โยบ 20:1-29
20 โศฟาร์+ชาวนาอามาห์ตอบว่า
2 “ผมไม่สบายใจจนต้องพูดออกมาเพราะผมรู้สึกหงุดหงิดมาก
3 ผมได้ยินคุณพูดดูถูกผมและเพราะผมมีความเข้าใจผมจึงต้องตอบ
4 คนรู้ดีอย่างคุณคงจะรู้อยู่แล้วเพราะมันเป็นอย่างนี้มาตั้งแต่มีมนุษย์*อยู่บนโลก+
5 คนชั่วร้องดีใจได้ไม่นานและคนทิ้งพระเจ้ามีความสุขแค่ชั่วคราว+
6 แม้เขายิ่งใหญ่คับฟ้าและหัวของเขาสูงไปถึงเมฆ
7 เขาจะพินาศไปตลอดกาลเหมือนอุจจาระของเขาเองคนที่เคยเห็นเขาจะพากันถามว่า ‘เขาไปไหนแล้ว?’
8 เขาจะสลายไปเหมือนความฝัน และจะไม่มีใครเห็นเขาอีกเขาจะเลือนหายไปเหมือนภาพฝันตอนกลางคืน
9 คนที่เคยเห็นเขาจะไม่ได้เห็นเขาอีกครอบครัวของเขาก็จะไม่เห็นหน้าเขาด้วย+
10 ลูก ๆ ของเขาจะไปขอให้คนจนช่วยและเขาจะต้องคืนสมบัติที่เอาของคนอื่นมา+
11 กระดูกของเขาเคยมีเรี่ยวแรงเหมือนคนหนุ่มแต่เรี่ยวแรงของเขาจะไปอยู่กับเขาในดิน
12 ถ้าความชั่วเป็นเหมือนของหวานในปากเขาและเขาอมมันไว้ใต้ลิ้น
13 ถ้าเขาดื่มด่ำกับรสชาติของมันจนไม่อยากคายและให้มันอยู่ในปากอย่างนั้น
14 อาหารนั้นจะกลับเปรี้ยวในท้องเขาและจะเป็นเหมือนพิษงูเห่าอยู่ในตัวเขา
15 เขากลืนความมั่งคั่งลงไป แต่ก็ต้องอาเจียนออกมาพระเจ้าจะเอามันออกมาจากท้องเขา
16 เขาจะดูดกินพิษงูเห่าและจะตายเพราะเขี้ยว*งู
17 เขาจะไม่ได้เห็นสายน้ำอีกและไม่ได้เห็นน้ำผึ้งกับน้ำนม*ที่ไหลมาไม่ขาดสายด้วย
18 เขาจะต้องคืนข้าวของโดยที่ยังไม่ได้ใช้*เขาจะไม่ได้ใช้เงินที่ค้าขายมาได้+
19 เพราะเขาเหยียบย่ำและทอดทิ้งคนยากจนเขายึดบ้านที่ตัวเองไม่ได้สร้าง
20 เขาจะไม่มีความสงบใจและทรัพย์สมบัติจะไม่ช่วยให้เขารอด
21 จะไม่มีอะไรเหลือให้เขากินอีกเพราะอย่างนั้น ความเจริญรุ่งเรืองของเขาจึงไม่ยั่งยืน
22 พอรวยมาก ๆ เขาก็จะเป็นทุกข์เขาจะเจอแต่เรื่องร้าย ๆ
23 ตอนที่เขากำลังกินอยู่พระเจ้าจะเทความโกรธลงมาเหมือนฝนให้ไหลเข้าไปในท้องเขาจนเต็ม
24 เมื่อเขาหนีอาวุธเหล็กลูกธนูจากคันธนูทองแดงจะเสียบตัวเขา
25 เขาดึงลูกศรออกจากหลังและดึงลูกธนูวาววับออกจากถุงน้ำดีเขาหวาดกลัวสุดขีด+
26 ทรัพย์สมบัติของเขาจะหายไปในความมืดไฟที่ไม่มีใครพัดให้ลุกโชนจะเผาตัวเขาคนในเต็นท์ของเขาที่เหลือรอดจะเจอหายนะ
27 สวรรค์จะเปิดโปงความผิดของเขาแผ่นดินจะลุกขึ้นต่อสู้กับเขา
28 น้ำจะพัดบ้านของเขาหายไปจะมีกระแสน้ำที่เชี่ยวกรากในวันที่พระเจ้าโกรธ
29 นี่คือของขวัญที่พระเจ้าให้กับคนชั่วเป็นมรดกที่พระเจ้าเตรียมไว้ให้เขา”
เชิงอรรถ
^ คำว่า “มนุษย์” ในภาษาฮีบรูคือ “อาดัม”
^ แปลตรงตัวว่า “ลิ้น”
^ หรือ “เนย”
^ แปลตรงตัวว่า “ไม่ได้กลืน”