โยบ 30:1-31

30  “ตอน​นี้​คน​ที่​อายุ​น้อย​กว่า​ผม​กลับ​หัวเราะ​เยาะ​ผม+ทั้ง ๆ ที่​เมื่อ​ก่อน​ผม​ไม่​ยอม​ให้​พ่อ​ของ​พวก​เขา​อยู่​กับ​หมา​เฝ้า​แกะ​ของ​ผม​ด้วย​ซ้ำ 2  แล้ว​พวก​เขา​จะ​มี​ประโยชน์​อะไร​กับ​ผม?เรี่ยว​แรง​พวก​เขา​ก็​ไม่​มี 3  พวก​เขา​หมด​แรง​เพราะ​อดอยาก​ขาด​แคลนพวก​เขา​กิน​ดิน​แห้งบน​แผ่นดิน​ที่​ถูก​ทำลาย​และ​ถูก​ทิ้ง​ร้าง 4  พวก​เขา​เก็บ​ใบ​ไม้​ใบ​หญ้า*มา​กินและ​เก็บ​ราก​ไม้​ใน​ป่า​ที่​ไม่​มี​ประโยชน์​มา​เป็น​อาหาร 5  พวก​เขา​ถูก​ขับ​ไล่​ออก​จาก​ชุมชน+ผู้​คน​ตะโกน​ไล่​พวก​เขา​เหมือน​เป็น​ขโมย 6  พวก​เขา​อาศัย​อยู่​ตาม​หุบเขาใน​โพรง​ใต้​ดิน​และ​ใน​ซอก​หิน 7  พวก​เขา​ร้อง​ออก​มา​จาก​พุ่ม​ไม้และ​เบียด​กัน​อยู่​ใน​ดง​ต้น​ตำแย 8  พวก​เขา​ถูก​ผลัก​ไส*ออก​ไป​จาก​แผ่นดินเพราะ​เป็น​ลูก​ของ​คน​โง่​และ​คน​ชั้น​ต่ำ 9  แต่​ตอน​นี้​พวก​เขา​กลับ​มา​ร้อง​เพลง​เยาะเย้ย​ผม+และ​ดูถูก​เหยียด​หยาม​ผม+ 10  พวก​เขา​เกลียด​ผม​และ​ไม่​ยอม​เข้า​ใกล้+แถม​ยัง​กล้า​ถ่ม​น้ำลาย​ใส่​หน้า​ผม+ 11  เพราะ​พระเจ้า​ทำ​ให้​ผม​หมด​ทาง​สู้*และ​ตก​ต่ำพวก​เขา​จึง​ทำ​อะไร​โดย​ไม่​เกรง​ใจ​ผม​เลย 12  พวก​เขา​ลุก​ฮือ​ขึ้น​มา​ทาง​ขวา​ของ​ผมพวก​เขา​ปล่อย​ให้​ผม​หนีแล้ว​ก็​ตั้ง​สิ่ง​กีด​ขวาง​ที่​เป็น​อันตราย​ไว้​ตาม​ทาง 13  พวก​เขา​ทำลาย​ทาง​ที่​ผม​เดินทำ​ให้​ผม​ลำบาก​ยิ่ง​กว่า​เดิม+และ​ไม่​มี​ใคร​หยุด​พวก​เขา​ได้* 14  พวก​เขา​เข้า​มา​เหมือน​ผ่าน​ช่อง​กว้าง​ใน​กำแพงพวก​เขา​โจมตี​ผม​ตอน​ที่​ผม​กำลัง​แย่ 15  ผม​หวาด​กลัว​เหลือ​เกินศักดิ์ศรี​ของ​ผม​สาบสูญ​ไป​เหมือน​ลมและ​ความ​หวัง​ที่​ผม​จะ​รอด​ก็​สูญ​สลาย​ไป​เหมือน​เมฆ 16  ชีวิต​ผม​เหลือ​น้อย​เต็ม​ที​แล้ว+ทุก​วัน​มี​แต่​ความ​ทุกข์​ทรมาน+ 17  ตอน​กลางคืน​ผม​ปวด​ไป​ถึง​กระดูก*+ผม​เจ็บ​ปวด​อยู่​ไม่​หาย+ 18  เสื้อ​ผ้า*ของ​ผม​ถูก​กระชาก​ออก*คอ​เสื้อ​รัด​แน่น​จน​ผม​หายใจ​ไม่​ออก 19  พระเจ้า​เหวี่ยง​ผม​ลง​ใน​โคลนผม​กลาย​เป็น​แค่​ฝุ่น​และ​ขี้เถ้า 20  ผม​ร้อง​ให้​พระองค์​ช่วย แต่​พระองค์​ไม่​ตอบ+ผม​ลุก​ขึ้น​ยืน แต่​พระองค์​มอง​ดู​เฉย ๆ 21  พระองค์​หัน​มา​เล่น​งาน​ผม​อย่าง​หนัก+พระองค์​ทำ​ร้าย​ผม​ไม่​ยั้ง​มือ 22  พระองค์​ให้​ลม​หอบ​ผม​ขึ้น​ไปแล้ว​ก็​เหวี่ยง​ผม​ไป​มา​ใน​พายุ 23  เพราะ​ผม​รู้​ว่า​พระองค์​จะ​ฆ่า​ผม​ให้​ตายและ​ส่ง​ผม​ไป​ยัง​ที่​ที่​ทุก​คน​ต้อง​ไป 24  คง​ไม่​มี​ใคร​ตี​คน​บอบช้ำ​ให้​ตาย+ตอน​ที่​เขา​ร้อง​ขอ​ความ​ช่วยเหลือ​ใน​ยาม​ยาก​ลำบาก 25  ผม​เคย​ร้องไห้​เมื่อ​เห็น​คน​ตก​ทุกข์​ได้​ยาก​ไม่​ใช่​หรือ? ผม​เคย​โศก​เศร้า​เมื่อ​เห็น​คน​ยาก​จน​ไม่​ใช่​หรือ?+ 26  ผม​หวัง​ว่า​จะ​ได้​อะไร​ดี ๆ แต่​กลับ​เจอ​เรื่อง​ร้าย ๆผม​หวัง​จะ​เห็น​แสง​สว่าง แต่​กลับ​มี​ความ​มืด 27  จิตใจ​ของ​ผม​ไม่​เคย​สงบความ​ทุกข์​ก็​ประดัง​เข้า​มา 28  ผม​เดิน​ไป​มา​หน้า​ตา​โศก​เศร้า+ ไม่​เห็น​แสง​แดด ผม​ลุก​ขึ้น​ท่ามกลาง​ฝูง​ชน​และ​ร้อง​ให้​คน​ช่วย 29  ผม​กลาย​เป็น​พี่​น้อง​กับ​หมาในและ​เป็น​เพื่อน​กับ​นก​กระจอกเทศ+ 30  ผิวหนัง​ของ​ผม​ดำ​คล้ำ​และ​หลุด​ลอก+กระดูก​ก็​ร้อน​แทบ​ลุก​เป็น​ไฟ* 31  พิณ​ของ​ผม​มี​ไว้​เล่น​เพลง​เศร้า​เท่า​นั้นและ​เสียง​ปี่​ของ​ผม​คลอ​ไป​กับ​เสียง​ร้องไห้

เชิงอรรถ

หรือ “ต้น​ชะ​คราม”
แปล​ตรง​ตัว​ว่า “ถูก​เฆี่ยน”
แปล​ตรง​ตัว​ว่า “ทำ​ให้​สาย​ธนู​ของ​ผม​หย่อน”
หรือ​อาจ​แปล​ได้​ว่า “ไม่​มี​ใคร​ช่วย​พวก​เขา”
แปล​ตรง​ตัว​ว่า “กระดูก​ผม​ถูก​เจาะ”
อาจ​หมาย​ถึง​ผิวหนัง​ของ​เขา
หรือ​อาจ​แปล​ได้​ว่า “ความ​เจ็บ​ป่วย​ร้ายแรง​ทำ​ให้​ผม​เสีย​โฉม”
หรือ​อาจ​แปล​ได้​ว่า “ร้อน​เพราะ​เป็น​ไข้”

ข้อมูลสำหรับศึกษา

วีดีโอและรูปภาพ