ปฐมกาล 50:1-26
50 โยเซฟร้องไห้ซบลงกอดและจูบพ่อ+
2 โยเซฟสั่งพวกหมอหลวงให้อาบยาศพ+พ่อไว้ พวกหมอหลวงจึงอาบยาศพอิสราเอล
3 พวกเขาใช้เวลา 40 วันเต็ม เพราะการอาบยาศพต้องใช้เวลา 40 วัน ชาวอียิปต์ร้องไห้อาลัยถึงยาโคบอยู่ 70 วัน
4 เมื่อช่วงเวลาไว้ทุกข์ให้ยาโคบผ่านไปแล้ว โยเซฟก็พูดกับข้าราชสำนัก*ของฟาโรห์ว่า “ถ้าพวกคุณจะกรุณา ขอบอกฟาโรห์ให้ผมทีได้ไหมครับว่า
5 ‘พ่อให้ผมสาบาน+ พ่อพูดว่า “พ่อกำลังจะตาย+ ลูกต้องฝังพ่อไว้ในที่ฝังศพ+ซึ่งพ่อขุดไว้ในแผ่นดินคานาอัน”+ เมื่อเป็นอย่างนั้น ให้ผมไปฝังศพพ่อเถอะครับ แล้วผมจะกลับมา’”
6 ฟาโรห์จึงพูดว่า “ไปฝังศพพ่อตามที่ได้สาบานไว้กับพ่อเถอะ”+
7 โยเซฟจึงไปฝังศพพ่อ คนที่ไปกับเขาก็มีข้าราชการทั้งหมดของฟาโรห์ พวกผู้ดูแล*+ในราชสำนัก ผู้ดูแล*ทั้งหมดในอียิปต์
8 และทุกคนในบ้านโยเซฟกับพวกพี่น้องและคนในบ้านพ่อก็ไปด้วย+ เหลือแต่เด็ก ๆ กับฝูงสัตว์เท่านั้นที่อยู่ในแผ่นดินโกเชน
9 มีรถม้า+กับทหารม้าด้วย ดังนั้น ผู้คนที่ไปกับโยเซฟจึงเป็นขบวนใหญ่มาก
10 พวกเขามาถึงลานนวดข้าวที่อาทาดซึ่งอยู่ใกล้แม่น้ำจอร์แดน ที่นั่นพวกเขาพากันร้องไห้คร่ำครวญอย่างหนัก และโยเซฟไว้ทุกข์ให้พ่อ 7 วัน
11 เมื่อชาวคานาอันที่อาศัยอยู่บริเวณนั้นมาเห็นพวกเขาไว้ทุกข์ในลานนวดข้าวที่อาทาดก็พูดกันว่า “นี่เป็นการแสดงความโศกเศร้าครั้งใหญ่ของชาวอียิปต์” เขาจึงเรียกที่นั่นว่าอาเบลมิสราอิม* ที่นั่นอยู่ใกล้กับแม่น้ำจอร์แดน
12 พวกลูกชายของยาโคบทำทุกอย่างตามที่พ่อสั่งไว้+
13 พวกเขานำศพยาโคบมาถึงแผ่นดินคานาอัน และฝังไว้ที่ถ้ำในทุ่งมัคเปลาห์ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากมัมเร ที่ดินนี้เป็นที่ดินซึ่งอับราฮัมซื้อจากเอโฟรนชาวฮิตไทต์เพื่อเป็นที่ฝังศพ+
14 หลังจากฝังศพพ่อแล้ว โยเซฟกับพวกพี่น้องและทุกคนที่ไปกับเขาก็กลับไปอียิปต์
15 หลังจากพ่อตายแล้ว พวกพี่ชายของโยเซฟก็พูดกันว่า “ถ้าเกิดโยเซฟยังเคียดแค้นพวกเราอยู่ละก็ เขาคงจะแก้แค้นพวกเราที่เคยทำไม่ดีกับเขาไว้หลายอย่าง”+
16 พวกเขาจึงพูดกับโยเซฟว่า “พ่อเคยสั่งไว้ก่อนตายว่า
17 ‘ลูก ๆ ต้องบอกโยเซฟว่า “พ่อขอให้ลูกยกโทษให้พวกพี่ชายที่เคยทำร้ายลูก ยกโทษที่พวกเขาได้ทำผิดและทำบาปกับลูก”’ ดังนั้น ขอยกโทษให้พวกเราที่เป็นผู้รับใช้ของพระเจ้าที่พ่อนมัสการด้วยเถอะ” พอได้ยินว่าพวกเขาพูดอย่างนั้น โยเซฟก็ร้องไห้
18 แล้วพวกพี่ชายของโยเซฟก็เข้ามาคุกเข่าต่อหน้าเขา และพูดว่า “พวกเราเป็นทาสของน้องแล้ว”+
19 โยเซฟพูดกับพวกเขาว่า “อย่ากลัวเลยครับพี่ ผมไม่ใช่พระเจ้าจะได้มาลงโทษพวกพี่
20 พวกพี่เคยคิดร้ายกับผมก็จริง+ แต่พระเจ้าตั้งใจให้เรื่องนั้นกลับเป็นผลดีเพื่อช่วยชีวิตผู้คนมากมายเอาไว้อย่างที่เป็นอยู่ในตอนนี้+
21 ดังนั้น ไม่ต้องกลัวครับ ผมจะดูแลเรื่องอาหารการกินให้พวกพี่กับลูก ๆ อย่างนี้ต่อไป”+ โยเซฟพูดอย่างนี้เพื่อปลอบพวกเขาให้สบายใจขึ้น
22 โยเซฟกับครอบครัวของพ่ออยู่ในอียิปต์ต่อ และโยเซฟมีอายุยืนถึง 110 ปี
23 โยเซฟได้เห็นหลาน ๆ ของเอฟราอิม+ และยังได้เห็นพวกลูกชายของมาคีร์+ มาคีร์เป็นลูกชายมนัสเสห์ พวกเขาเป็นเหมือนลูกของโยเซฟ*
24 ต่อมา โยเซฟพูดกับพวกพี่น้องว่า “ผมกำลังจะตายแล้ว แต่เมื่อถึงเวลา พระเจ้าจะช่วยทุกคน+และพาออกจากแผ่นดินนี้ไปแผ่นดินที่พระองค์สาบานไว้ว่าจะให้กับอับราฮัม อิสอัค และยาโคบ”+
25 แล้วโยเซฟก็ให้ลูกหลานของอิสราเอลสาบาน โยเซฟพูดว่า “เมื่อถึงเวลา พระเจ้าจะช่วยพวกคุณทุกคน แล้วขอให้พวกคุณนำกระดูกของผมไปจากที่นี่”+
26 โยเซฟตายเมื่ออายุได้ 110 ปี พวกเขาอาบยาศพโยเซฟแล้วบรรจุโลงไว้ในอียิปต์
เชิงอรรถ
^ หรือ “คนในครอบครัว”
^ แปลตรงตัวว่า “พวกผู้ชายสูงอายุ”
^ แปลตรงตัวว่า “พวกผู้ชายสูงอายุ”
^ แปลว่า “การแสดงความโศกเศร้าของชาวอียิปต์”
^ แปลตรงตัวว่า “พวกเขาเกิดบนเข่าของโยเซฟ” คือ ได้รับการดูแลและได้รับความรักเหมือนลูก