ปฐมกาล 3:1-24
3 ในสัตว์ป่าทั้งหมดที่พระยะโฮวาพระเจ้าสร้างนั้น งู+เป็นสัตว์ที่เจ้าเล่ห์ที่สุด* มันพูดกับผู้หญิงว่า “พระเจ้าไม่ให้พวกคุณกินผลไม้ทุกต้นในสวนนี้จริง ๆ หรือ?”+
2 ผู้หญิงตอบงูว่า “ผลไม้ในสวนนี้พวกเรากินได้+
3 แต่พระเจ้าพูดถึงผลของต้นที่อยู่กลางสวน+ว่า ‘ห้ามกินผลจากต้นนั้น อย่าแม้แต่จะไปแตะต้อง ไม่อย่างนั้น พวกเจ้าจะต้องตาย’”
4 งูจึงพูดกับผู้หญิงว่า “พวกคุณจะไม่ตายหรอก+
5 จริง ๆ แล้วพระเจ้าก็รู้ว่า ในวันที่พวกคุณกินผลของต้นนั้น พวกคุณจะตาสว่างและจะเป็นเหมือนพระเจ้า รู้*ว่าอะไรดีอะไรชั่ว”+
6 ผู้หญิงนั้นเห็นว่าผลของต้นไม้นั้นน่ากิน น่าดู และสวยสะดุดตาจริง ๆ เธอจึงเก็บมากิน+ ต่อมาเมื่ออยู่กับสามี เธอก็เอาผลจากต้นนั้นให้สามีกินด้วย เขาก็กิน+
7 แล้วทั้งสองก็ตาสว่างและรู้ว่าตัวเองเปลือยอยู่ จึงเอาใบมะเดื่อมากลัดเข้าด้วยกันเป็นผืนแล้วปิดรอบสะโพก+
8 ต่อมา พวกเขาได้ยินเสียงพระยะโฮวาขณะที่พระองค์เดินอยู่ในสวนช่วงที่ลมพัดเย็นสบาย ผู้ชายคนนั้นกับภรรยาจึงไปซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางต้นไม้ในสวนเพื่อไม่ให้พระยะโฮวาพระเจ้าเห็น
9 พระยะโฮวาพระเจ้าเรียกหาผู้ชายคนนั้นหลายครั้งว่า “เจ้าอยู่ไหน?”
10 ในที่สุดเขาก็พูดว่า “ผมได้ยินเสียงพระองค์ในสวนแล้ว แต่ผมกลัวเพราะว่าเปลือยอยู่ ผมเลยหนีไปซ่อนตัว”
11 พระองค์จึงพูดว่า “ใครบอกเจ้าล่ะว่าเจ้าเปลือยอยู่?+ นี่เจ้าแอบกินผลไม้ที่เราห้ามไม่ให้กินไปแล้วใช่ไหม?”+
12 ผู้ชายนั้นพูดว่า “ผู้หญิงที่พระองค์ยกให้ผมนั่นแหละเอาผลของต้นนั้นให้ผม ผมถึงได้กิน”
13 พระยะโฮวาพระเจ้าพูดกับผู้หญิงว่า “ทำไมเจ้าทำอย่างนั้น?” ผู้หญิงนั้นตอบว่า “งูหลอกดิฉัน ดิฉันถึงได้กิน”+
14 พระยะโฮวาพระเจ้าพูดกับงู+ว่า “เพราะเจ้าทำอย่างนี้ เจ้าเลยต้องถูกสาปแช่ง ในพวกสัตว์ที่เชื่องและสัตว์ป่าทั้งหมดนั้น เจ้าเป็นสัตว์ที่ถูกสาปแช่ง เจ้าจะต้องเลื้อยและกินดินไปจนตาย
15 เราจะให้เจ้า+กับผู้หญิง+เป็นศัตรูกัน+ และให้ลูกหลานของเจ้า+กับลูกหลานของเธอ+เป็นศัตรูกัน เขาจะบดขยี้*หัวเจ้า+และเจ้าจะทำให้ส้นเท้าเขาฟกช้ำ”*+
16 พระองค์พูดกับผู้หญิงว่า “เราจะให้เจ้ามีความลำบากมากขึ้นเมื่อเจ้าท้อง เจ้าจะคลอดลูกด้วยความเจ็บปวด เจ้าจะต้องคอยพึ่งสามี และเขาจะใช้อำนาจกับเจ้า”
17 พระองค์ก็พูดกับอาดัม*ว่า “เพราะเจ้าฟังภรรยาและกินผลไม้จากต้นที่เราสั่ง+ว่า ‘ห้ามกิน’ เจ้าจึงทำให้แผ่นดินถูกสาปแช่ง+ เจ้าจะหากินบนแผ่นดินด้วยความยากลำบากไปตลอดชีวิต+
18 จะมีต้นหนามและวัชพืชงอกขึ้นมา และเจ้าจะกินพืชที่งอกขึ้นบนแผ่นดิน
19 เจ้าจะหากินจนเหงื่อไหลโซมจนกว่าจะกลับเป็นดิน เพราะเจ้าถูกสร้างจากดิน+ เจ้าเกิดจากดิน เจ้าจะต้องกลับเป็นดินอีก”+
20 อาดัมตั้งชื่อให้ภรรยาว่าเอวา* เพราะเธอจะเป็นแม่ของมนุษย์ทุกคน*+
21 พระยะโฮวาพระเจ้าทำเสื้อยาวจากหนังสัตว์ให้อาดัมกับภรรยาเอาไว้ใส่+
22 แล้วพระยะโฮวาพระเจ้าพูดว่า “ตอนนี้มนุษย์รู้ว่าอะไรดีอะไรชั่วเหมือนเรา*แล้ว+ ดังนั้น เราต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อไม่ให้เขายื่นมือไปเด็ดผลไม้จากต้นไม้ที่ให้ชีวิต+มากิน แล้วมีชีวิตตลอดไป”
23 พระยะโฮวาพระเจ้าจึงไล่เขาออกจากสวนเอเดน+ให้ไปเพาะปลูกบนดินที่ใช้สร้างเขาขึ้นมา+
24 เมื่อพระองค์ไล่มนุษย์ออกไปแล้ว พระองค์ให้มีเครูบ*+อยู่ทางด้านตะวันออกของสวนเอเดน และมีดาบที่มีไฟลุกและหมุนอยู่ที่นั่นด้วย เพื่อกั้นทางไปถึงต้นไม้ที่ให้ชีวิต
เชิงอรรถ
^ หรือ “ฉลาดที่สุด” “ระแวดระวังที่สุด”
^ หรือ “ตัดสินเอง”
^ หรือ “บดขยี้”
^ หรือ “ทำให้ฟกช้ำ”
^ แปลว่า “มนุษย์” หรือ “มนุษยชาติ”
^ แปลตรงตัวว่า “คนที่มีชีวิตทุกคน”
^ แปลว่า “ผู้มีชีวิต”
^ คำว่า “เรา” ในภาษาฮีบรูอาจหมายถึงสองบุคคลหรือมากกว่านั้น
^ ในภาษาฮีบรู คำนี้เป็นรูปพหูพจน์ ซึ่งอาจหมายถึงเครูบ 2 องค์
