ปฐมกาล 8:1-22
8 พระเจ้าไม่ลืมโนอาห์กับสัตว์ป่าและสัตว์ที่เชื่องซึ่งอยู่ในเรือ+ พระองค์จึงให้มีลมพัดบนโลก และน้ำก็เริ่มลดลง
2 น้ำทั้งหมดที่อยู่บนฟ้าและประตูน้ำทั้งหมดบนฟ้าก็ปิด ฝนก็หยุดตก+
3 น้ำที่ท่วมแผ่นดินลดลงเรื่อย ๆ เมื่อผ่านไป 150 วันน้ำก็ลดลงมากแล้ว
4 วันที่ 17 เดือน 7 เรือค้างอยู่บนเทือกเขาอารารัต
5 น้ำลดลงเรื่อย ๆ จนถึงเดือน 10 และพอถึงวันที่ 1 เดือน 10 ก็เริ่มเห็นยอดเขาต่าง ๆ+
6 ผ่านไปอีก 40 วัน โนอาห์เปิดหน้าต่าง+ ที่ทำไว้บนเรือ
7 แล้วปล่อยอีกาออกไปตัวหนึ่ง มันบินไปมาอยู่นอกเรือและบินกลับมาเกาะที่เรืออีก มันบินไปบินมาจนน้ำที่ท่วมแผ่นดินลดลงจนแห้ง
8 ต่อมาเขาปล่อยนกเขาออกไปตัวหนึ่งเพื่อดูว่าน้ำลดถึงพื้นดินหรือยัง
9 นกเขาตัวนั้นไม่พบที่จะเกาะเพราะน้ำยังท่วมอยู่ทั่วโลก+ มันจึงกลับมาที่เรือ โนอาห์ก็ยื่นมือออกไปรับมันเข้ามาในเรือ
10 เขารออีก 7 วันจึงปล่อยนกเขาออกไปจากเรืออีกครั้งหนึ่ง
11 เย็นวันนั้นเมื่อนกเขากลับมา โนอาห์เห็นมันคาบใบมะกอกเขียวสดมาด้วยจึงรู้ว่าน้ำลดถึงพื้นดินแล้ว+
12 เขาก็รออีก 7 วันแล้วจึงปล่อยนกเขาออกไปอีกครั้ง แต่คราวนี้มันไม่กลับมาหาเขาอีกเลย
13 ในวันที่ 1 เดือน 1 ของปีที่โนอาห์อายุได้ 601 ปี+ น้ำก็แห้ง โนอาห์เปิดช่องบนหลังคาเรือออกและเห็นว่าพื้นดินเริ่มแห้ง
14 พอถึงวันที่ 27 เดือน 2 แผ่นดินก็แห้งแล้ว
15 พระเจ้าจึงบอกกับโนอาห์ว่า
16 “ตอนนี้ เจ้ากับภรรยารวมทั้งลูกชายกับลูกสะใภ้ออกจากเรือได้แล้ว+
17 เอาสัตว์ทุกชนิดที่อยู่กับเจ้าออกไปให้หมดทุกตัว+ ทั้งสัตว์ที่บินได้ สัตว์บก และสัตว์เลื้อยคลานทุกชนิดที่อยู่บนแผ่นดิน พวกมันจะได้กระจายไปอยู่ทั่วแผ่นดิน เกิดลูกหลานมากมายและเพิ่มจำนวนขึ้นบนโลก”+
18 โนอาห์กับภรรยา ลูกชาย+ และลูกสะใภ้จึงออกจากเรือ
19 สัตว์ป่า สัตว์เลื้อยคลาน สัตว์ที่บินได้ และสัตว์บก ก็ออกจากเรือทีละชนิด+
20 แล้วโนอาห์ได้สร้างแท่นบูชา+สำหรับพระยะโฮวา และเลือกสัตว์ที่สะอาดบางตัวกับนกที่สะอาด+บางตัวมาถวายเป็นเครื่องบูชาเผาบนแท่นนั้น+
21 พระยะโฮวาได้กลิ่นหอมที่ทำให้พระองค์พอใจ พระยะโฮวาจึงคิดว่า “เราจะไม่สาปแช่งแผ่นดิน+เพราะมนุษย์อีกแล้ว มนุษย์มักคิดแต่เรื่องชั่วตั้งแต่เป็นเด็ก+ และเราจะไม่ทำลายสิ่งมีชีวิตอย่างที่เราได้ทำไปนั้นอีกเลย+
22 ตั้งแต่นี้ไป โลกจะมีฤดูหว่านกับฤดูเก็บเกี่ยว ฤดูร้อนกับฤดูหนาว ความเย็นกับความร้อน และกลางวันกับกลางคืนตลอดไป”+
