ปฐมกาล 43:1-34
43 ในตอนนั้น ยังคงมีการขาดแคลนอาหารอย่างรุนแรงในแผ่นดินนี้+
2 พอพวกเขากินข้าวที่เอามาจากอียิปต์หมดแล้ว+ พ่อก็บอกพวกเขาว่า “กลับไปซื้อข้าวมาให้พวกเราอีกหน่อยเถอะ”
3 ยูดาห์จึงบอกพ่อว่า “เจ้านายคนนั้นกำชับพวกเราว่า ‘ถ้าพวกคุณไม่พาน้องชายมาด้วย ก็อย่ากลับมาให้ผมเห็นหน้าอีก’+
4 ถ้าพ่อยอมให้น้องไปกับพวกเรา พวกเราจะไปซื้อข้าวให้พ่อ
5 แต่ถ้าพ่อไม่ยอม พวกเราก็จะไม่ไป เพราะเจ้านายคนนั้นบอกพวกเราแล้วว่า ‘ถ้าพวกคุณไม่พาน้องชายมาด้วย ก็อย่ากลับมาให้ผมเห็นหน้าอีก’”+
6 อิสราเอล+จึงถามว่า “ทำไมลูกทำให้พ่อลำบากใจอย่างนี้? ลูกไปบอกเขาทำไมว่ายังมีน้องอีกคน?”
7 พวกเขาตอบว่า “เจ้านายคนนั้นซักถามเรื่องพวกเรากับญาติพี่น้องของพวกเราว่า ‘พ่อของพวกคุณยังมีชีวิตอยู่ไหม? พวกคุณมีน้องชายอีกไหม?’ พวกเราเลยบอกเขาไปตามตรง+ พวกเราจะรู้ได้ยังไงว่าเขาจะบอกว่า ‘ให้พาน้องชายของพวกคุณมาด้วย’”+
8 ยูดาห์ก็บอกอิสราเอลพ่อของเขาว่า “ให้น้องไปกับผมเถอะ+ พวกเราจะได้ไปกันซะที พวกเรากับลูก ๆ รวมทั้งพ่อด้วย+จะได้มีชีวิตอยู่ต่อไป ไม่ต้องอดตาย+
9 ผมขอรับรองความปลอดภัยของน้องเอง+ ผมจะรับผิดชอบถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับน้อง ถ้าผมพาน้องกลับมาหาพ่อไม่ได้ ผมจะขอแบกรับความผิดนี้ตลอดไป
10 ถ้าพวกเราไม่มัวชักช้า ป่านนี้พวกเราคงไปถึงที่นั่นและกลับมาได้ 2 รอบแล้ว”
11 อิสราเอลพ่อของพวกเขาจึงบอกว่า “ถ้าอย่างนั้นก็เอาอย่างนี้ พวกลูกเอาผลิตผลที่ดีที่สุดจากแผ่นดินนี้ใส่กระสอบไปเป็นของกำนัลสำหรับเจ้านายคนนั้นด้วย+ เอาน้ำมันยาไปสักหน่อยหนึ่ง+ น้ำผึ้งสักหน่อยหนึ่ง ยางไม้หอมสีดำ เปลือกไม้มียาง+ ถั่วพิสตาชิโอ แล้วก็อัลมอนด์
12 และเอาเงินไปสองเท่า ส่วนเงินที่ติดกระสอบกลับมาคราวก่อนก็ให้เอาไปคืนเขาด้วย+ เขาคงใส่ผิดมา
13 พาน้องไปหาเจ้านายคนนั้นเถอะ
14 ขอพระเจ้าผู้มีพลังอำนาจสูงสุดช่วยให้เจ้านายคนนั้นเมตตาลูก ๆ ด้วย เขาจะได้ปล่อยให้พี่น้องอีกคนหนึ่งของลูกกับเบนยามินกลับมา แต่ถ้าเรื่องนี้ทำให้พ่อต้องเสียลูกไปอีก พ่อก็คงต้องยอม”+
15 พวกเขาจึงพาเบนยามินออกเดินทางไปอียิปต์พร้อมกับของกำนัลและเงินสองเท่า และเข้าไปพบโยเซฟ+
16 พอโยเซฟเห็นเบนยามินมากับพวกเขา โยเซฟก็บอกพ่อบ้านว่า “พาพวกเขาไปที่บ้าน และฆ่าสัตว์ แล้วเตรียมอาหารไว้เพราะพวกเขาจะกินอาหารกับผมตอนเที่ยงนี้”
17 พ่อบ้านทำตามที่โยเซฟบอกทันที+ พ่อบ้านพาพวกเขาไปที่บ้านของโยเซฟ
18 แต่พวกเขากลัวเมื่อถูกพามาที่บ้านของโยเซฟ พวกเขาเลยพูดกันว่า “คงเป็นเพราะเงินที่ติดกระสอบมาคราวก่อน เขาถึงพาพวกเรามาที่นี่ เขาคงจะเล่นงานเรา จับพวกเราเป็นทาส และยึดลาของพวกเราไว้ด้วย”+
19 พวกเขาจึงเข้าไปพูดกับพ่อบ้านของโยเซฟที่ประตูบ้าน
20 พวกเขาพูดว่า “ขอโทษนะครับ คราวก่อนพวกเรามาซื้อข้าว+
21 แต่พอพวกเราถึงที่พักระหว่างเดินทางกลับ และเปิดกระสอบออกก็เห็นเงินของแต่ละคนอยู่ครบที่ปากกระสอบ+ พวกเราเลยเอาเงินมาคืนให้ครับ
22 และพวกเราเอาเงินมาซื้อข้าวอีก พวกเราไม่รู้จริง ๆ ว่าใครเอาเงินนั้นมาใส่ไว้ในกระสอบ”+
23 พ่อบ้านบอกว่า “พวกคุณไม่ต้องกังวลและไม่ต้องกลัว เงินของพวกคุณผมได้รับแล้ว ส่วนเงินในกระสอบของพวกคุณนั้น พระเจ้าของพวกคุณและของพ่อพวกคุณเป็นคนให้ไว้” แล้วพ่อบ้านก็พาสิเมโอนออกมาหาพวกเขา+
24 เมื่อพาพวกเขาเข้าไปในบ้านของโยเซฟ พ่อบ้านก็เอาน้ำมาให้พวกเขาล้างเท้า และเอาฟางมาให้ลาของพวกเขากิน
25 เมื่อพวกเขาได้ยินว่าโยเซฟจะกลับมากินข้าวด้วย+ตอนเที่ยงก็เตรียมของกำนัลไว้ให้โยเซฟ+
26 พอโยเซฟเข้ามาในบ้าน พวกเขาก็เอาของกำนัลให้และหมอบลงกับพื้นแสดงความเคารพโยเซฟ+
27 โยเซฟถามสารทุกข์สุกดิบของพวกเขาและถามว่า “พ่อผู้ชราที่พวกคุณเคยพูดถึงนั้นสบายดีไหม? เขายังมีชีวิตอยู่รึเปล่า?”+
28 พวกเขาตอบว่า “พ่อของพวกเราซึ่งเป็นผู้รับใช้ของท่านสบายดีครับ เขายังมีชีวิตอยู่” แล้วพวกเขาก็หมอบลงแสดงความเคารพ+
29 เมื่อโยเซฟมองเห็นเบนยามินน้องชายแม่เดียวกัน+ก็ถามว่า “คนนี้เป็นน้องชายคนเล็กที่พวกคุณเคยพูดให้ผมฟังใช่ไหม?”+ โยเซฟพูดกับเบนยามินว่า “ขอพระเจ้าเมตตาลูก”
30 แล้วโยเซฟก็รีบออกไปหาที่ร้องไห้เพราะรู้สึกตื้นตันใจที่ได้เห็นน้องชาย เขาเข้าไปร้องไห้ในห้องคนเดียว+
31 จากนั้น โยเซฟก็ล้างหน้าและออกมาจากห้อง เขาควบคุมความรู้สึกเอาไว้ได้และพูดว่า “ยกอาหารมาได้”
32 พวกคนรับใช้จัดอาหารให้โยเซฟ ให้พี่น้องของโยเซฟ และให้ชาวอียิปต์ที่มากินข้าวกับโยเซฟไว้แยกกัน เพราะชาวอียิปต์กินอาหารกับชาวฮีบรูไม่ได้ ชาวอียิปต์ถือว่าการทำอย่างนั้นเป็นเรื่องที่น่ารังเกียจ+
33 พี่น้องของโยเซฟนั่งเรียงกันอยู่ข้างหน้าโยเซฟตามที่ที่จัดไว้ไล่ไปตามลำดับ ตั้งแต่คนที่มีสิทธิของลูกคนโต+ไปหาน้องคนสุดท้อง พวกเขามองหน้ากันด้วยความแปลกใจ
34 โยเซฟให้คนนำอาหารจากโต๊ะของเขาไปแบ่งให้พวกพี่น้อง แต่ส่วนแบ่งสำหรับเบนยามินนั้น เขาให้มากเป็น 5 เท่าเมื่อเทียบกับของคนอื่น+ พวกเขาจึงกินและดื่มกับโยเซฟจนอิ่ม