยวข้าวบาร์เล. ชายคนหนึ่งชื่อโบอัศให้นางเก็บข้าวในนาของตน. เธอรู้ไหมว่าแม่ของโบอัศคือใคร? คือราฮาบจากเมืองยะริโฮ.
วันหนึ่งโบอัศบอกรูธว่า: ‘เราได้ยินทุกอย่างเกี่ยวกับเจ้า ที่เจ้าได้มีน้ำใจกรุณาต่อนาอะมี. เรารู้ว่าเจ้าจากบิดามารดาและถิ่นกำเนิดของเจ้า และมาอยู่ท่ามกลางชนชาติซึ่งเจ้าไม่รู้จักมาก่อน. ขอพระยะโฮวาทรงอวยพระพรแก่เจ้าเถิด!’
รูธตอบว่า: ‘ท่านได้แสดงความกรุณาต่อดิฉันมาก เจ้าค่ะ! คำพูดของท่านทำให้ดิฉันรู้สึกสบายใจขึ้น.’ โบอัศพอใจในตัวรูธมาก และไม่นานเขาก็ได้แต่งงานกัน. นั่นทำให้นาอะมีมีความสุขเบิกบานมิใช่น้อย! แต่นาอะมีมีความสุขมากขึ้นอีกเมื่อรูธกับโบอัศได้ลูกชายหัวปีชื่อโอเบ็ด. ต่อมาโอเบ็ดได้เป็นปู่ของดาวิด ผู้ที่เราจะได้เรียนรู้อีกมากในตอนหลัง.
พระธรรมประวัตินางรูธ 1–4.