ถูกปล่อยออกจากคุก
เรื่องที่ 106
ถูกปล่อยออกจากคุก
ดูทูตสวรรค์ซิกำลังเปิดประตูคุกอยู่. คนที่ทูตสวรรค์มาปล่อยไปนั้นคือพวกอัครสาวกของพระเยซู. ให้เราสืบค้นดูว่าทำไมเขาจึงถูกจำคุก.
ไม่นานหลังจากมีการหลั่งพระวิญญาณบริสุทธิ์ลงเหนือบรรดาสาวกแล้วมีเหตุการณ์เกิดขึ้นดังนี้: บ่ายวันหนึ่งเปโตรและโยฮันกำลังเข้าไปในพระวิหารที่กรุงยะรูซาเล็ม. ใกล้ ๆ ประตูมีชายคนหนึ่งซึ่งเป็นง่อยมาตั้งแต่เกิด. มีคนหามเขามาไว้ที่นั่นทุกวันเพื่อขอทานจากผู้ที่เข้าไปในพระวิหาร. ครั้นเห็นเปโตรกับโยฮัน เขาก็ขอทาน. พวกอัครสาวกทำอย่างไร?
เปโตรกับโยฮันหยุดและเพ่งดูชายผู้น่าสงสารคนนั้น. เปโตรกล่าวว่า: ‘เงินเราไม่มี แต่ที่เรามีอยู่เราจะให้เจ้า. ในพระนามของพระเยซู จงลุกขึ้นเดินไปเถิด!’ แล้วเปโตรก็จับมือขวาของชายนั้นพยุงขึ้น เขาจึงกระโดดขึ้นทันทีแล้วเดินไป. ครั้นผู้คนเห็นเข้าต่างก็ประหลาดใจและยินดียิ่งนักในการอัศจรรย์อันน่าพิศวงเช่นนี้.
เปโตรกล่าวว่า: ‘การที่เราทำสิ่งอัศจรรย์เช่นนี้ก็โดยฤทธิ์อำนาจของพระเจ้าผู้ซึ่งปลุกพระเยซูให้เป็นขึ้นจากตาย.’ ขณะที่ท่านและโยฮันกำลังพูดอยู่ พวกหัวหน้าศาสนาบางคนก็มาถึง. เขาขัดเคืองเพราะเปโตรและโยฮันได้บอกแก่ผู้คนถึงเรื่องที่พระเยซูเป็นขึ้นจากตาย. ดังนั้นจึงจับท่านทั้งสองขังไว้ในคุก.
วันรุ่งขึ้นพวกหัวหน้าศาสนามีการประชุมใหญ่. เขาพาเอาเปโตรกับโยฮันพร้อมกับชายที่หายเป็นปกตินั้นเข้ามา. พวกหัวหน้าศาสนาถามว่า: ‘ท่านได้ทำการอัศจรรย์นี้โดยฤทธิ์อำนาจของผู้ใด?’
เปโตรบอกว่า โดยฤทธิ์อำนาจของพระเจ้าผู้ปลุกพระเยซูให้เป็นขึ้นจากตาย. พวกปุโรหิตไม่รู้จะทำอย่างไร เขาปฏิเสธไม่ได้ว่าสิ่งอัศจรรย์อันน่าประหลาดใจนี้ได้เกิดขึ้นจริง. ดังนั้น เขาจึงเตือนพวกวาวกไม่ให้พูดถึงพระเยซูอีกแล้วปล่อยไป.
ขณะที่วันเวลาผ่านไปพวกอัครสาวกก็ประกาศถึงเรื่องพระเยซูต่อ ๆ ไปและรักษาคนป่วยให้หายโรค. ข่าวเกี่ยวด้วยสิ่งอัศจรรย์เหล่านี้แพร่ออกไป. ฝูงชนจากเมืองที่อยู่รอบกรุงยะรูซาเล็มจึงได้พาเอาคนเจ็บป่วยมาให้พวกอัครสาวกรักษา. เหตุนี้เองที่ทำให้พวกหัวหน้าศาสนาอิจฉา ฉะนั้นจึงจับพวกอัครสาวกไปจำคุก. แต่อยู่ที่นั่นไม่นาน.
ในเวลากลางคืนทูตสวรรค์ของพระเจ้ามาเปิดประตูคุก ดังที่เธอเห็นในรูป. ทูตสวรรค์สั่งว่า : ‘จงไปยืนในพระวิหารและประกาศให้ประชาชนฟังต่อไป.’ เช้าวันรุ่งขึ้นพวกหัวหน้าศาสนาใช้คนให้ไปเอาพวกอัครสาวกมา แต่ปรากฏว่าเขาหายไป. ต่อมาเขาพบพวกอัครสาวกกำลังสั่งสอนในพระวิหาร จึงพาตัวไปยังที่ประชุมซันเฮดริน.
พวกหัวหน้าศาสนากล่าวว่า: ‘เราได้ออกคำสั่งเด็ดขาดมิให้สอนเกี่ยวด้วยพระเยซูอีก. แต่เจ้าได้ทำให้กรุงยะรูซาเล็มแพร่หลายไปด้วยคำสอนของเจ้า.’ พวกอัครสาวกตอบว่า: ‘พวกข้าพเจ้าจำต้องเชื่อฟังพระเจ้าในฐานะเป็นผู้ครอบครองยิ่งกว่าเชื่อฟังมนุษย์.’ ดังนั้น เขาจึงสั่งสอนเรื่อง “ข่าวดี” ต่อ ๆ ไป. นั่นเป็นตัวอย่างที่ดีที่พวกเราควรปฏิบัติตามใช่ไหม?
