เขียนโดยมาระโก 10:1-52

10 แล้วพระเยซูก็เดินทางออกจากที่นั่น ข้ามแม่น้ำจอร์แดน และมาใกล้เขตแดน*แคว้นยูเดีย มีคนมากมายพากันมาหาท่าน และท่านสอนพวกเขาเหมือนที่เคยทำเป็นประจำ+ ² พวกฟาริสีมาทดสอบพระเยซู พวกเขาถามว่า ผิดไหมถ้าผู้ชายจะหย่ากับภรรยา+ ³ พระเยซูย้อนถามพวกเขาว่า “โมเสสสั่งว่ายังไงเกี่ยวกับเรื่องนี้?” ⁴ พวกเขาบอกว่า “โมเสสอนุญาตให้ผู้ชายทำหนังสือหย่าให้ภรรยาแล้วก็หย่าได้”+ ⁵ พระเยซูบอกพวกเขาว่า “โมเสสเขียนกฎข้อนี้ไว้+ก็เพราะพวกคุณเป็นคนดื้อรั้น+ ⁶ แต่ในตอนแรกที่พระเจ้าสร้างมนุษย์ ‘พระองค์สร้างเป็นผู้ชายและผู้หญิง+ ⁷ เพราะอย่างนั้น ผู้ชายจะจากพ่อแม่ไป+ ⁸ แล้วผู้ชายกับผู้หญิงจะเป็นหนึ่งเดียว’+ พวกเขาจึงไม่เป็นสองอีกต่อไป แต่เป็นคนคนเดียวกัน ⁹ ดังนั้น สิ่งที่พระเจ้าผูกไว้คู่กันแล้ว อย่าให้มนุษย์ทำให้แยกจากกันเลย”+ ¹⁰ เมื่ออยู่ด้วยกันตามลำพังในบ้าน พวกสาวกก็ถามพระเยซูเกี่ยวกับเรื่องนี้ ¹¹ ท่านตอบพวกเขาว่า “คนที่หย่ากับภรรยาแล้วไปแต่งงานใหม่ก็ถือว่าเขามีชู้+ และทำผิดต่อภรรยาของเขา ¹² และถ้าผู้หญิงหย่ากับสามีแล้วไปแต่งงานกับคนอื่น ก็ถือว่าเธอมีชู้ด้วย”+ ¹³ มีคนพาเด็ก ๆ มาให้พระเยซูวางมือ แต่พวกสาวกห้ามไว้+  ¹⁴ เมื่อท่านเห็นก็ไม่พอใจ และพูดกับสาวกว่า “ให้เด็ก ๆ เข้ามาหาผมเถอะ อย่าห้ามเลย เพราะรัฐบาล*ของพระเจ้าเป็นของคนแบบนี้แหละ+ ¹⁵ ผมจะบอกให้รู้ว่า ถ้าใครไม่ยอมรับรัฐบาลของพระเจ้าและไม่เป็นเหมือนเด็กเล็ก ๆ เขาจะเข้ารัฐบาลนั้นไม่ได้เลย”+ ¹⁶ แล้วพระเยซูก็กอดเด็ก ๆ และวางมืออวยพรพวกเขา+ ¹⁷ ตอนที่พระเยซูเดินทางต่อไป มีผู้ชายคนหนึ่งวิ่งเข้ามาคุกเข่าลงต่อหน้าท่านและถามว่า “อาจารย์ครับ ท่านเป็นอาจารย์ที่ดีจริง ๆ ผมต้องทำอะไรถึงจะได้ชีวิตตลอดไป?”*+ ¹⁸ พระเยซูพูดกับเขาว่า “ทำไมถึงยกย่องผมว่าดี? ไม่มีใครดีจริง ๆ หรอกนอกจากพระเจ้าเท่านั้น+ ¹⁹ คุณก็รู้กฎหมายของพระเจ้าอยู่แล้วนี่ที่ว่า ‘อย่าฆ่าคน+ อย่าเล่นชู้+ อย่าขโมย+ อย่าเป็นพยานเท็จ+ อย่าโกงคนอื่น+ และให้นับถือพ่อแม่’”+ ²⁰ ผู้ชายคนนั้นบอกท่านว่า “อาจารย์ครับ ผมทำตามทุกข้ออยู่แล้วตั้งแต่เด็ก ๆ” ²¹ พระเยซูมองเขาด้วยความรัก แล้วบอกเขาว่า “มีอีกอย่างหนึ่งที่คุณยังไม่ได้ทำ ไปขายสิ่งของที่คุณมีอยู่และเอาเงินไปแจกคนจน คุณจะมีทรัพย์สมบัติในสวรรค์ แล้วตามผมมา”+ ²² แต่พอเขาได้ยินอย่างนั้นก็เศร้าใจ และเดินคอตกกลับไป เพราะเขามีทรัพย์สมบัติมากมาย ²³ พระเยซูมองไปรอบ ๆ แล้วพูดกับพวกสาวกว่า “คนมีเงินจะเข้ารัฐบาลของพระเจ้าก็ยากจริง ๆ”+ ²⁴ พวกสาวกก็แปลกใจกับคำพูดของท่าน พระเยซูจึงพูดกับพวกเขาอีกว่า “การที่จะเข้ารัฐบาลของพระเจ้าก็ยากจริง ๆ ²⁵ ตัวอูฐลอดรูเข็มยังง่ายกว่าคนรวยจะเข้ารัฐบาลของพระเจ้า”+ ²⁶ พวกสาวกก็ยิ่งงงกันใหญ่และถามท่านว่า “แล้วอย่างนี้ จะมีใครรอดได้ล่ะ?”+ ²⁷ พระเยซูมองพวกเขาและพูดว่า “มนุษย์ทำไม่ได้ก็จริง แต่สำหรับพระเจ้าแล้วเป็นไปได้ เพราะพระเจ้าทำได้ทุกอย่าง”+ ²⁸ เปโตรก็บอกท่านว่า “พวกผมยอมทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างและตามท่านมา”+ ²⁹ พระเยซูบอกว่า “ผมจะบอกให้รู้ว่า ทุกคนที่ยอมสละบ้าน หรือพี่น้อง หรือพ่อแม่ หรือลูก ๆ หรือไร่นาเพื่อติดตามผมและเพื่อข่าวดี+ ³⁰ เขาจะได้คืนอีก 100 เท่าในยุคนี้* คือ บ้าน พี่น้อง แม่ ลูก ๆ และไร่นา แต่ก็จะถูกข่มเหงด้วย+ และในยุคหน้าจะได้ชีวิตตลอดไป ³¹ แต่หลายคนที่เป็นคนแรกจะเป็นคนสุดท้าย และคนสุดท้ายจะได้เป็นคนแรก”+ ³² ระหว่างเดินทางขึ้นไปกรุงเยรูซาเล็ม พระเยซูเดินนำหน้า ทำให้พวกสาวกรู้สึกแปลกใจ ส่วนคนอื่น ๆ ที่ตามมารู้สึกกลัว พระเยซูพาอัครสาวก 12 คนแยกออกไปและบอกพวกเขาอีกครั้งเกี่ยวกับสิ่งที่จะต้องเกิดขึ้นกับท่าน ท่านพูดว่า+ ³³ “ตอนนี้ พวกเรากำลังขึ้นไปกรุงเยรูซาเล็ม และ ‘ลูกมนุษย์’ จะถูกมอบไว้ในมือพวกปุโรหิตใหญ่กับพวกครูสอนศาสนา พวกเขาจะตัดสินลงโทษท่านถึงตาย และจะส่งตัวท่านให้คนต่างชาติ ³⁴ พวกนั้นจะเยาะเย้ยท่าน ถุยน้ำลายใส่+ เฆี่ยนตี และฆ่าท่าน แต่ 3 วันต่อมาท่านจะฟื้นขึ้นจากตาย”+ ³⁵ ยากอบกับยอห์น ลูกชายของเศเบดี+เข้าไปหาพระเยซูและพูดว่า “อาจารย์ครับ พวกเราอยากขอให้ท่านทำบางอย่างได้ไหมครับ?”+ ³⁶ ท่านถามพวกเขาว่า “จะให้ผมทำอะไรล่ะ?” ³⁷ พวกเขาตอบว่า “เมื่อท่านได้ขึ้นปกครองแล้ว ขอให้เราได้นั่งข้างขวาของท่านคนหนึ่ง ข้างซ้ายคนหนึ่ง”+ ³⁸ แต่พระเยซูบอกพวกเขาว่า “พวกคุณไม่รู้หรอกว่ากำลังขออะไรอยู่ คุณจะดื่มจากถ้วยที่ผมดื่มอยู่ หรือจะรับบัพติศมาแบบเดียวกับที่ผมรับอยู่ได้หรือ?”+ ³⁹ พวกเขาตอบท่านว่า “ได้ครับ” พระเยซูจึงพูดกับพวกเขาว่า “ถูกแล้ว ถ้วยที่ผมดื่มอยู่ พวกคุณจะได้ดื่ม และบัพติศมาที่ผมรับอยู่นั้น พวกคุณก็จะได้รับ+ ⁴⁰ แต่ใครจะได้นั่งข้างขวาหรือข้างซ้ายของผมนั้น ผมไม่ใช่ผู้กำหนด พ่อของผมต่างหากเป็นผู้กำหนด” ⁴¹ เมื่ออัครสาวกอีก 10 คนได้ยินก็ไม่พอใจยากอบกับยอห์นมาก+ ⁴² พระเยซูจึงเรียกอัครสาวกทุกคนมาหาและพูดว่า “พวกคุณรู้ว่าคนที่มีอำนาจในโลกนี้*ชอบทำตัวเป็นนายเหนือประชาชน และพวกคนใหญ่คนโตก็ชอบใช้อำนาจข่มคนอื่น+ ⁴³ แต่พวกคุณต้องไม่เป็นอย่างนั้น ใครอยากเป็นใหญ่ก็ต้องรับใช้คนอื่น+ ⁴⁴ และใครอยากเป็นคนสำคัญที่สุดก็ต้องเป็นทาสรับใช้คนอื่น ⁴⁵ เพราะแม้แต่ ‘ลูกมนุษย์’ ก็ไม่ได้มาให้คนอื่นรับใช้ แต่มารับใช้คนอื่น+ และสละชีวิตเป็นค่าไถ่ให้คนมากมาย”+ ⁴⁶ พระเยซูกับสาวกเดินทางมาถึงเมืองเยรีโค ตอนที่ท่านกับสาวกและคนกลุ่มใหญ่ออกจากเมืองเยรีโค มีขอทานตาบอดคนหนึ่งนั่งอยู่ริมทาง เขาชื่อบาร์ทิเมอัส (ลูกของทิเมอัส)+ ⁴⁷ เมื่อเขาได้ยินว่าพระเยซูชาวนาซาเร็ธกำลังเดินผ่านมาก็ตะโกนเรียกท่านว่า “ท่านเยซู ลูกหลานดาวิดครับ+ ขอเมตตาผมด้วย”+ ⁴⁸ มีหลายคนบอกเขาให้เงียบ แต่เขากลับร้องตะโกนดังขึ้นอีกว่า “ท่านผู้เป็นลูกหลานดาวิดครับ ขอเมตตาผมด้วย” ⁴⁹ พระเยซูจึงหยุดเดินและพูดว่า “เรียกเขามานี่สิ” พวกเขาจึงเรียกผู้ชายตาบอดและบอกเขาว่า “ดีใจด้วย ลุกขึ้นเถอะ ท่านเรียกแล้ว” ⁵⁰ เขาจึงสลัดเสื้อชั้นนอกทิ้ง แล้วรีบลุกไปหาพระเยซู ⁵¹ พระเยซูถามเขาว่า “มีอะไรให้ผมช่วยไหม?” ผู้ชายตาบอดตอบว่า “อาจารย์ครับ+ ช่วยทำให้ผมมองเห็นด้วยเถอะ” ⁵² พระเยซูจึงพูดกับเขาว่า “ไปเถอะ ความเชื่อของคุณทำให้คุณหายเป็นปกติแล้ว”*+ ทันใดนั้น เขาก็มองเห็นได้+ แล้วเดินตามพระเยซูไป

เชิงอรรถ

^ หรือ “ชายแดน”

^ หรือ “ราชอาณาจักร”

^ แปลตรงตัวว่า “ได้ชีวิตตลอดไปเป็นมรดก?”

^ หรือ “ตอนนี้”

^ หรือ “คนที่ถือกันว่าเป็นผู้นำในโลกนี้”

^ หรือ “รอดแล้ว”

ข้อมูลสำหรับศึกษา

ข้ามแม่น้ำจอร์แดน และมาใกล้เขตแดนแคว้นยูเดีย: น่าจะหมายถึงพีเรียซึ่งเป็นเขตแดนทางฝั่งตะวันออกของแม่น้ำจอร์แดน โดยเฉพาะส่วนที่ติดกับแคว้นยูเดีย—ดูข้อมูลสำหรับศึกษาที่ มธ 19:1 และภาคผนวก ก7, แผนที่ 5

หนังสือหย่า: ดูข้อมูลสำหรับศึกษาที่ มธ 19:7

ในตอนแรกที่พระเจ้าสร้างมนุษย์: ในข้อนี้พระเยซูพูดถึงตอนที่พระเจ้าสร้างผู้ชายกับผู้หญิงและให้พวกเขาแต่งงานกัน ซึ่งเป็นการเริ่มต้นของสังคมมนุษย์

พระองค์: สำเนาพระคัมภีร์เก่าแก่บางฉบับใช้คำว่า “พระเจ้า”

หนึ่งเดียว: ดูข้อมูลสำหรับศึกษาที่ มธ 19:5

หย่ากับภรรยา: หรือ “ให้ภรรยาของเขาไป” คำพูดใน มธ 19:9 ซึ่งเป็นประโยคที่ครบถ้วนกว่าจะช่วยให้เข้าใจคำพูดของพระเยซูในข้อนี้ เพราะในมัทธิวมีข้อความเพิ่มเติมว่า “นอกจากเขาหย่าเพราะภรรยาทำผิดศีลธรรมทางเพศ” (ดูข้อมูลสำหรับศึกษาที่ มธ 5:32) ดังนั้น คำพูดของพระเยซูที่บันทึกในหนังสือมาระโกเกี่ยวข้องกับการหย่าเพราะเหตุผลอื่น ๆ นอกเหนือจากการหย่าเพราะฝ่ายหนึ่งทำ “ผิดศีลธรรมทางเพศ” (คำกรีก พอร์เน่อา)

มีชู้ และทำผิดต่อภรรยา: ในข้อนี้พระเยซูไม่ยอมรับคำสอนที่แพร่หลายของพวกรับบีที่ยอมให้ผู้ชายหย่าภรรยาได้ “ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม” (มธ 19:3, 9) แนวคิดเรื่องการที่สามีมีชู้และทำผิดต่อภรรยาเป็นเรื่องแปลกสำหรับชาวยิวส่วนใหญ่ พวกรับบีสอนว่าสามีไม่มีทางมีชู้และทำผิดต่อภรรยา มีแต่ผู้หญิงเท่านั้นที่จะมีชู้ คำพูดของพระเยซูที่แสดงว่าสามีต้องอยู่ภายใต้กฎเกณฑ์ด้านศีลธรรมแบบเดียวกับภรรยาเป็นการให้เกียรติผู้หญิงและยกฐานะทางสังคมของพวกเธอให้สูงขึ้น

ถ้าผู้หญิงหย่ากับสามี: จากคำพูดนี้ พระเยซูยอมรับว่าผู้หญิงมีสิทธิ์หย่ากับสามีที่ไม่ซื่อสัตย์ซึ่งดูเหมือนเป็นเรื่องที่ชาวยิวในสมัยของท่านยอมรับไม่ได้ แต่พระเยซูกำลังบอกว่าสำหรับคริสเตียนแล้วทั้งผู้ชายและผู้หญิงต้องอยู่ใต้มาตรฐานเดียวกัน

เด็ก ๆ: คำว่าเด็ก ๆ อาจหมายถึงเด็กหลายวัย เพราะคำกรีกที่ใช้ในข้อนี้ไม่ได้ใช้กับเด็กทารกหรือเด็กที่เพิ่งเกิดเท่านั้น (มธ 2:8; ลก 1:59) แต่ใช้กับลูกสาวของไยรอสที่อายุ 12 ปีด้วย (มก 5:39-42) อย่างไรก็ตาม ใน ลก 18:15 ซึ่งพูดถึงเหตุการณ์เดียวกันเกี่ยวกับเด็ก ๆ ที่มาหาพระเยซู ลูกาใช้คำกรีกอีกคำหนึ่งที่หมายถึงเด็กเล็ก ๆ หรือเด็กทารกเท่านั้น—ลก 1:41; 2:12

เหมือนเด็กเล็ก ๆ: หมายถึงการมีคุณลักษณะที่ดีเหมือนเด็กเล็ก ๆ เช่น ถ่อมตัว ไว้ใจคนอื่น ยอมรับการสอนและคำแนะนำ—มธ 18:5

กอดเด็ก ๆ: เฉพาะมาระโกเท่านั้นที่บันทึกรายละเอียดนี้ คำกรีกนี้ที่แปลว่า “กอด” มีอยู่แค่ในข้อนี้และที่ มก 9:36 ซึ่งแปลว่า “โอบ” พระเยซูทำสิ่งที่เกินความคาดหมายของพวกผู้ใหญ่ที่พาเด็ก ๆ มาหาท่านเพียงเพื่อจะให้ท่าน “วางมือ” เท่านั้น (มก 10:13) เนื่องจากพระเยซูเป็นพี่ชายคนโตในครอบครัวที่มีเด็กอย่างน้อย 7 คน ท่านจึงเข้าใจว่าเด็กเล็ก ๆ ต้องการอะไร (มธ 13:55, 56) พระเยซูถึงกับอวยพรพวกเขา คำกรีก “อวยพร” ที่ใช้ในข้อนี้อยู่ในรูปคำที่เน้นเป็นพิเศษซึ่งทำให้เข้าใจได้ว่าท่านอวยพรเด็ก ๆ อย่างอ่อนโยนและอบอุ่น

อาจารย์ที่ดีจริง ๆ: ดูเหมือนว่าผู้ชายคนนี้ใช้คำว่า “อาจารย์ที่ดีจริง ๆ” เพื่อเป็นตำแหน่งและเพื่อเอาอกเอาใจพระเยซู เพราะผู้นำศาสนาในสมัยนั้นเรียกร้องให้คนอื่นเรียกพวกเขาด้วยตำแหน่งนี้ ถึงแม้พระเยซูไม่คัดค้านเมื่อมีคนเรียกท่านว่า “อาจารย์” และ “นาย” (ยน 13:13) แต่ท่านต้องการให้เกียรติทั้งหมดกับพ่อของท่าน

ไม่มีใครดีจริง ๆ หรอกนอกจากพระเจ้า: พระเยซูรู้ว่าสิ่งที่พระยะโฮวาทำเป็นมาตรฐานความดีที่สูงส่งที่สุด พระองค์เป็นผู้ปกครององค์สูงสุดและมีสิทธิ์กำหนดว่าอะไรดีอะไรชั่ว การที่อาดัมกับเอวาไม่เชื่อฟังโดยไปกินผลจากต้นไม้ที่ให้รู้ดีรู้ชั่วเป็นการแสดงว่าพวกเขาคิดว่าตัวเองมีสิทธิ์กำหนดมาตรฐานดีชั่วได้เอง (ปฐก 2:17; 3:4-6) แต่พระเยซูไม่เหมือน 2 คนนี้ ท่านถ่อมตัวและให้พ่อของท่านเป็นผู้ตั้งมาตรฐานในเรื่องนั้น พระเจ้าบอกไว้ในคัมภีร์ไบเบิลอย่างชัดเจนว่าอะไรเป็นสิ่งที่ดี—มก 10:19

ด้วยความรัก: เฉพาะมาระโกเท่านั้นที่บันทึกความรู้สึกที่พระเยซูมีต่อชายหนุ่มร่ำรวยซึ่งเป็นหัวหน้าชุมชนคนนี้ (มธ 19:16-26; ลก 18:18-30) เปโตรซึ่งเป็นคนที่มีอารมณ์และความรู้สึกลึกซึ้งอาจเล่าให้มาระโกฟังว่าพระเยซูรู้สึกอย่างไร—ดู “บทนำของหนังสือมาระโก”

อูฐลอดรูเข็มยังง่ายกว่า: พระเยซูใช้อติพจน์หรือคำพูดเกินจริงเพื่อเน้นจุดหนึ่งที่ท่านสอน เหมือนกับที่อูฐจริง ๆ ไม่สามารถลอดรูเข็มเย็บผ้าได้ ก็เป็นไปไม่ได้ที่คนรวยจะเข้าในรัฐบาลของพระเจ้าถ้าเขายังให้ทรัพย์สมบัติเป็นสิ่งที่สำคัญกว่าความสัมพันธ์ที่เขามีกับพระยะโฮวา พระเยซูไม่ได้หมายความว่าจะไม่มีคนรวยได้เข้าในรัฐบาลของพระเจ้าเลย เพราะท่านบอกว่า “พระเจ้าทำได้ทุกอย่าง”—มก 10:27

ถามท่านว่า: สำเนาพระคัมภีร์บางฉบับใช้คำว่า “ถามกันว่า”

ยุคหน้า: หรือ “ยุคที่กำลังจะมาถึง” คำกรีก ไอโอน ที่มักจะแปลว่า “ยุค” อาจหมายถึงสภาพการณ์หรือลักษณะเด่นของโลกหรือบางส่วนของโลกในช่วงเวลาหนึ่งหรือสมัยหนึ่ง ในข้อนี้พระเยซูกำลังพูดถึงช่วงเวลาในอนาคตที่พระเจ้าปกครองซึ่งตอนนั้นทุกคนจะมีชีวิตตลอดไปตามคำสัญญาของพระองค์—ลก 18:29, 30; ดูส่วนอธิบายศัพท์คำว่า “ยุค, โลกนี้”

ขึ้นไปกรุงเยรูซาเล็ม: เยรูซาเล็มอยู่สูงกว่าระดับน้ำทะเลประมาณ 750 เมตร พระคัมภีร์จึงมักบอกว่าผู้นมัสการพระเจ้า “ขึ้นไปกรุงเยรูซาเล็ม” (ลก 2:22; ยน 2:13; กจ 11:2) พระเยซูและสาวกกำลังเดินขึ้นจากหุบเขาจอร์แดน (ดูข้อมูลสำหรับศึกษาที่ มก 10:1) ซึ่งจุดต่ำสุดของหุบเขานี้อยู่ต่ำกว่าระดับน้ำทะเลประมาณ 400 เมตร นี่หมายความว่าพวกเขาต้องเดินไต่ระดับความสูงประมาณ 1,000 เมตรเพื่อไปถึงกรุงเยรูซาเล็ม

ถุยน้ำลายใส่: การถุยน้ำลายใส่คน ๆ หนึ่งหรือถุยน้ำลายใส่หน้าเขาเป็นการแสดงความดูถูก การเป็นศัตรู หรือแสดงถึงความโกรธอย่างมาก ซึ่งทำให้คนที่ถูกถุยน้ำลายใส่ได้รับความอับอาย (กดว 12:14; ฉธบ 25:9) ในข้อนี้พระเยซูบอกว่าท่านจะต้องเจอกับเรื่องนี้ ซึ่งเป็นจริงตามคำพยากรณ์เกี่ยวกับเมสสิยาห์ที่บอกว่า “ผมไม่ได้หันหน้าหนีคนที่มาดูถูกหรือถ่มน้ำลายใส่ผม” (อสย 50:6) พระเยซูถูกถุยน้ำลายใส่ตอนที่อยู่ต่อหน้าศาลแซนเฮดริน (มก 14:65) และท่านถูกทหารโรมันถุยน้ำลายใส่ตอนที่โดนปีลาตสอบสวน (มก 15:19)

ลูกชาย: สำเนาพระคัมภีร์บางฉบับใช้คำว่า “ลูกชาย 2 คน” แต่สำเนาพระคัมภีร์ที่เก่าแก่ส่วนใหญ่ใช้ข้อความที่สั้นกว่า

ยากอบกับยอห์น ลูกชายของเศเบดีเข้าไปหาพระเยซู: จากบันทึกของมัทธิว แม่ของยากอบกับยอห์นเป็นคนเข้าไปขอร้องพระเยซู แต่ดูเหมือนยากอบกับยอห์นเป็นคนต้นคิด ที่ได้ข้อสรุปแบบนี้เพราะบันทึกในมัทธิวบอกว่าเมื่อสาวกอีก 10 คนได้ยินเรื่องนั้น พวกเขาไม่ได้ “ไม่พอใจ” แม่ แต่ไม่พอใจ “พี่น้องสองคนนั้น”—มธ 20:20-24; ดูข้อมูลสำหรับศึกษาที่ มธ 4:21; 20:20

นั่งข้างขวาของท่านคนหนึ่ง ข้างซ้ายคนหนึ่ง: ในข้อนี้ทั้งข้างขวาและซ้ายหมายถึงตำแหน่งที่มีเกียรติและอำนาจ แต่ที่ที่มีเกียรติที่สุดจะอยู่ข้างขวาเสมอ—สด 110:1; กจ 7:55, 56; รม 8:34; ดูข้อมูลสำหรับศึกษาที่ มธ 25:33

ดื่มจากถ้วย: ดูข้อมูลสำหรับศึกษาที่ มธ 20:22

รับบัพติศมาแบบเดียวกับที่ผมรับอยู่: หรือ “ถูกจุ่มแบบที่ผมถูกจุ่มอยู่” ในข้อนี้พระเยซูเทียบเคียงการ “รับบัพติศมา” กับการดื่มจาก “ถ้วย” (ดูข้อมูลสำหรับศึกษาที่ มธ 20:22) พระเยซูเริ่มรับบัพติศมาเข้าสู่ความตายตอนที่ท่านเริ่มทำงานรับใช้ การรับบัพติศมาหรือการจุ่มตัวแบบนี้จะเกิดขึ้นในความหมายที่ครบถ้วนตอนที่ท่านถูกประหารบนเสาทรมานในวันที่ 14 เดือนนิสาน ค.ศ. 33 และการรับบัพติศมานี้จะเสร็จสิ้นอย่างสมบูรณ์ตอนที่ท่านถูกปลุกให้ฟื้นขึ้นจากตาย (รม 6:3, 4) เห็นได้ชัดว่าการรับบัพติศมาเข้าสู่ความตายของพระเยซูต่างจากการรับบัพติศมาในน้ำ เพราะการรับบัพติศมาในน้ำเสร็จสิ้นอย่างสมบูรณ์แล้วตอนที่ท่านเริ่มงานรับใช้ แต่การรับบัพติศมาเข้าสู่ความตายเพิ่งเริ่มต้นตอนนั้น

ทำตัวเป็นนาย: หรือ “ครอบงำ” มีการใช้คำกรีกนี้แค่ 4 ครั้งในพระคัมภีร์คริสเตียนภาคภาษากรีก (มธ 20:25; มก 10:42; 1ปต 5:3; และที่ กจ 19:16 ซึ่งแปลคำนี้ว่า “ทำร้าย”) คำแนะนำของพระเยซูทำให้ผู้ฟังคิดถึงการกดขี่ของพวกโรมันที่ชาวยิวเกลียดชังและการปกครองที่โหดเหี้ยมของราชวงศ์เฮโรด (มธ 2:16; ยน 11:48) ดูเหมือนว่าเปโตรเข้าใจคำพูดของพระเยซู เพราะหลังจากนั้นเขากระตุ้นผู้ดูแลคริสเตียนให้นำหน้าโดยเป็นตัวอย่างที่ดี ไม่ใช่โดยทำตัวเป็นนาย (1ปต 5:3) มีการใช้คำกริยากรีกอีกคำหนึ่งที่เกี่ยวข้องกันใน ลก 22:25 ตอนที่พระเยซูสอนเรื่องคล้าย ๆ กันนี้ และที่ 2คร 1:24 ก็มีการใช้คำกริยานี้ตอนที่เปาโลบอกว่าคริสเตียนต้องไม่เป็น “นายที่คอยควบคุม” ความเชื่อของเพื่อนคริสเตียน

เยรีโค: ดูข้อมูลสำหรับศึกษาที่ มธ 20:29

ขอทานตาบอด: เรื่องราวในมัทธิว (20:30) บอกว่ามีผู้ชายตาบอด 2 คน แต่มาระโกกับลูกา (18:35) พูดถึงแค่คนเดียว โดยดูเหมือนเน้นที่บาร์ทิเมอัส และมีเฉพาะมาระโกเท่านั้นที่บันทึกชื่อของเขาไว้

ชาวนาซาเร็ธ: เป็นฉายาเรียกพระเยซู และต่อมาก็ใช้เรียกสาวกของท่านด้วย (กจ 24:5) เนื่องจากชาวยิวหลายคนมีชื่อว่าเยซู จึงเป็นเรื่องปกติที่จะเพิ่มคำเพื่อระบุตัวตน ซึ่งตามธรรมเนียมในสมัยคัมภีร์ไบเบิล คำที่เพิ่มเข้าไปก็มักจะเป็นถิ่นเดิมหรือบ้านเกิดของคนนั้น (2ซม 3:2, 3; 17:27; 23:25-39; นฮม 1:1; กจ 13:1; 21:29) ตอนพระเยซูเป็นเด็กท่านใช้ชีวิตส่วนใหญ่ที่เมืองนาซาเร็ธแคว้นกาลิลี จึงเป็นเรื่องปกติที่จะใช้คำนี้ต่อท้ายชื่อของท่าน พระเยซูถูกเรียกว่า “ชาวนาซาเร็ธ” ในหลายโอกาส และมีหลายคนเรียกท่านแบบนี้ (มก 1:23, 24; 10:46, 47; 14:66-69; 16:5, 6; ลก 24:13-19; ยน 18:1-7) พระเยซูก็ยอมรับชื่อนี้และเรียกตัวเองแบบนี้ด้วย (ยน 18:5-8; กจ 22:6-8) บนป้ายที่ปีลาตให้ติดไว้บนเสาทรมานของพระเยซู เขาเขียนในภาษาฮีบรู ละติน และกรีกว่า “เยซูชาวนาซาเร็ธ กษัตริย์ของชาวยิว” (ยน 19:19, 20) ตั้งแต่วันเพ็นเทคอสต์ปี ค.ศ. 33 พวกอัครสาวกและคนอื่น ๆ ก็มักพูดถึงพระเยซูว่าเป็นชาวนาซาเร็ธด้วย—กจ 2:22; 3:6; 4:10; 6:14; 10:38; 26:9; ดูข้อมูลสำหรับศึกษาที่ มธ 2:23 ด้วย

ลูกหลานดาวิด: การที่คนตาบอดชื่อบาร์ทิเมอัสเรียกพระเยซูว่า “ลูกหลานดาวิด” แสดงว่าเขายอมรับอย่างเปิดเผยว่าพระเยซูเป็นเมสสิยาห์—ดูข้อมูลสำหรับศึกษาที่ มธ 1:1, 6; 15:25

อาจารย์ครับ: หรือ “รับโบนี” ซึ่งเป็นคำภาษาฮีบรูที่แปลว่า “ครูของฉัน” อาจเป็นได้ว่าตอนแรกคำว่า “รับโบนี” แสดงถึงความเคารพมากกว่าหรือถ่ายทอดความรู้สึกที่อบอุ่นกว่าคำว่า “รับบี” ซึ่งเป็นตำแหน่งที่แปลว่า “อาจารย์” (ยน 1:38) แต่ตอนที่ยอห์นเขียนพระคัมภีร์ เป็นไปได้ว่าคำที่ต่อท้ายคำนี้ (ซึ่งมีความหมายว่า “ของฉัน”) ไม่มีความหมายพิเศษเหมือนแต่ก่อน เลยทำให้ยอห์นแปลคำนี้ว่า “อาจารย์”—ยน 20:16

วีดีโอและรูปภาพ

ฝั่งตะวันออกของแม่น้ำจอร์แดน—พีเรีย

ภาพถ่ายนี้แสดงให้เห็นส่วนหนึ่งของบริเวณที่เรียกว่าพีเรีย แคว้นพีเรียอยู่ทางตะวันออกของแม่น้ำจอร์แดน ทางเหนือสุดของแคว้นนี้อยู่ติดกับเมืองเพลลาและทางใต้สุดติดกับฝั่งตะวันออกของทะเลเดดซี ในคัมภีร์ไบเบิลไม่มีคำว่า “พีเรีย” แต่คำนี้มาจากคำกรีกที่หมายถึง “อีกฝั่งหนึ่ง, ฝั่งตรงข้าม, เลยไป” มีการใช้คำกรีกนี้หลายครั้งในคัมภีร์ไบเบิล และบางครั้งก็ใช้หมายถึงแคว้นพีเรีย (มธ 4:25; มก 3:8) บางครั้งผู้คนจากแคว้นกาลิลีจะเดินทางไปกรุงเยรูซาเล็มโดยผ่านพีเรีย ช่วงท้าย ๆ ที่พระเยซูทำงานรับใช้ ท่านใช้เวลาช่วงหนึ่งสอนผู้คนที่พีเรีย (ลก 13:22) ต่อมา ตอนที่ท่านเดินทางไปกรุงเยรูซาเล็ม ท่านก็ผ่านพีเรียอีกครั้ง—มธ 19:1; 20:17-19; มก 10:1, 32, 46

(1) แม่น้ำจอร์แดน

(2) ที่ราบฝั่งตะวันออกของแม่น้ำจอร์แดน

(3) เขตภูเขาของกิเลอาด

คัมภีร์ไบเบิลฉบับแปลโลกใหม่ (ฉบับศึกษา)

มาระโก 10

ไทย

อ่านคัมภีร์ไบเบิลออนไลน์

https://cms-imgp.jw-cdn.org/img/p/1001070103/univ/art/1001070103_univ_sqr_xl.jpg

ลมศษ

หน้าลิขสิทธิ์ของสิ่งพิมพ์นี้

เชิงอรรถ

ข้อมูลสำหรับศึกษา

วีดีโอและรูปภาพ

เลือกภาษาของคุณ

แชร์