จดหมายฉบับแรกถึงคริสเตียนในเมืองโครินธ์ 11:1-34
11 ขอให้เลียนแบบผมเหมือนที่ผมเลียนแบบพระคริสต์+
2 ผมขอชมพวกคุณที่นึกถึงผมเสมอไม่ว่าในเรื่องอะไรก็ตามและทำตามคำแนะนำ*ที่ผมเคยบอกไว้
3 แต่ผมอยากให้พวกคุณรู้ว่า พระคริสต์เป็นผู้นำของผู้ชายทุกคน+ ผู้ชายเป็นผู้นำของผู้หญิง+ และพระเจ้าเป็นผู้นำของพระคริสต์+
4 ผู้ชายที่อธิษฐานหรือพยากรณ์ทั้งที่คลุมหัวอยู่ก็ทำให้ผู้นำ*ของเขาอับอาย
5 ส่วนผู้หญิงที่อธิษฐานหรือพยากรณ์+และไม่มีอะไรคลุมหัวก็ทำให้ผู้นำ*ของเธออับอาย เหมือนเธอโกนหัว
6 ถ้าผู้หญิงไม่คลุมหัวก็ให้เธอตัดผมเกรียนไปเลย แต่ถ้าเป็นเรื่องน่าอายที่ผู้หญิงจะตัดผมเกรียนหรือโกนหัว ก็ให้เธอคลุมหัวดีกว่า
7 ผู้ชายไม่ควรคลุมหัว เพราะผู้ชายถูกสร้างตามแบบพระเจ้า+และทำให้พระองค์ได้รับเกียรติ แต่ผู้หญิงทำให้ผู้ชายได้รับเกียรติ
8 ผู้ชายไม่ได้มาจากผู้หญิง แต่ผู้หญิงมาจากผู้ชาย+
9 และผู้ชายไม่ได้ถูกสร้างสำหรับผู้หญิง แต่ผู้หญิงถูกสร้างสำหรับผู้ชาย+
10 ด้วยเหตุผลทั้งหมดนี้ ผู้หญิงจึงควรคลุมหัวของเธอเพื่อแสดงถึงการยอมอยู่ใต้อำนาจ และเพื่อเห็นแก่พวกทูตสวรรค์+
11 แต่สำหรับสาวกของผู้เป็นนาย ผู้หญิงไม่แตกต่างจากผู้ชายและผู้ชายก็ไม่แตกต่างจากผู้หญิง
12 ผู้หญิงเกิดมาจากผู้ชายก็จริง+ แต่ผู้ชายก็เกิดมาจากผู้หญิงด้วย และทุกสิ่งเกิดมาจากพระเจ้า+
13 พวกคุณคิดว่าเหมาะไหมถ้าผู้หญิงจะอธิษฐานถึงพระเจ้าโดยไม่คลุมหัว?
14 พวกคุณก็รู้ไม่ใช่หรือว่า ตามธรรมชาติแล้วถ้าผู้ชายไว้ผมยาวก็ทำให้เขาไม่มีเกียรติ
15 แต่ถ้าผู้หญิงไว้ผมยาวก็ทำให้เธอดูสง่า เพราะเส้นผมของเธอมีไว้คลุมหัวแทนผ้า
16 ถึงแม้ใครอยากจะโต้แย้งเรื่องนี้ พวกเราและประชาคมต่าง ๆ ของพระเจ้าก็จะไม่ทำตามธรรมเนียมอื่น
17 แต่เมื่อแนะนำเรื่องเหล่านี้ ผมชมพวกคุณไม่ได้ เพราะเมื่อพวกคุณมาประชุมกัน แทนที่จะได้รับประโยชน์ กลับเป็นผลเสียมากกว่า
18 อย่างแรก เมื่อพวกคุณมาประชุม ผมได้ยินมาว่าพวกคุณแตกแยกกัน และผมเชื่อว่าเรื่องนี้คงจะจริงอยู่บ้าง
19 การแบ่งพรรคแบ่งพวกในหมู่พวกคุณคงเกิดขึ้นแน่+ และนั่นจะทำให้เห็นชัดว่าใครเป็นคนที่พระเจ้าพอใจ
20 ตอนที่พวกคุณมาประชุมกัน พวกคุณไม่ได้ตั้งใจมากินอาหารมื้อเย็นของพระคริสต์*จริง ๆ+
21 เพราะพอถึงเวลาที่จะกินอาหารมื้อเย็นของพระคริสต์ พวกคุณบางคนก็กินอาหารมาก่อนแล้ว บางคนก็หิว ส่วนบางคนก็เมา
22 พวกคุณไม่มีบ้านที่จะกินดื่มกันแล้วหรือ? พวกคุณไม่นับถือประชาคมของพระเจ้าและอยากทำให้คนจนอับอายหรือ? แล้วอย่างนี้จะให้ผมพูดอย่างไรดี? จะให้ชมหรือ? ผมไม่มีอะไรจะชมพวกคุณในเรื่องนี้เลย
23 เรื่องที่ผมรู้จากผู้เป็นนายนั้นผมก็ถ่ายทอดให้พวกคุณแล้ว คือในคืน+ที่พระเยซูผู้เป็นนายจะถูกจับนั้น ท่านหยิบขนมปังมาแผ่นหนึ่ง
24 เมื่ออธิษฐานขอบคุณพระเจ้าแล้ว ท่านก็หักขนมปังและพูดว่า “นี่หมายถึงร่างกายของผม+ที่สละเพื่อพวกคุณทุกคน ให้ทำอย่างนี้ต่อ ๆ ไปเพื่อระลึกถึงผม”+
25 เมื่อกินอาหารมื้อเย็นกันแล้ว ท่านหยิบถ้วยเหล้าองุ่นและทำเหมือนเดิม+ แล้วพูดว่า “ถ้วยนี้หมายถึงสัญญาใหม่+ที่จะเริ่มมีผลเมื่อผมสละเลือดของผม+ เมื่อไรก็ตามที่พวกคุณดื่มจากถ้วยนี้ ก็ให้ทำอย่างนี้เพื่อระลึกถึงผมต่อ ๆ ไป”+
26 เพราะเมื่อไรที่พวกคุณกินขนมปังและดื่มจากถ้วยนั้น พวกคุณก็ประกาศการตายของผู้เป็นนายจนกว่าท่านจะมา
27 ดังนั้น คนที่กินขนมปังและดื่มจากถ้วยของผู้เป็นนายอย่างไม่เหมาะสม ก็ทำผิดต่อร่างกายและเลือดของผู้เป็นนาย
28 ทุกคนจึงต้องตรวจดูให้แน่ใจก่อนว่า+ ตัวเองเหมาะที่จะกินขนมปังและดื่มจากถ้วยนั้นหรือเปล่า
29 คนที่กินและดื่ม ถ้าเขาไม่ได้คิดถึงความหมายของร่างกายนั้น การกินและดื่มของเขาก็ทำให้ตัวเองถูกตัดสินลงโทษ
30 เพราะอย่างนี้แหละ พวกคุณหลายคนถึงได้อ่อนแอ เจ็บป่วย และบางคนก็ตายไปแล้ว*+
31 แต่ถ้าเราตรวจดูตัวเองก่อน เราก็จะไม่ถูกตัดสินลงโทษ
32 แต่เมื่อเราถูกลงโทษ พระยะโฮวา*ก็สั่งสอนเรา+ เพื่อเราจะไม่ถูกทำลายไปพร้อมกับโลก+
33 ดังนั้น พี่น้องครับ เมื่อพวกคุณมาประชุมกันเพื่อกินอาหารมื้อนั้น ให้คอยกันด้วย
34 แต่ถ้าใครหิวก็ให้กินมาก่อนจากบ้าน จะได้ไม่ถูกตัดสินลงโทษ+เพราะการประชุมนั้น ส่วนเรื่องอื่น ๆ ผมจะจัดการให้เรียบร้อยเมื่อผมไปถึง
เชิงอรรถ
^ หรือ “ธรรมเนียม”
^ แปลตรงตัวว่า “หัว”
^ แปลตรงตัวว่า “หัว”
^ แปลตรงตัวว่า “ผู้เป็นนาย”
^ น่าจะหมายถึงว่าพวกเขาสูญเสียความสัมพันธ์กับพระเจ้า
^ ดูภาคผนวก ก5