อพยพ 13:1-22
13 และพระยะโฮวาพูดกับโมเสสว่า
2 “ลูกชายคนโตทุกคนและลูกสัตว์ที่เป็นตัวผู้ตัวแรกทุกตัวของชาวอิสราเอล ขอให้แยกไว้ต่างหากให้เรา ลูกชายคนโตและลูกสัตว์ที่เป็นตัวผู้ตัวแรกนั้นเป็นของเรา”+
3 โมเสสจึงพูดกับประชาชนว่า “ขอให้ระลึกถึงวันนี้ วันที่พระยะโฮวานำพวกคุณออกจากอียิปต์+ดินแดนของการเป็นทาสด้วยพลังอำนาจของพระองค์+ ดังนั้น อย่ากินขนมปังที่ใส่เชื้อ
4 พวกคุณออกมาในวันนี้ของเดือนอาบีบ*+
5 พอพระยะโฮวานำพวกคุณเข้าไปในแผ่นดินของชาวคานาอัน ชาวฮิตไทต์ ชาวอาโมไรต์ ชาวฮีไวต์ ชาวเยบุส+ ซึ่งเป็นแผ่นดินที่มีน้ำนมและน้ำผึ้งมากมาย+ ที่พระองค์สาบานกับบรรพบุรุษของพวกคุณไว้ว่าจะให้กับพวกคุณ+ ขอให้พวกคุณฉลองเทศกาลนี้ในเดือนอาบีบ
6 พวกคุณต้องกินขนมปังไม่ใส่เชื้อเป็นเวลา 7 วัน+ และในวันที่เจ็ดจะเป็นเทศกาลฉลองให้พระยะโฮวา
7 ตลอด 7 วันนั้น ให้กินขนมปังไม่ใส่เชื้อ+ อย่าให้มีขนมปังที่ใส่เชื้อ+และแป้งเชื้ออยู่ในเขตแดนของคุณเลย
8 ในวันนั้น ให้บอกลูกชายของคุณว่า ‘พ่อทำแบบนี้เพื่อระลึกถึงสิ่งดี ๆ ที่พระยะโฮวาได้ทำเพื่อพ่อตอนที่ออกจากอียิปต์’+
9 เทศกาลนี้จะเตือนใจคุณให้ระลึกถึงเหตุการณ์นั้น เหมือนเป็นสัญลักษณ์ที่เขียนไว้ที่มือและที่หน้าผากของคุณ+ คุณจะได้พูดถึงข้อกฎหมายของพระยะโฮวา เพราะพระยะโฮวานำคุณออกจากอียิปต์ด้วยพลังอำนาจของพระองค์
10 พวกคุณต้องทำตามคำสั่งนี้ทุกปีในเวลาที่กำหนดไว้+
11 “พอพระยะโฮวาพาคุณเข้าไปในแผ่นดินของชาวคานาอันซึ่งพระองค์สาบานกับคุณและกับบรรพบุรุษของคุณไว้ว่าจะให้กับคุณ+
12 ขอให้ถวายลูกชายคนโตทุกคนและลูกสัตว์ที่เป็นตัวผู้ตัวแรกทุกตัวของคุณให้พระยะโฮวา ลูกชายคนโตและลูกสัตว์ที่เป็นตัวผู้ตัวแรกนั้นเป็นของพระยะโฮวา+
13 คุณต้องไถ่ลูกชายคนโตทุกคนของคุณ ส่วนลูกลาตัวผู้ตัวแรกนั้นต้องใช้แกะไถ่ ถ้าไม่ไถ่ จะต้องทุบคอมันให้หัก+
14 “ถ้าวันข้างหน้าลูกชายของคุณมาถามว่า ‘ทำไมถึงทำแบบนี้?’ ขอให้บอกเขาว่า ‘พระยะโฮวาพาพวกเราออกจากอียิปต์ดินแดนของการเป็นทาสด้วยพลังอำนาจของพระองค์+
15 ตอนที่ฟาโรห์ใจแข็งกระด้างไม่ยอมปล่อยพวกเรา+ พระยะโฮวาประหารชีวิตลูกชายคนโตทุกคนของชาวอียิปต์และลูกสัตว์ที่เป็นตัวผู้ตัวแรกทุกตัวในอียิปต์+ นี่แหละเป็นเหตุผลที่พวกเราถวายลูกสัตว์ที่เป็นตัวผู้ตัวแรกทุกตัวให้พระยะโฮวา ส่วนลูกชายคนโตทุกคนนั้นเราไถ่ไว้’
16 การทำแบบนี้จะเตือนใจคุณ ซึ่งจะเป็นเหมือนสัญลักษณ์อยู่ที่มือและเป็นเหมือนแถบผ้าที่คาดไว้ที่หน้าผากของคุณ+ เพราะพระยะโฮวาได้นำพวกเราออกจากอียิปต์ด้วยพลังอำนาจของพระองค์”
17 ตอนที่ฟาโรห์ปล่อยชาวอิสราเอลออกไปนั้น พระเจ้าไม่ได้นำพวกเขาไปทางแผ่นดินของชาวฟีลิสเตียถึงแม้เป็นทางที่ใกล้ เพราะพระเจ้าพูดว่า “ถ้าชาวอิสราเอลเจอกับสงคราม พวกเขาอาจจะเปลี่ยนใจแล้วหันกลับไปที่อียิปต์อีก”
18 พระเจ้าจึงนำชาวอิสราเอลอ้อมไปทางที่กันดารแถบทะเลแดง+ ชาวอิสราเอลก็ออกจากอียิปต์เป็นหมู่เหล่าเหมือนกองทัพ
19 โมเสสเอากระดูกของโยเซฟไปด้วย เพราะโยเซฟได้ให้ลูกหลานของอิสราเอลสาบานเรื่องนี้ไว้ โยเซฟพูดว่า “พระเจ้าจะช่วยพวกคุณทุกคน และพวกคุณต้องเอากระดูกของผมออกไปด้วย”+
20 พวกเขาออกจากสุคคทและไปตั้งค่ายพักที่เอธามริมเขตแดนของที่กันดาร
21 พระยะโฮวานำทางพวกเขาด้วยเสาเมฆในตอนกลางวัน+ และเสาไฟในตอนกลางคืนเพื่อให้มีแสงสว่าง พวกเขาจึงเดินทางได้ทั้งกลางวันและกลางคืน+
22 เสาเมฆที่นำหน้าพวกเขาในตอนกลางวันและเสาไฟในตอนกลางคืนอยู่กับพวกเขาเสมอ+
เชิงอรรถ
^ ดูภาคผนวก ข15