โยบ 19:1-29
19 โยบตอบว่า
2 “พวกคุณจะทำให้ผมโกรธ+และพูดให้ผมช้ำใจไปอีกนานแค่ไหน?+
3 พวกคุณด่าว่า*ผมเป็นสิบครั้งแล้วพวกคุณไม่อายหรือที่ทำกับผมอย่างนี้?+
4 ถ้าผมทำผิดจริงมันก็เป็นเรื่องของผม
5 ถ้าพวกคุณยังจะยกตัวเองเหนือกว่าผมและอ้างว่าทำถูกแล้วที่ด่าว่าผม
6 ก็ขอให้รู้ไว้ว่า พระเจ้านั่นแหละที่หลอกลวงผมพระองค์ใช้ตาข่ายจับผม
7 ผมร้องคร่ำครวญไม่หยุดว่า ‘ผมถูกทำร้าย!’ แต่ไม่มีใครฟัง+ผมร้องขอความช่วยเหลือ แต่ไม่ได้รับความเป็นธรรม+
8 พระองค์ตั้งกำแพงหินกั้นทางเดินของผมจนผมผ่านไปไม่ได้และทำให้ทางของผมมืดมิด+
9 พระองค์ทำให้ผมไม่เหลือศักดิ์ศรีและถอดมงกุฎออกจากหัวผม
10 พระองค์โจมตีผมจากทุกทิศทางจนย่อยยับพระองค์ทำลายความหวังของผมเหมือนถอนรากต้นไม้
11 พระองค์โกรธผมมากและมองผมเป็นศัตรู+
12 กองทัพของพระองค์มาล้อมผมและตั้งค่ายรอบเต็นท์ของผม
13 พระองค์ไล่พี่น้องของผมไปไกลคนที่รู้จักผมก็หนีหน้าไปหมด+
14 เพื่อนสนิท*ก็หายไปหมดคนที่ผมรู้จักดีก็ลืมผมไปแล้ว+
15 แขกในบ้าน+และทาสหญิงมองผมเป็นคนแปลกหน้าพวกเขาเห็นผมเป็นคนต่างชาติ
16 ผมเรียกหาคนรับใช้ แต่เขาไม่ตอบผมถึงกับต้องอ้อนวอนให้เขาเห็นใจ
17 ภรรยาผมรังเกียจลมหายใจของผม+และพี่น้องท้องเดียวกันก็ยังขยะแขยงผม
18 แม้แต่เด็กเล็ก ๆ ก็ดูถูกผมพวกเขาหัวเราะเยาะตอนที่ผมลุกขึ้น
19 เพื่อนสนิททุกคนพากันเกลียดผม+คนที่ผมรักก็ต่อต้านผม+
20 ผมผอมจนเหลือแต่หนังหุ้มกระดูก+และเกือบจะไม่รอด*
21 ได้โปรดเถอะเพื่อน สงสารผมหน่อยพระเจ้าทำร้ายผมแล้ว+
22 ทำไมพวกคุณข่มเหงและโจมตีผมไม่หยุด+เหมือนที่พระเจ้าทำกับผม?+
23 ผมอยากให้เขียนคำพูดของผมไว้อยากให้จดไว้ในสมุด
24 สลักมันไว้บนหินด้วยเหล็กแหลมและตะกั่วให้มันคงอยู่ตลอดไป
25 เพราะผมรู้ดีว่าผู้ที่ไถ่ผมยังมีชีวิตอยู่+ในที่สุดเขาจะมาและลุกขึ้นยืนบนแผ่นดิน
26 หลังจากผิวหนังของผมเสียไปหมดแล้วตอนที่ผมยังมีชีวิตอยู่ ผมก็จะได้เห็นพระเจ้า
27 ผมเองจะเห็นพระเจ้าผมจะเห็นพระองค์ด้วยตาของผม คนอื่นจะไม่เห็น+
แต่ตอนนี้ผมเหนื่อยล้าเต็มที
28 เพราะพวกคุณพูดว่า ‘เราไปข่มเหงเขาเมื่อไร?’+
เหมือนกับจะบอกว่าปัญหาทั้งหมดเกิดจากตัวผม
29 พวกคุณนั่นแหละที่ต้องกลัวดาบ+เพราะคนทำผิดจะถูกลงโทษด้วยดาบพวกคุณควรรู้ว่ามีผู้พิพากษาอยู่”+