สดุดี 78:1-72
มัสคิล*ของอาสาฟ+
78 เพื่อนร่วมชาติของผม ขอให้ฟังกฎหมาย*ของผมและสนใจ*คำพูดของผม
2 ผมจะพูดเป็นสุภาษิต
ผมจะยกปริศนาโบราณขึ้นมา+
3 เป็นเรื่องที่พวกเราได้ยินและรู้มาแล้วซึ่งปู่ย่าตายายเคยเล่าให้พวกเราฟัง+
4 พวกเราจะไม่ปิดบังเรื่องนี้ไว้จากลูกหลานพวกเราจะเล่าให้คนรุ่นต่อไปฟัง+เรื่องผลงานที่น่ายกย่องของพระยะโฮวาและพลังอำนาจของพระองค์+รวมทั้งสิ่งมหัศจรรย์ต่าง ๆ ที่พระองค์เคยทำ+
5 พระองค์ให้ข้อเตือนใจกับลูกหลานยาโคบและตั้งกฎหมายไว้ในอิสราเอลพระองค์สั่งปู่ย่าตายายของพวกเราให้เล่าเรื่องเหล่านี้ให้ลูก ๆ ฟัง+
6 เพื่อคนรุ่นต่อไปคือเด็ก ๆ ที่จะเกิดมา จะได้รู้เรื่องเหล่านี้+
แล้วพวกเขาจะได้บอกลูกของตัวเองต่อไป+
7 พวกเขาจะได้วางใจพระเจ้า
จะได้ไม่ลืมผลงานของพระองค์+และทำตามคำสั่งของพระองค์+
8 เพื่อพวกเขาจะไม่เป็นเหมือนปู่ย่าตายายซึ่งเป็นพวกที่ดื้อดึงและกบฏ+เป็นคนที่จิตใจไม่มั่นคง+และไม่ซื่อสัตย์ต่อพระเจ้า
9 ชาวเอฟราอิมมีธนูเป็นอาวุธแต่พวกเขาถอยหนีจากสนามรบ
10 พวกเขาไม่รักษาสัญญาที่ทำกับพระเจ้า+และไม่ยอมทำตามกฎหมายของพระองค์+
11 พวกเขาลืมสิ่งที่พระองค์ทำ+และลืมสิ่งมหัศจรรย์ที่พระองค์ทำให้พวกเขาเห็น+
12 พระองค์ทำการอัศจรรย์ต่อหน้าปู่ย่าตายายของพวกเขา+ในแผ่นดินอียิปต์ คือในเขตโศอัน+
13 พระองค์แยกทะเลให้พวกเขาเดินผ่านไปและทำให้น้ำตั้งขึ้นเหมือนเขื่อน*+
14 ตอนกลางวันพระองค์นำพวกเขาไปด้วยเมฆและตอนกลางคืนนำพวกเขาด้วยแสงไฟ+
15 พระองค์ทำให้หินผาแตกออกในที่กันดารและให้พวกเขาดื่มน้ำจนอิ่มเหมือนกับได้ดื่มน้ำจากทะเลสาบ+
16 พระองค์ให้สายน้ำไหลออกมาจากหน้าผาและให้น้ำไหลลงมาเหมือนแม่น้ำ+
17 แต่พวกเขาก็ยังทำผิดต่อพระองค์อยู่เรื่อย ๆและกบฏต่อพระเจ้าองค์สูงสุดในทะเลทราย+
18 พวกเขาท้าทาย*พระเจ้าอยู่ในใจ+และร้องขออาหารที่อยากกิน
19 พวกเขาบ่นต่อว่าพระเจ้าและพูดว่า “พระเจ้าจะจัดหาอาหารให้พวกเราในที่กันดารได้หรือ?”+
20 คิดดูสิ! พระองค์ตีหินแล้วน้ำก็ไหลทะลักออกมาเป็นสาย+
แต่พวกเขาก็ยังถามว่า “พระองค์จะหาอาหารให้พวกเราได้หรือ?พระองค์จะเอาเนื้อให้ประชาชนของพระองค์กินได้หรือ?”+
21 เมื่อพระยะโฮวาได้ยินพวกเขาพูด พระองค์ก็โมโห+มีไฟมาเผายาโคบ+และพระองค์โกรธอิสราเอลมาก+
22 เพราะพวกเขาไม่เชื่อในพระเจ้า+
พวกเขาไม่เชื่อว่าพระองค์จะช่วยให้รอดได้
23 พระองค์จึงสั่งท้องฟ้าที่มีเมฆครึ้มและเปิดประตูท้องฟ้า
24 พระองค์โปรยมานาลงมาให้พวกเขากินพระองค์ส่งอาหารจากท้องฟ้ามาให้พวกเขา+
25 มนุษย์ได้กินอาหารของผู้มีฤทธิ์*+พระองค์ให้พวกเขากินจนอิ่ม+
26 พระองค์ให้ลมตะวันออกในท้องฟ้าพัดมาและให้ลมใต้พัดมาด้วยอำนาจของพระองค์+
27 พระองค์ให้เนื้อตกลงมาใส่พวกเขาเหมือนฝุ่นและให้ฝูงนกตกลงมาเหมือนทรายที่ชายทะเล
28 พระองค์ให้พวกมันตกลงมากลางค่ายและรอบ ๆ เต็นท์ของพระองค์
29 พวกเขากินจนจุกพระองค์ให้สิ่งที่พวกเขาอยากได้+
30 แต่ก่อนที่พวกเขาจะสมใจอยากตอนที่อาหารยังอยู่ในปากพวกเขา
31 พระเจ้าก็โกรธพวกเขามาก+
พระองค์ประหารคนที่แข็งแรงที่สุดของพวกเขา+พระองค์สังหารคนหนุ่ม ๆ ของอิสราเอล
32 แต่พวกเขาก็ยังทำบาปมากขึ้นอีก+และไม่เชื่อเรื่องการอัศจรรย์ที่พระองค์ทำ+
33 พระองค์จึงทำให้ชีวิตพวกเขาสิ้นสุดลงเหมือนพวกเขาเป็นแค่ลมหายใจ+
และทำให้ชีวิตพวกเขาจบลงด้วยความหวาดกลัว
34 แต่ทุกครั้งที่พระเจ้าสังหารพวกเขา พวกเขาก็มาหาพระองค์+พวกเขากลับมาหาพระเจ้า
35 พวกเขานึกได้ว่าพระเจ้าเป็นหินที่แข็งแกร่ง+และพระเจ้าองค์สูงสุดเป็นผู้ไถ่*ของพวกเขา+
36 แต่พวกเขาพยายามพูดหลอกลวงพระองค์และโกหกพระองค์
37 หัวใจของพวกเขาไม่มั่นคงต่อพระองค์+พวกเขาไม่รักษาสัญญาที่ทำไว้กับพระองค์+
38 แต่พระองค์ก็เมตตา+พระองค์ยกโทษให้พวกเขาและไม่ทำลายพวกเขา+
พระองค์อดกลั้นความโกรธไว้หลายครั้ง+พระองค์ไม่ปล่อยความโกรธออกมาทั้งหมด
39 เพราะพระองค์คิดเสมอว่าพวกเขาเป็นมนุษย์+เป็นเหมือนลมที่พัดผ่านไปและไม่หวนคืนมา*
40 พวกเขากบฏต่อพระองค์ในที่กันดารไม่รู้กี่ครั้ง+และทำให้พระองค์เสียใจในทะเลทราย+
41 พวกเขาลองดีกับพระเจ้าครั้งแล้วครั้งเล่า+พวกเขาทำให้พระเจ้าองค์บริสุทธิ์ของอิสราเอลเศร้าใจ*
42 พวกเขาไม่ได้นึกถึงอำนาจของพระองค์ในวันที่พระองค์ช่วย*พวกเขาจากศัตรู+
43 ตอนที่พระองค์ทำการอัศจรรย์ในอียิปต์+และทำสิ่งที่น่ามหัศจรรย์ในเขตโศอัน
44 พระองค์เปลี่ยนคูคลองของแม่น้ำไนล์ให้กลายเป็นเลือด+จนพวกเขาดื่มน้ำในแม่น้ำไม่ได้
45 พระองค์ส่งฝูงเหลือบมาทรมานพวกเขา+และส่งฝูงกบมาทำให้พวกเขาเดือดร้อน+
46 พระองค์ให้ตั๊กแตนที่หิวจัดมากินพืชผลของพวกเขาและให้ฝูงตั๊กแตนมากินผลผลิตจากงานหนักของพวกเขา+
47 พระองค์ใช้ลูกเห็บทำลายต้นองุ่นและต้นมะเดื่อป่าของพวกเขา+
48 พระองค์ให้ลูกเห็บตกใส่สัตว์ที่พวกเขาใช้บรรทุกของ+และให้ฝูงสัตว์ของพวกเขาถูกฟ้าผ่า*
49 พระองค์โกรธพวกเขามากพระองค์โมโหพวกเขาและทำให้พวกเขาทุกข์ลำบากกองทัพทูตสวรรค์ก็นำภัยพิบัติมาให้พวกเขา
50 พระองค์ระบายความโกรธเต็มที่
พระองค์ไม่ไว้ชีวิตพวกเขาและสังหารพวกเขาด้วยโรคระบาด
51 สุดท้าย พระองค์ก็ประหารลูกคนโตทั้งหมดของชาวอียิปต์+คือลูกคนแรกที่เกิดในเต็นท์ของฮาม
52 แล้วพระองค์ก็พาประชาชนของพระองค์ออกมาเหมือนพาฝูงแกะออกมา+และนำพวกเขาไปเหมือนฝูงสัตว์ในที่กันดาร
53 พระองค์นำพวกเขาออกมาอย่างปลอดภัยพวกเขาไม่กลัวอะไรเลย+น้ำทะเลกลืนศัตรูของพวกเขาไป+
54 พระองค์พาพวกเขามาถึงแผ่นดินที่บริสุทธิ์ของพระองค์+คือเขตเทือกเขาที่พระองค์ยึดมาได้ด้วยอำนาจ+
55 พระองค์ไล่ชาติต่าง ๆ ออกไปให้พ้นหน้าพวกเขา+พระองค์แบ่งมรดกให้พวกเขาด้วยสายวัด+พระองค์ให้ตระกูลต่าง ๆ ของอิสราเอลได้อยู่ในบ้านของตัวเอง+
56 แต่พวกเขาก็ยังท้าทาย*พระเจ้าองค์สูงสุดและกบฏต่อพระองค์+พวกเขาไม่ใส่ใจข้อเตือนใจของพระองค์+
57 พวกเขาทิ้งพระองค์และทรยศเหมือนปู่ย่าตายายของพวกเขา+
พวกเขาไว้ใจไม่ได้เหมือนคันธนูที่สายหย่อน+
58 พวกเขาทำให้พระองค์โกรธอยู่เรื่อย ๆ เพราะสถานบูชาบนที่สูง+และทำให้พระองค์โมโหเพราะรูปเคารพแกะสลัก+
59 พระเจ้าเห็นและโกรธมาก+พระองค์จึงทิ้งอิสราเอลและไม่สนใจอีกเลย
60 ในที่สุดพระองค์ก็ทิ้งเต็นท์ศักดิ์สิทธิ์ในเมืองชิโลห์+คือเต็นท์ที่พระองค์เคยอยู่ท่ามกลางมนุษย์+
61 พระองค์ปล่อยให้สัญลักษณ์แห่งอำนาจไปเป็นเชลยและให้ความสง่างามของพระองค์ถูกศัตรูยึดไป+
62 พระองค์ให้ประชาชนของพระองค์ถูกฆ่าด้วยดาบ+พระองค์โกรธประชาชนที่เป็นมรดกของพระองค์
63 คนหนุ่ม ๆ ของพระองค์ถูกไฟเผาและไม่มีใครร้องเพลงแต่งงานให้หญิงสาวบริสุทธิ์
64 พวกปุโรหิตของพระองค์ตายด้วยคมดาบ+และภรรยาม่ายของพวกเขาก็ไม่ร้องไห้+
65 แล้วพระยะโฮวาก็ตื่นขึ้นเหมือนตื่นจากหลับ+เหมือนนักรบ+ที่สร่างเมา
66 พระองค์ไล่ศัตรูให้ถอยไป+พระองค์ทำให้พวกเขาอับอายตลอดไป
67 พระองค์ทิ้งเต็นท์ของโยเซฟพระองค์ไม่เลือกตระกูลเอฟราอิม
68 แต่พระองค์เลือกตระกูลยูดาห์+และภูเขาศิโยนที่พระองค์รัก+
69 พระองค์ทำให้ที่ศักดิ์สิทธิ์ของพระองค์ยั่งยืนเหมือนท้องฟ้า+และเหมือนแผ่นดินที่พระองค์สร้างไว้ให้อยู่ตลอดไป+
70 พระองค์เลือกดาวิด+ผู้รับใช้ของพระองค์แล้วพาเขามาจากคอกแกะ+
71 และมาจากการดูแลแกะที่มีลูกอ่อนแล้วตั้งเขาให้เป็นผู้เลี้ยงดูยาโคบประชาชนของพระองค์+คืออิสราเอลมรดกของพระองค์+
72 เขาจึงเลี้ยงดูคนเหล่านั้นด้วยความจริงใจ+และนำทางพวกเขาด้วยความชำนาญ+
เชิงอรรถ
^ หรือ “คำสั่งสอน”
^ แปลตรงตัวว่า “เงี่ยหูฟัง”
^ หรือ “กำแพง”
^ แปลตรงตัวว่า “ลองดี”
^ หรือ “ของทูตสวรรค์”
^ หรือ “ผู้แก้แค้น”
^ หรืออาจแปลได้ว่า “และพลังชีวิตออกไปแล้วไม่กลับมา”
^ หรือ “เจ็บปวด”
^ แปลตรงตัวว่า “ไถ่”
^ หรืออาจแปลได้ว่า “มีไข้สูง”
^ แปลตรงตัวว่า “ลองดี”