โยบ 3:1-26
3 หลังจากนั้น โยบก็แช่งวันที่ตัวเองเกิดมา+
2 โยบพูดว่า
3 “ขอให้วันที่ผมเกิดมาพินาศ+ให้คืนที่มีคนพูดว่า ‘มีเด็กเกิด!’ พินาศไปด้วย
4 ขอให้วันนั้นมืดมน
ขอพระเจ้าเบื้องบนอย่าสนใจวันนั้นให้วันนั้นไม่มีแสงสว่าง
5 ขอให้ความมืดมิดปกคลุม*วันนั้น
ให้วันนั้นมีแต่เมฆฝน
ให้ความมืดที่น่ากลัวบดบังแสงของวันนั้นเสีย
6 ขอให้คืนนั้นเป็นคืนที่มืดมิด+อย่าให้วันนั้นเป็นวันที่มีความสุขอย่านับวันนั้นไว้ในเดือนไหนเลย
7 คงจะดีถ้าคืนนั้นไม่มีใครเกิดมาขอให้คืนนั้นไม่มีเสียงร้องดีใจ
8 ใครที่ปลุกเลวีอาธาน*+ให้ตื่นได้ขอให้พวกเขาสาปแช่งวันนั้น
9 ขอให้ดาวตอนรุ่งเช้าของวันนั้นมืดไปอย่าให้วันนั้นได้พบแสงสว่างอย่าให้วันนั้นเห็นแสงอาทิตย์ยามเช้า
10 เพราะแม่คลอดผมในวันนั้น+ผมจึงหนีความทุกข์ไม่พ้น
11 ทำไมผมไม่ตายตั้งแต่เกิด?
ทำไมผมไม่ตายตั้งแต่ตอนคลอด?+
12 ทำไมถึงมีตักให้ผมนอนและมีนมให้ผมดูด?
13 ไม่อย่างนั้น ตอนนี้ผมคงได้นอนอย่างสงบ+และได้หลับพักผ่อน+
14 กับพวกกษัตริย์และที่ปรึกษาที่เคยสร้างสุสานของตัวเองซึ่งพังไปหมดแล้ว
15 กับพวกเจ้านายซึ่งมีทองคำและมีเงินเต็มบ้าน
16 ทำไมผมไม่เป็นเหมือนเด็กที่ตายในท้องแม่ซึ่งไม่เคยได้เห็นแสงสว่าง?
17 ในหลุมศพ แม้แต่คนชั่วก็ไม่ร้อนใจและคนที่เหน็ดเหนื่อยก็ได้พักผ่อน+
18 ที่นั่น พวกนักโทษต่างก็อยู่อย่างสงบพวกเขาไม่ได้ยินเสียงคนไล่ให้ไปทำงาน
19 ที่นั่น ไม่ว่าคนใหญ่คนโตหรือคนต่ำต้อยก็เหมือนกัน+ทาสก็เป็นอิสระจากนาย
20 ทำไมพระองค์ให้คนที่ทุกข์ยากเห็นแสงสว่างต่อไปและให้คนที่ทุกข์ทรมานยังมีชีวิตอยู่?+
21 ทำไมคนที่อยากตายไม่ได้ตาย?+
พวกเขาโหยหาความตายยิ่งกว่าโหยหาสมบัติที่ซ่อนอยู่
22 พวกเขาดีใจเหลือเกินที่ได้ลงหลุมศพเสียที
23 ทำไมพระเจ้าทำให้คนคนหนึ่งอับจนหนทาง+แต่ก็ให้เขาเห็นแสงสว่างต่อไป?
24 ผมกินอาหารไปถอนหายใจไป+ผมคร่ำครวญ+เสียงดังเหมือนน้ำไหลไม่หยุด
25 เพราะสิ่งที่ผมหวาดหวั่นเกิดขึ้นกับผมแล้วและสิ่งที่ผมกลัวก็เป็นจริงแล้ว
26 ผมไม่สบายใจ ไม่สงบใจ และไม่ได้พักผ่อนความทุกข์ก็ยังประดังเข้ามาอีกไม่หยุดหย่อน”
เชิงอรรถ
^ หรือ “ความมืดและเงาของความตาย”
^ เข้าใจว่าหมายถึงจระเข้หรือสัตว์น้ำขนาดใหญ่ที่แข็งแรงชนิดอื่น ๆ