ปฐมกาล 37:1-36
37 ยาโคบอาศัยอยู่ในแผ่นดินคานาอันต่อไป พ่อของเขาเคยอาศัยอยู่ที่นั่นอย่างคนต่างชาติ+
2 นี่เป็นบันทึกเหตุการณ์หนึ่งในชีวิตยาโคบ
ตอนโยเซฟ+ลูกชายของเขาเป็นเด็กหนุ่มอายุ 17 ปี เขาไปเลี้ยงแกะ+กับพวกลูกชายของบิลฮาห์+กับศิลปาห์+ภรรยาของพ่อ โยเซฟมาเล่าให้พ่อฟังว่าพวกพี่ชายทำอะไรที่ไม่ดีบ้าง
3 อิสราเอลรักโยเซฟมากกว่าลูกชายคนอื่น ๆ เพราะเขามีลูกคนนี้ตอนอายุมากแล้ว+ อิสราเอลจึงให้คนทำเสื้อยาวตัวหนึ่งให้โยเซฟเป็นพิเศษ
4 เมื่อพวกพี่ชายเห็นว่าพ่อรักโยเซฟมากกว่า ก็พากันเกลียดโยเซฟและไม่ยอมพูดดีด้วย
5 ครั้งหนึ่ง โยเซฟฝันและเล่าให้พวกพี่ชายฟัง+ พวกเขาก็ยิ่งเกลียดโยเซฟเข้าไปใหญ่
6 โยเซฟบอกพวกเขาว่า “พี่ ๆ รู้ไหมว่าผมเพิ่งฝันเรื่องอะไร?
7 ผมฝันว่าตอนที่พวกเรากำลังมัดฟ่อนข้าวอยู่ในทุ่งนา อยู่ ๆ ฟ่อนข้าวของผมก็ตั้งขึ้น แล้วฟ่อนข้าวของพวกพี่ก็มาล้อมคำนับฟ่อนข้าวของผม”+
8 พวกพี่ชายจึงพูดกับโยเซฟว่า “แกคิดจะเป็นกษัตริย์ปกครองพวกเราหรือไง?”+ หลังจากได้ฟังความฝันที่โยเซฟเล่า พวกเขายิ่งเกลียดโยเซฟมากขึ้น
9 แล้วโยเซฟก็ฝันอีก เขาเล่าความฝันนั้นให้พวกพี่ชายฟังว่า “ผมฝันอีกแล้ว คราวนี้ผมฝันเห็นดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์ กับดาว 11 ดวงมาคำนับผม”+
10 พอเขาเล่าความฝันให้ทั้งพ่อกับพวกพี่ชายฟัง พ่อก็ดุเขาว่า “ที่ลูกฝันอย่างนี้มันหมายความว่ายังไง? ลูกคิดว่าพ่อกับแม่ และพี่ชายทั้งหมดของลูกจะต้องก้มกราบลูกเลยหรือ?”
11 พวกพี่ชายอิจฉาริษยาโยเซฟมาก+ แต่พ่อของเขาจดจำสิ่งที่โยเซฟพูดเอาไว้
12 วันหนึ่ง พวกพี่ชายโยเซฟพาแกะของพ่อไปเลี้ยงในทุ่งหญ้าใกล้เมืองเชเคม+
13 ผ่านไประยะหนึ่ง อิสราเอลจึงพูดกับโยเซฟว่า “พวกพี่ ๆ ของลูกไปเลี้ยงแกะอยู่ใกล้เมืองเชเคมใช่ไหม? พ่อจะให้ลูกไปหาพวกเขาหน่อย” โยเซฟตอบว่า “ได้ครับพ่อ”
14 อิสราเอลบอกโยเซฟว่า “ช่วยไปดูหน่อยว่าพวกพี่ชายของลูกสบายดีไหมและฝูงแกะเป็นยังไงบ้าง แล้วก็กลับมาบอกพ่อหน่อยนะ” โยเซฟจึงเดินทางจากหุบเขาเฮโบรน+ไปเมืองเชเคม
15 มีผู้ชายคนหนึ่งเห็นโยเซฟเดินไปเดินมาในทุ่ง เขาจึงถามว่า “หาอะไรอยู่?”
16 โยเซฟตอบว่า “ผมมาตามหาพี่ชายครับ พอจะรู้ไหมครับว่าพวกเขาเลี้ยงแกะอยู่ที่ไหน? ช่วยบอกผมหน่อย”
17 ผู้ชายคนนั้นตอบว่า “พวกเขาไปกันแล้ว ได้ยินพวกเขาพูดกันว่า ‘ไปโดธานกันเถอะ’” โยเซฟจึงตามไปและพบพวกพี่ชายที่โดธาน
18 พวกพี่ชายเห็นโยเซฟแต่ไกล และก่อนที่โยเซฟจะมาถึงที่ที่พวกเขาอยู่ พวกเขาก็วางแผนจะฆ่าโยเซฟ
19 พวกเขาพูดกันว่า “ไอ้คนช่างฝันมันเดินมาโน่นแล้ว+
20 ฆ่ามันให้ตาย โยนศพมันทิ้งลงไปในบ่อน้ำ และบอกว่ามันถูกสัตว์ป่ากัดกิน แล้วดูซิว่าความฝันของมันจะเป็นยังไง”
21 พอรูเบน+ได้ยินอย่างนั้นก็พยายามจะช่วยโยเซฟให้รอดจากเงื้อมมือของพวกเขา รูเบนพูดว่า “อย่าไปฆ่ามันเลย”+
22 รูเบนพูดกับพวกเขาอีกว่า “อย่าไปฆ่ามัน+ เอามันโยนลงบ่อน้ำในที่กันดารนี้ดีกว่า ไม่ต้องไปทำร้ายมัน”+ รูเบนพูดอย่างนี้เพราะตั้งใจจะช่วยโยเซฟให้พ้นจากเงื้อมมือพวกเขา จะได้พาโยเซฟกลับไปหาพ่อ
23 พอโยเซฟมาถึง พวกพี่ชายก็พากันจับโยเซฟถอดเสื้อยาวตัวพิเศษที่ใส่อยู่ออก+
24 และจับเขาโยนลงบ่อน้ำซึ่งตอนนั้นไม่มีน้ำแล้ว
25 จากนั้น พวกพี่ชายมานั่งกินอาหารกัน แล้วพวกเขาก็เห็นขบวนคาราวานของชาวอิชมาเอล+ซึ่งมาจากกิเลอาด มีอูฐบรรทุกยางไม้หอมสีดำ น้ำมันยา และเปลือกไม้มียาง+กำลังเดินทางไปอียิปต์
26 ยูดาห์จึงพูดกับพวกพี่น้องว่า “ถ้าพวกเราฆ่าน้องและปกปิดเรื่องนี้ไว้จะมีประโยชน์อะไร?+
27 ขายเขา+ให้พวกอิชมาเอลดีกว่า อย่าไปทำร้ายเขาเลย ถึงยังไงเขาก็เป็นน้องร่วมสายเลือดเดียวกันกับเรา” พวกพี่น้องก็ฟังเขา
28 พอพวกพ่อค้าชาวมีเดียน+ผ่านมา พวกพี่ชายจึงดึงโยเซฟขึ้นจากบ่อน้ำแล้วขายเขาให้พวกอิชมาเอลเป็นเงินหนัก 20 เชเขล*+ แล้วพวกอิชมาเอลก็พาโยเซฟไปอียิปต์
29 หลังจากนั้น พอรูเบนกลับมาที่บ่อน้ำแล้วเห็นว่าโยเซฟไม่อยู่ในบ่อแล้ว เขาก็ฉีกเสื้อที่ใส่อยู่ด้วยความเสียใจ
30 เขากลับมาหาน้อง ๆ และตะโกนว่า “เด็กนั่นหายไปแล้ว! ทำยังไงดี?”
31 พวกเขาเลยฆ่าแพะตัวผู้ตัวหนึ่ง แล้วเอาเสื้อยาวของโยเซฟจุ่มในเลือดของมัน
32 พวกเขาใช้คนเอาเสื้อยาวตัวพิเศษนั้นไปให้พ่อดูและให้บอกว่า “พวกเราพบเสื้อตัวนี้ ลองดูสิครับว่าเป็นเสื้อยาวของลูกชายคุณหรือเปล่า”+
33 พอยาโคบเอาเสื้อมาดูก็ร้องออกมาว่า “นี่มันเสื้อยาวของลูกชายผมเอง! โยเซฟคงถูกสัตว์ป่ากัดฉีกเป็นชิ้น ๆ และถูกกินไปแล้วแน่เลย!”
34 ยาโคบฉีกเสื้อที่ใส่อยู่ และใส่ผ้ากระสอบ เขาเป็นทุกข์โศกเศร้าถึงลูกชายอยู่หลายวัน
35 พวกลูกชายกับลูกสาวก็ช่วยกันปลอบพ่อ แต่พ่อก็ไม่ดีขึ้น ยาโคบเอาแต่พูดว่า “พ่อเสียใจจนอยากจะลงหลุม*+ตายตามลูกของพ่อไปจริง ๆ” ยาโคบร้องไห้คร่ำครวญถึงโยเซฟอีกหลายวัน
36 เมื่อไปถึงอียิปต์ พวกมีเดียนก็ขายโยเซฟให้โปทิฟาร์ซึ่งเป็นข้าราชสำนักของฟาโรห์+ และเป็นหัวหน้าองครักษ์+
