ขึ้นบนเกาะเพราะเรือแตก
เรื่องที่ 112
ขึ้นบนเกาะเพราะเรือแตก
ดูซิ! เรือกำลังจะแตกอยู่แล้ว! เธอเห็นคนที่กระโดดลงน้ำว่ายไปนั้นไหม? บางคนว่ายถึงฝั่งแล้ว. เปาโลอยู่ที่นั่นใช่ไหม? ให้เราสืบย้อนหลังดูว่าท่านได้ประสบเหตุการณ์อะไรมาแล้วบ้าง.
เธอคงจำได้ว่าเปาโลถูกขังไว้ในคุกที่เมืองกายซาไรอาถึงสองปี. แล้วเขาได้จัดให้ท่านและพวกนักโทษอื่น ๆ บางคนลงเรือเพื่อไปยังกรุงโรม. เมื่อเรือผ่านไปใกล้เกาะเกรเตก็ถูกพายุกล้าน่าตกใจกลัว. ลมพัดแรงกล้าจริง ๆ จนกระทั่งคนถือท้ายบังคับหางเสือไว้ไม่อยู่. พวกเขาไม่เห็นดวงอาทิตย์หรือดวงดาวหลายวันหลายคืน. ในที่สุดเมื่อเวลาผ่านไปหลายวันแล้ว พวกที่อยู่ในเรือต่างก็หมดหวังที่จะรอด.
ครั้นแล้วเปาโลจึงยืนขึ้นกล่าวว่า: ‘ในพวกท่านจะไม่มีผู้ใดเสียชีวิต จะเสียก็แต่เรือเท่านั้น. เพราะว่าเมื่อคืนนี้ทูตองค์หนึ่งของพระเจ้าได้มาหาข้าพเจ้าและบอกว่า “เปาโลเอ๋ย อย่ากลัวเลย! ท่านจะต้องยืนอยู่ต่อหน้ากายะซาผู้ปกครองโรม. และพระเจ้าจะทรงโปรดให้คนทั้งปวงที่อยู่ในเรือกับท่านนั้นรอดตาย.”’
ประมาณเที่ยงคืนในวันที่ 14 หลังจากเริ่มเกิดพายุ พวกกะลาสีสังเกตเห็นว่าน้ำไม่ค่อยลึกนัก! เนื่องจากกลัวว่าจะโดนหินโสโครกในเวลามืดค่ำ เขาจึงทอดสมอเรือ. พอรุ่งเช้าก็เห็นอ่าวแห่งหนึ่ง จึงตัดสินใจที่จะพยายามแล่นเรือตรงไปยังชายหาดที่นั่น.
เอ้าดูซี พอแล่นเข้ามาใกล้จะถึงฝั่ง เรือก็เกยทรายและติดแน่นออกไม่ได้ แล้วเรือถูกคลื่นซัดเข้ามาทำให้แตกออกเป็นชิ้น ๆ. นายทหารผู้คุมสั่งว่า: ‘ทุกคนที่ว่ายน้ำเป็นให้กระโดดน้ำว่ายไปหาฝั่งก่อน. ส่วนพวกที่เหลือให้กระโดดตามไปแล้วเกาะเศษไม้ที่แตกหลุดจากเรือว่ายไป.’ พวกเขาก็ทำตาม. ด้วยวิธีนี้คนที่อยู่ในเรือ 276 คนจึงรอดตายทุกคน ดังที่ทูตสวรรค์องค์นั้นสัญญาไว้.
เกาะนั้นชื่อว่ามอลตา (เมลีเต). คนชาวเกาะมีใจกรุณาเมตตามาก. เขาเอาใจใส่พวกเหล่านั้นที่มาจากเรือ. ครั้นดินฟ้าอากาศดีขึ้น เขาจึงให้เปาโลลงเรืออีกลำหนึ่งแล้วพาไปยังกรุงโรม.