เขียนโดยมัทธิว 21:1-46

21 พระเยซูกับพวกสาวกเดินทางใกล้จะถึงกรุงเยรูซาเล็ม เมื่อมาถึงหมู่บ้านเบธฟายีบนภูเขามะกอก+ พระเยซูก็ให้สาวก 2 คนล่วงหน้าไปก่อน+ ² และสั่งพวกเขาว่า “เข้าไปในหมู่บ้านที่เห็นอยู่ข้างหน้านี้ แล้วพวกคุณจะเจอลาตัวหนึ่งกับลูกของมันถูกล่ามไว้ แก้เชือกพวกมันออกแล้วจูงมาให้ผม ³ ถ้ามีใครถามก็ให้ตอบว่า ‘นายท่านต้องการใช้มัน’ แล้วเขาจะให้พวกคุณทันที” ⁴ สิ่งนี้เกิดขึ้นตามที่พระเจ้าบอกไว้ผ่านผู้พยากรณ์ที่ว่า ⁵ “ไปบอกชาวศิโยนว่า ‘ดูนั่นสิ กษัตริย์ของเจ้ากำลังมา+ เขาเป็นคนอ่อนโยน+และนั่งบนหลังลา เขานั่งบนหลังลูกลาที่เป็นสัตว์บรรทุกของ’ ”+ ⁶ สาวกสองคนนั้นก็ไปทำตามที่พระเยซูสั่ง+ ⁷ พวกเขาจูงลากับลูกของมันมา แล้วเอาเสื้อชั้นนอกปูบนหลังลาให้พระเยซูนั่ง+ ⁸ ประชาชนมากมายเอาเสื้อชั้นนอกมาปูตามทาง+ บางคนก็ตัดกิ่งไม้มาปูด้วย ⁹ ประชาชนทั้งที่เดินนำหน้าและที่ตามหลังมาโห่ร้องกันว่า “ท่านผู้เป็นลูกหลานดาวิด+ ขอให้ท่านอายุยืนยาว ขอให้ท่านผู้มาในนามพระยะโฮวาได้รับพร+ ขอพระเจ้าผู้อยู่เบื้องบน*โปรดให้ท่านอายุยืนยาว”+ ¹⁰ เมื่อพระเยซูเข้าไปในกรุงเยรูซาเล็ม คนทั้งเมืองก็พากันแตกตื่นและถามว่า “นั่นใครน่ะ?” ¹¹ ประชาชนพูดกันว่า “ก็ผู้พยากรณ์เยซู+ไงล่ะ ท่านมาจากเมืองนาซาเร็ธแคว้นกาลิลี” ¹² แล้วพระเยซูก็เข้าไปในวิหาร ไล่คนที่กำลังซื้อขายกันอยู่ที่นั่น และคว่ำโต๊ะคนรับแลกเงินกับที่นั่งของคนขายนกเขา+ ¹³ พระเยซูบอกพวกเขาว่า “พระคัมภีร์บอกไว้ว่า ‘ใคร ๆ จะเรียกวิหารของเราว่า วิหารสำหรับการอธิษฐาน’+ แต่พวกคุณกลับทำให้เป็นถ้ำโจร”+ ¹⁴ มีคนตาบอดกับคนง่อยเข้ามาหาพระเยซูในวิหารด้วย และท่านก็รักษาพวกเขาให้หาย ¹⁵ เมื่อพวกปุโรหิตใหญ่กับพวกครูสอนศาสนาเห็นการอัศจรรย์ที่พระเยซูทำและเห็นเด็ก ๆ พากันโห่ร้องอยู่ในวิหารว่า “ท่านผู้เป็นลูกหลานดาวิด+ ขอให้ท่านอายุยืนยาว” พวกนั้นก็ไม่พอใจมาก+ ¹⁶ และพูดกับท่านว่า “คุณไม่ได้ยินที่เด็กพวกนั้นพูดหรือ?” พระเยซูตอบพวกเขาว่า “ได้ยิน แต่พวกคุณไม่เคยอ่านข้อนี้หรือที่ว่า ‘พระองค์ทำให้มีคำสรรเสริญออกจากปากของเด็กและทารก’?”+ ¹⁷ แล้วพระเยซูก็ไปจากพวกเขา จากนั้น ท่านออกไปนอกเมืองและค้างคืนที่หมู่บ้านเบธานี+ ¹⁸ ตอนเช้าตรู่ พระเยซูกลับเข้าไปในกรุงอีกและรู้สึกหิว+ ¹⁹ ท่านเห็นต้นมะเดื่อริมทางจึงเดินเข้าไปดู แต่ไม่เห็นมีผลมะเดื่อ มีแต่ใบ+ ท่านจึงพูดกับต้นมะเดื่อนั้นว่า “อย่าได้ออกผลอีกเลย”+ แล้วต้นมะเดื่อนั้นก็เหี่ยวแห้งตายไปทันที ²⁰ เมื่อพวกสาวกเห็นอย่างนั้นก็แปลกใจจึงถามว่า “มันเหี่ยวแห้งตายเร็วขนาดนี้ได้ยังไงครับ?”+ ²¹ พระเยซูตอบพวกเขาว่า “ผมจะบอกให้รู้ว่า ถ้าคุณมีความเชื่อและไม่สงสัยเลย คุณก็จะทำอย่างนี้ได้เหมือนกัน และจะทำได้มากกว่านี้อีก แม้แต่สั่งภูเขาลูกนี้ว่า ‘ลอยไปตกในทะเลซะ’ มันก็จะเป็นไปตามนั้น+ ²² ถ้าคุณมีความเชื่อ ไม่ว่าคุณจะอธิษฐานขออะไรก็จะได้รับ”+ ²³ ตอนที่พระเยซูกำลังสอนอยู่ในวิหาร พวกปุโรหิตใหญ่กับพวกผู้นำชาวยิวก็เข้ามาหาท่านและถามว่า “คุณมีสิทธิ์อะไรมาทำอย่างนี้? ใครให้อำนาจคุณ?”+ ²⁴ พระเยซูพูดกลับไปว่า “ผมจะถามคุณอย่างหนึ่ง ตอบผมมาก่อน แล้วผมถึงจะบอกคุณว่า ผมมีสิทธิ์อะไรที่ทำอย่างนี้ ²⁵ ตอบมาสิว่า ที่ยอห์นให้บัพติศมานั้น ใครให้อำนาจเขา พระเจ้า*หรือมนุษย์?” พวกเขาปรึกษากันว่า “ถ้าเราตอบว่า ‘พระเจ้า’ เขาก็จะถามว่า ‘ถ้าอย่างนั้น ทำไมถึงไม่เชื่อยอห์น?’+ ²⁶ แต่ถ้าจะตอบว่า ‘มนุษย์’ ก็กลัวประชาชนจะโกรธ เพราะพวกเขาถือว่ายอห์นเป็นผู้พยากรณ์”+ ²⁷ ดังนั้น พวกเขาตอบว่า “ไม่รู้สิ” พระเยซูจึงตอบกลับไปว่า “ถ้าอย่างนั้น ผมก็จะไม่บอกพวกคุณเหมือนกันว่า ผมมีสิทธิ์อะไรที่ทำอย่างนี้ ²⁸ “พวกคุณคิดยังไง? สมมุติว่า ผู้ชายคนหนึ่งมีลูก 2 คน เขาบอกลูกคนหนึ่งว่า ‘ลูกพ่อ วันนี้ไปทำงานในสวนองุ่นนะ’ ²⁹ ลูกตอบว่า ‘ไม่ไป’ แต่ตอนหลังเขาเปลี่ยนใจและไปทำงาน ³⁰ ผู้ชายคนนั้นบอกให้ลูกอีกคนหนึ่งไปทำงานในสวนเหมือนกัน ลูกคนนี้ตอบว่า ‘ครับพ่อ ผมจะไป’ แต่กลับไม่ไป ³¹ ลูกสองคนนี้ คนไหนทำตามที่พ่อต้องการ?” พวกเขาตอบว่า “คนแรกน่ะสิ” พระเยซูบอกพวกเขาว่า “ผมจะบอกให้รู้ว่า คนเก็บภาษีและโสเภณีจะได้เข้ารัฐบาล*ของพระเจ้าก่อนพวกคุณอีก+ ³² เพราะยอห์นมาชี้ทางที่ถูก พวกคุณก็ไม่เชื่อเขา แต่คนเก็บภาษีและโสเภณีเชื่อเขา+ ถึงแม้คุณได้เห็นอย่างนั้นแล้ว คุณก็ยังไม่ยอมกลับตัวกลับใจมาเชื่อยอห์นอีก ³³ “ฟังตัวอย่างเปรียบเทียบอีกเรื่องให้ดี มีผู้ชายคนหนึ่งเป็นเจ้าของที่ดิน เขาปลูกองุ่น+และทำรั้วล้อมรอบสวน เขาขุดบ่อย่ำองุ่นในสวนนั้น แถมยังสร้างหอคอยไว้ด้วย+ เสร็จแล้วเขาก็ให้คนมาเช่าสวนองุ่น จากนั้นเขาก็เดินทางไปต่างประเทศ+ ³⁴ เมื่อถึงฤดูเก็บองุ่น เขาส่งทาสไปรับส่วนแบ่งผลองุ่นจากคนเช่าสวน ³⁵ แต่พวกคนเช่าสวนจับทาสของเขาไว้ คนหนึ่งพวกเขาทุบตี คนหนึ่งพวกเขาฆ่าตาย ส่วนอีกคนพวกเขาก็เอาหินขว้าง+ ³⁶ เจ้าของสวนจึงใช้ทาสไปอีกกลุ่มหนึ่ง มากกว่าที่ใช้ไปครั้งแรก แต่พวกเขาก็ทำกับทาสกลุ่มนี้อย่างเดียวกัน+ ³⁷ สุดท้าย เจ้าของสวนส่งลูกชายของเขาไปเองเพราะคิดในใจว่า ‘พวกนั้นคงต้องนับถือลูกของเรา’ ³⁸ เมื่อพวกคนเช่าสวนเห็นลูกชายเจ้าของสวนมาก็พูดกันว่า ‘นี่ไง คนที่จะรับมรดก+ จับมันไปฆ่าเลย สวนนี้จะได้ตกเป็นของเรา’ ³⁹ พวกนั้นจึงจับตัวลูกชายเจ้าของสวนโยนออกไปนอกสวนองุ่นแล้วฆ่าทิ้ง+ ⁴⁰ พวกคุณคิดว่าเมื่อเจ้าของสวนมา เขาจะทำยังไงกับคนเช่าสวนพวกนั้น?” ⁴¹ พวกปุโรหิตใหญ่กับพวกผู้นำชาวยิวตอบว่า “เจ้าของสวนจะกำจัดคนเลวพวกนั้นให้สิ้นซาก แล้วให้คนอื่นมาเช่าสวนองุ่นแทน ซึ่งเป็นคนที่จะยอมแบ่งผลองุ่นให้เขาเมื่อถึงฤดูเก็บองุ่น” ⁴² พระเยซูบอกพวกเขาว่า “คุณไม่เคยอ่านในพระคัมภีร์หรือว่า ‘หินที่ช่างก่อสร้างทิ้งไปแล้ว กลายมาเป็นหินหัวมุมหลัก+ หินก้อนนี้มาจากพระยะโฮวาและน่ามหัศจรรย์ในสายตาพวกเรา’+ ⁴³ เพราะอย่างนี้ ผมจะบอกให้รู้ว่า พวกคุณจะหมดโอกาสเข้ารัฐบาลของพระเจ้า แล้วอีกชนชาติหนึ่งจะได้รับโอกาสนั้นแทนเพราะพวกเขาเกิดผลอย่างที่พระเจ้าต้องการ ⁴⁴ และถ้าใครล้มไปกระแทกหินก้อนนั้น ตัวเขาเองจะแหลกละเอียด+ และถ้าหินก้อนนั้นตกทับใคร คนนั้นก็จะแหลกไปเหมือนกัน”+ ⁴⁵ พอพวกปุโรหิตใหญ่กับพวกฟาริสีได้ยินตัวอย่างเปรียบเทียบทั้งหมด ก็รู้ว่าพระเยซูกำลังหมายถึงพวกเขา+ ⁴⁶ พวกเขาอยากจะจับพระเยซูแต่ก็กลัวประชาชน เพราะคนส่วนใหญ่เชื่อว่าท่านเป็นผู้พยากรณ์+

เชิงอรรถ

^ หรือ “ในที่สูงสุด”

^ แปลตรงตัวว่า “สวรรค์”

^ หรือ “ราชอาณาจักร”

ข้อมูลสำหรับศึกษา

เบธฟายี: ชื่อหมู่บ้านบนภูเขามะกอก มาจากคำฮีบรูที่อาจหมายความว่า “บ้านมะเดื่อต้นฤดู” เชื่อกันว่าหมู่บ้านนี้อยู่ระหว่างกรุงเยรูซาเล็มกับหมู่บ้านเบธานี และอยู่บนไหล่เขาทางตะวันออกเฉียงใต้ของภูเขามะกอกใกล้กับยอดเขา ห่างจากกรุงเยรูซาเล็มประมาณ 1 กม.—มก 11:1; ลก 19:29; ดูภาคผนวก ก7, แผนที่ 6

ลาตัวหนึ่งกับลูกของมัน: เฉพาะบันทึกของมัทธิวเท่านั้นที่พูดถึงลาและลูกของมัน (มก 11:2-7; ลก 19:30-35; ยน 12:14, 15) ส่วนมาระโก ลูกา และยอห์นพูดถึงแต่ลูกลา นี่อาจเป็นเพราะพระเยซูนั่งบนลูกลา—ดูข้อมูลสำหรับศึกษาที่ มธ 21:5

เกิดขึ้นตามที่พระเจ้าบอกไว้ผ่านผู้พยากรณ์: ส่วนแรกของ มธ 21:5 อาจยกมาจาก อสย 62:11 และส่วนหลังยกจาก ศคย 9:9—ดูข้อมูลสำหรับศึกษาที่ มธ 1:22

ชาวศิโยน: แปลตรงตัวว่า “ลูกสาวของศิโยน” ในคัมภีร์ไบเบิลมักจะเปรียบเมืองเป็นเหมือนผู้หญิง และคำว่า “ลูกสาว” อาจหมายถึงเมืองหรือชาวเมืองก็ได้ มักมีการใช้ชื่อศิโยนเพื่อหมายถึงกรุงเยรูซาเล็ม

อ่อนโยน: หรือ “ถ่อมตัว”—ดูข้อมูลสำหรับศึกษาที่ มธ 5:5

บนหลังลา . . . บนหลังลูกลา: ถึงแม้บันทึกใน มธ 21:2, 7 พูดถึงลา 2 ตัว แต่คำพยากรณ์ที่ ศคย 9:9 บอกว่ากษัตริย์นั่งบนหลังลาตัวเดียว—ดูข้อมูลสำหรับศึกษาที่ มธ 21:2

ลากับลูกของมัน: ดูข้อมูลสำหรับศึกษาที่ มธ 21:2, 5

นั่ง: หมายถึงนั่งบนเสื้อชั้นนอก

ขอให้ท่านอายุยืนยาว: แปลตรงตัวว่า “โฮซานนา” เป็นคำกรีกที่มาจากสำนวนฮีบรูซึ่งมีความหมายว่า “เราอธิษฐาน ขอช่วยให้รอด” หรือ “โปรดช่วยให้รอด” ผู้คนมักใช้คำนี้เพื่อขอการช่วยให้รอดหรือขอชัยชนะจากพระเจ้า ดังนั้น คำขอในข้อนี้จึงหมายถึงการขอพระเจ้าช่วยลูกหลานของดาวิดให้รอด ในเวลาต่อมามีการใช้สำนวนนี้ทั้งในการอธิษฐานและสรรเสริญพระเจ้า ในพระคัมภีร์ภาคภาษาฮีบรูใช้สำนวนนี้ที่ สด 118:25 ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของเพลงฮัลเลลที่ร้องกันในช่วงเทศกาลปัสกา ผู้คนจึงคิดถึงสำนวนนี้ในช่วงเหตุการณ์นี้ด้วย วิธีหนึ่งที่พระเจ้าตอบคำขอนี้ก็คือการปลุกพระเยซูซึ่งเป็นลูกหลานดาวิดให้ฟื้นขึ้นจากตาย ในบันทึกที่ มธ 21:42 พระเยซูยกข้อความที่ สด 118:22, 23 ขึ้นมาและใช้หมายถึงตัวท่านที่เป็นเมสสิยาห์

ลูกหลานดาวิด: สำนวนนี้แสดงว่าผู้คนรู้ว่าพระเยซูเป็นลูกหลานของใคร และยอมรับบทบาทของท่านที่เป็นเมสสิยาห์—ดูข้อมูลสำหรับศึกษาที่ มธ 1:1, 6; 15:25; 20:30

พระยะโฮวา: ข้อความนี้ยกมาจาก สด 118:25, 26 ซึ่งในต้นฉบับภาษาฮีบรูมีชื่อของพระเจ้าเขียนด้วยอักษรฮีบรู 4 ตัว (ตรงกับเสียงอักษรไทย ยฮวฮ)

แตกตื่น: หรือ “ถูกเขย่า” ผู้คนในเมืองน่าจะแตกตื่นกันมากเพราะในข้อนี้ใช้คำกริยากรีกซึ่งปกติแล้วใช้เมื่อพูดถึงความปั่นป่วนที่เกิดจากแผ่นดินไหวหรือพายุ (มธ 27:51; วว 6:13) คำนามกรีกที่เกี่ยวข้องกันคือ เซ่สม็อส ก็แปลว่า “พายุ” หรือ “แผ่นดินไหว” ด้วย—มธ 8:24; 24:7; 27:54; 28:2

วิหาร: ดูเหมือนว่าหมายถึงส่วนของวิหารที่เรียกว่าลานสำหรับคนต่างชาติ—ดูภาคผนวก ข11

ไล่คนที่กำลังซื้อขาย: ดูข้อมูลสำหรับศึกษาที่ ลก 19:45

คนรับแลกเงิน: ในสมัยนั้นมีการใช้เหรียญหลายชนิด แต่ดูเหมือนมีเหรียญบางชนิดเท่านั้นที่ใช้สำหรับจ่ายภาษีบำรุงวิหารและซื้อสัตว์ที่ใช้เป็นเครื่องบูชา ดังนั้น ชาวยิวซึ่งเดินทางมาที่กรุงเยรูซาเล็มจะต้องแลกเงินเพื่อเอาไปใช้ที่วิหาร พระเยซูคงรู้สึกว่าพวกคนรับแลกเงินเรียกเก็บค่าธรรมเนียมสูงมากจนเป็นเหมือนการขูดรีดประชาชน

ถ้ำโจร: พระเยซูยกข้อความจาก ยรม 7:11 ท่านเรียกพ่อค้าและคนรับแลกเงินว่า “โจร” อาจเพราะพวกเขาค้ากำไรเกินควรจากการขายสัตว์ที่จะใช้เป็นเครื่องบูชาและคิดค่าธรรมเนียมแลกเงินสูงเกินไป นอกจากนั้น พระเยซูโกรธที่วิหารสำหรับการอธิษฐานหรือที่นมัสการพระยะโฮวาถูกใช้เป็นที่สำหรับค้าขาย

วิหาร: น่าจะหมายถึงลานสำหรับคนต่างชาติ (เทียบกับข้อมูลสำหรับศึกษาที่ มธ 21:12) มีแต่บันทึกของมัทธิวเท่านั้นที่บอกว่ามีคนตาบอดกับคนง่อยเข้ามาหาพระเยซูในวิหาร และท่านรักษาพวกเขาเหมือนที่ทำก่อนหน้านี้ (มธ 15:30) บางคนอ้างว่าตามธรรมเนียมของชาวยิวคนตาบอดกับคนง่อยไม่ได้รับอนุญาตให้เข้ามาในบางส่วนของวิหาร แต่พระคัมภีร์ภาคภาษาฮีบรูก็ไม่ได้พูดถึงการห้ามแบบนั้น ไม่ว่าจะอย่างไร บันทึกของมัทธิวก็ทำให้เห็นว่าช่วงสุดท้ายที่พระเยซูทำงานรับใช้บนโลก ท่านไม่ได้กระตือรือร้นในการชำระวิหารเท่านั้น แต่ยังกระตือรือร้นในการรักษาคนตาบอดกับคนง่อยด้วย

ท่านผู้เป็นลูกหลานดาวิด ขอให้ท่านอายุยืนยาว: ดูข้อมูลสำหรับศึกษาที่ มธ 21:9

เบธานี: หมู่บ้านบนไหล่เขาด้านตะวันออกเฉียงใต้ของภูเขามะกอกห่างจากกรุงเยรูซาเล็มประมาณ 3 กม. (ยน 11:18) บ้านของมาร์ธา มารีย์ และลาซารัสอยู่ในหมู่บ้านนี้ ดูเหมือนว่าพระเยซูมักจะพักอยู่กับพวกเขาช่วงที่ท่านทำงานรับใช้ในแคว้นยูเดีย (ยน 11:1) ปัจจุบัน ที่นั่นมีหมู่บ้านเล็ก ๆ ที่มีชื่อภาษาอาหรับซึ่งมีความหมายว่า “ที่อยู่ของลาซารัส”

ไม่เห็นมีผลมะเดื่อ มีแต่ใบ: แม้ตอนนั้นไม่ใช่ฤดูออกผลมะเดื่อ แต่การที่ต้นนี้มีใบเยอะทำให้คิดว่าผลมะเดื่อรุ่นแรกออกมาแล้ว เมื่อพระเยซูเห็นแต่ใบไม่เห็นผลท่านก็รู้ว่ามะเดื่อต้นนี้เป็นมะเดื่อที่ไม่มีผล และใบของมันหลอกให้คนที่เห็นเข้าใจผิดว่ามีผลอยู่ด้วย พระเยซูจึงแช่งต้นมะเดื่อนี้ไม่ให้ออกผลอีกเลย และมันก็เหี่ยวแห้งตายไป

ปุโรหิตใหญ่: ดูข้อมูลสำหรับศึกษาที่ มธ 2:4

ผู้นำ: ดูข้อมูลสำหรับศึกษาที่ มธ 16:21

ลูกตอบว่า ‘ไม่ไป’: ในตัวอย่างเปรียบเทียบนี้ (มธ 21:28-31) สำเนาพระคัมภีร์ภาษากรีกบางฉบับเรียงลำดับเรื่องที่พระเยซูเล่าเกี่ยวกับลูกชาย 2 คนไม่เหมือนกัน (ดูฉบับแปลโลกใหม่ ภาษาไทยฉบับที่พิมพ์ก่อนหน้านี้) ถึงแม้แนวคิดของทั้ง 2 ฉบับจะเหมือนกัน แต่สำเนาพระคัมภีร์ที่เก่าแก่กว่ามีการเรียงลำดับเหตุการณ์เหมือนในข้อนี้

คนเก็บภาษี: ดูข้อมูลสำหรับศึกษาที่ มธ 5:46

ตัวอย่างเปรียบเทียบ: ดูข้อมูลสำหรับศึกษาที่ มธ 13:3

หอคอย: ที่สูงที่ช่วยให้มองเห็นสิ่งที่อยู่รอบ ๆ ทำให้ปกป้องสวนองุ่นจากขโมยและสัตว์ได้—อสย 5:2

ให้คนมาเช่า: นี่เป็นเรื่องที่ชาวอิสราเอลทำกันเป็นปกติในสมัยศตวรรษแรก ในท้องเรื่องนี้เจ้าของสวนลงทุนเตรียมงานไว้เยอะแล้ว จึงยิ่งมีเหตุผลที่เขาจะคาดหมายส่วนแบ่งหรือผลตอบแทนจากคนเช่า

กำจัดคนเลวพวกนั้นให้สิ้นซาก: ในข้อความภาษากรีก คำว่า “เลว” และ “สิ้นซาก” มาจากรากศัพท์เดียวกัน ถ้าแปลข้อความนี้ตรงตัวจะแปลได้ว่า “ให้คนเลว พวกนั้นเจอหายนะที่เลวร้าย” มีการเล่นคำแบบนี้เพื่อเน้นความรุนแรงของคำพิพากษานี้

ในพระคัมภีร์: มักมีการใช้คำนี้เพื่อหมายถึงพระคัมภีร์ภาคภาษาฮีบรูทั้งหมดที่ได้รับการดลใจ

หินหัวมุมหลัก: หรือ “หินที่สำคัญที่สุด” คำฮีบรูที่ใช้ใน สด 118:22 และคำกรีกที่ใช้ในข้อนี้มีความหมายตามตัวอักษรว่า “หัวมุม” ถึงแม้มีความเข้าใจที่แตกต่างกันหลายอย่าง แต่ดูเหมือนคำนี้หมายถึงหินก้อนบนสุดที่อยู่หัวมุมของอาคารตรงจุดที่กำแพง 2 ด้านมาบรรจบกัน เป็นหินก้อนสำคัญที่เชื่อมกำแพง 2 ด้านเข้าด้วยกัน พระเยซูยกคำพยากรณ์ข้อนี้มาใช้กับตัวท่านที่เป็น “หินหัวมุมหลัก” เหมือนกับหินก้อนบนสุดของอาคารที่เห็นได้ชัดเจน พระเยซูคริสต์ก็เป็นผู้นำที่โดดเด่นของประชาคมคริสเตียนผู้ถูกเจิมซึ่งเป็นเหมือนวิหารของพระเจ้า

พระยะโฮวา: ข้อความนี้ยกมาจาก สด 118:22, 23 ซึ่งในต้นฉบับภาษาฮีบรูมีชื่อของพระเจ้าเขียนด้วยอักษรฮีบรู 4 ตัว (ตรงกับเสียงอักษรไทย ยฮวฮ)

วีดีโอและรูปภาพ

เบธฟายี ภูเขามะกอก และกรุงเยรูซาเล็ม

วีดีโอนี้ช่วยให้เห็นเส้นทางเข้ากรุงเยรูซาเล็มจากทิศตะวันออก โดยเริ่มจากบริเวณที่ปัจจุบันคือหมู่บ้านเอ็ททูร์ ซึ่งเชื่อกันว่าเป็นที่เดียวกับหมู่บ้านเบธฟายีในสมัยพระคัมภีร์ไปจนถึงจุดที่สูงกว่าบนภูเขามะกอก ด้านตะวันออกของหมู่บ้านเบธฟายีคือหมู่บ้านเบธานี ซึ่งทั้งสองอยู่บนไหล่เขาทางตะวันออกของภูเขามะกอก ตอนที่พระเยซูกับสาวกไปที่กรุงเยรูซาเล็ม พวกเขามักจะค้างคืนที่หมู่บ้านเบธานี ปัจจุบันที่นั่นมีหมู่บ้านเล็ก ๆ ที่มีชื่อภาษาอาหรับว่า เอล อะซาริเยห์ (El ʽEizariya) ซึ่งมีความหมายว่า “ที่อยู่ของลาซารัส” พระเยซูคงพักที่บ้านของมาร์ธา มารีย์ และลาซารัส (มธ 21:17; มก 11:11; ลก 21:37; ยน 11:1) ตอนเดินทางจากบ้านนี้ไปกรุงเยรูซาเล็ม ท่านอาจใช้เส้นทางที่เห็นในวีดีโอ และตอนที่ท่านขี่ลูกลาข้ามภูเขามะกอกไปที่กรุงนี้ในวันที่ 9 เดือนนิสาน ปี ค.ศ. 33 ท่านคงใช้เส้นทางเดียวกันนี้จากหมู่บ้านเบธฟายีไปตามถนนที่เข้าสู่กรุงเยรูซาเล็ม

1. ถนนจากเบธานีไปเบธฟายี

2. เบธฟายี

3. ภูเขามะกอก

4. หุบเขาขิดโรน

5. ภูเขาที่วิหารตั้งอยู่

ลูกลา

ลามีกีบเท้าแข็งและอยู่ในตระกูลเดียวกับม้า แต่ต่างกันตรงที่ลาจะตัวเล็กกว่า แผงคอสั้นกว่า หูยาวกว่า มีขนที่หางสั้นกว่าและมีขนเฉพาะตรงปลายหางเท่านั้น แม้จะมีคำเปรียบว่าลาเป็นสัตว์ที่โง่และดื้อ แต่จริง ๆ แล้วมันฉลาดกว่าม้าและเป็นสัตว์ที่อดทนมาก ผู้ชายและผู้หญิงชาวอิสราเอลและแม้แต่คนที่มีชื่อเสียงก็ขี่ลา (ยชว 15:18; วนฉ 5:10; 10:3, 4; 12:14; 1ซม 25:42) ตอนที่โซโลมอนลูกชายของดาวิดได้รับการเจิมเป็นกษัตริย์เขาก็ขี่ล่อของดาวิด ล่อตัวเมียนี้เป็นลูกผสมระหว่างม้ากับลา (1พก 1:33-40) จึงเหมาะสมที่สุดที่พระเยซูผู้ยิ่งใหญ่กว่าโซโลมอนจะขี่ลูกลาไม่ใช่ม้า และนี่ทำให้คำพยากรณ์ที่ ศคย 9:9 เป็นจริง

บ่อย่ำองุ่น

ในอิสราเอลมีการเก็บองุ่นในช่วงเดือนสิงหาคมและกันยายนขึ้นอยู่กับพันธุ์ขององุ่นและสภาพอากาศในเขตนั้น ปกติแล้วจะมีการเอาองุ่นที่เก็บได้มาใส่ในบ่อหินปูนหรือรางที่เกิดจากการสกัดหินเป็นร่อง คนที่ย่ำองุ่นมักจะใช้เท้าเปล่าย่ำองุ่นและร้องเพลงไปด้วย—อสย 16:10; ยรม 25:30; 48:33

1. องุ่นที่เก็บมาใหม่ ๆ

2. บ่อย่ำองุ่น

3. ช่องระบายน้ำองุ่น

4. อ่างพักน้ำองุ่นที่อยู่ต่ำลงไป

5. ไหดินเหนียวใส่เหล้าองุ่น

คัมภีร์ไบเบิลฉบับแปลโลกใหม่ (ฉบับศึกษา)

มัทธิว 21

ไทย

อ่านคัมภีร์ไบเบิลออนไลน์

https://cms-imgp.jw-cdn.org/img/p/1001070103/univ/art/1001070103_univ_sqr_xl.jpg

ลมศษ

หน้าลิขสิทธิ์ของสิ่งพิมพ์นี้

เชิงอรรถ

ข้อมูลสำหรับศึกษา

วีดีโอและรูปภาพ

เลือกภาษาของคุณ

แชร์